W odpowiedzi na wniosek z dnia 24 maja 2004r. (wpływ do tut. Urzędu 28 maja 2004r.) w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, działając zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. -Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) uprzejmie informuje.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego sprawy przedstawionego we wniosku, Spółka nabyła od kontrahenta unijnego towary, których zakup udokumentowano fakturą z datą kwietniową. Towar wraz z dokumentami przekroczył granicę w maju i został dostarczony Spółce. Organy celne uznały, że następuje wewnątrzwspólnotowe nabycie. Ponadto Spółka wskazała, iż w ramach wewnątrzwspólnotowych nabyć dokonuje zakupów usług transportowych, tj. wynajmuje polskiego przewoźnika, który obciąża Spółkę kosztami transportu z podatkiem od towarów i usług. Ponadto Spółka otrzymuje od dostawców opusty po dokonanej dostawie.

Pytanie Spółki brzmi:

- Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu w tej sytuacji?

- Czy w przedstawionej sytuacji do podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów Spółka ma wliczać podatek VAT naliczany przez polskiego przewoźnika wynajętego przez Spółkę, czy też do wartości tej przyjmować wartość wskazanej usługi netto oraz czy w świetle art. 31 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług opust należy odliczyć z podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy opustu tego nie uwzględniać przy ustaleniu tej podstawy opodatkowania?

Zdaniem Spółki obowiązek taki powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonanej dostawy – w tym przypadku 15 czerwca.

W zakresie pytania drugiego – zdaniem Spółki do do podstawy opodatkowania wchodzą wydatki bez naliczonego w nich podatku od towarów i usług. Ponadto Spółka wskazuje iż podstawa opodatkowania powinna być pomniejszona o upust udzielony przez kontrahenta.

Stosownie do treści art. 176 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) przepisy dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju weszły w życie w dniu 1 maja 2004r. Z pisma Spółki wnioskować należy, iż w przedmiotowej sprawie Spółka dokonała transakcji przed 1 maja 2004r., co zostało udokumentowane fakturą z datą kwietniową, w maju natomiast towar wraz z dokumentami przekroczył granicę i został dostarczony Spółce. W przedmiotowej sprawie nie ma zatem miejsca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, lecz towary te powinny zostać opodatkowane z tytułu importu.

W tym przypadku znajdzie zastosowanie art. 170 ust. 6 powołanej ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym za import towarów uważa się również wykorzystanie (wprowadzenie do wolnego obrotu) po dniu 30 kwietnia 2004r., na terytorium kraju, przez podatnika lub każdy inny podmiot niebędący podatnikiem, towarów dostarczonych im przed dniem 1 maja 2004r. na terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem lub terytorium nowych państw członkowskich, jeżeli przed dniem 1 maja 2004 r. do dostawy tych towarów na terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem lub na terytorium nowych państw członkowskich miały lub mogły mieć zastosowanie odpowiednio przepisy art. 18 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), oraz przed dniem 1 maja 2004 r. nie został dokonany import tych towarów w rozumieniu tej ustawy. W takiej sytuacji urząd celny powinien zatem transakcję spełniającą powyższe warunki zakwalifikować jako import towarów, a nie wewnątrzwspólnotowe nabycie i pobrać podatek z tytułu importu towarów.

W związku z powyższym powołany przez Spółkę art. 20 ust. 6 ustawy w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania, gdyż dotyczy on wewnątrzwspólnotowego nabycia, natomiast – jak już wcześniej wskazano – w tej sytuacji towary te winny zostać opodatkowane z tytułu importu.

Zgodnie z treścią art. 31 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Jednocześnie ust. 2 tego przepisu stanowi, iż podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów, 2) wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Powołany wyżej przepis art. 31 ust. 2 pkt 2 wyraźnie zatem wskazuje, iż do podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podlegają wliczeniu tylko te koszty transportu, którymi nabywcę obciąża dostawca towaru. W przedmiotowej sprawie natomiast to nabywca – Spółka Superfos, a nie dostawca – wynajmuje polskiego przewoźnika. W tej sytuacji zatem koszty transportu polskiego przewoźnika wynajętego przez Spółkę nie będą podlegały w ogóle wliczeniu do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jednocześnie stosownie do treści art. 31 ust. 3 pkt 2 powołanej ustawy o podatku od towarów i usług, podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie obejmuje opustów i zwrotów kwot z tytułu dokonanego nabycia udzielonych podmiotowi dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Oznacza to, że opusty winny zmniejszać podstawę opodatkowania.

Niniejsza odpowiedź udzielona została zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej wydania.