Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego odpowiadając w trybie art. 14a § 1 ustawy z dn. 29.08.1997r.- Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997r. Nr 137 poz. 926 ze zm.) na zapytanie podatnika z dnia 25.05.2004r. informuje, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 z 2000r. poz. 654 ze zm.) za koszty uzyskania przychodów uważa się wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem, kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Odnosząc powyższy przepis do zapytania podatnika dotyczącego sytuacji w której dokonuje on zakupu gruntu za 1% jej wartości, natomiast pozostałe 99% jej wartości podlega bonifikacie należy stwierdzić, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 1 lit.) a ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Wydatki te, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia gruntów bez względu na czas ich poniesienia. ?

Mając na uwadze powyższe, w przypadku zakupu przez podatnika gruntu z 99% bonifikatą kosztem nie stanowiącym kosztu uzyskania przychodu będzie wartość zakupu gruntu w rzeczywistej cenie za którą dokonano jego zakupu. W opisanej sytuacji nie wystąpi u podatnika przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, gdyż nie występuje tu świadczenie całkowicie bezpłatne, lecz z 99% bonifikatą.

Odpowiadając na zapytanie określone w pkt. 1 przedmiotowego wniosku, dotyczące podatkowych skutków dla Spółdzielni w przypadku jednorazowej wpłaty przez członków spółdzielni 30% różnicy między wymaganym wkładem budowlanym a zwaloryzowanym wkładem mieszkaniowym gdy pozostała część należności z tytułu uzupełnienia wkładu budowlanego podlega umorzeniu

- należy stwierdzić, że taki sposób rozliczeń z członkami spółdzielni z tytułu przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe przewiduje statut Spółdzielni z dnia 22.11.2003r.

Zgodnie z przepisami ustawy z dn. 23.04.1964r.- Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 932 ze zm.) wierzytelność jest prawem wierzyciela i nie ma przeszkód, aby mógł on się zrzec w każdej chwili tego prawa. Zrzeczenie się polega na umorzeniu zobowiązania dłużnika.

Ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyklucza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 tej ustawy zostały zarachowane jako przychody należne – co jak wynika z pisma nie miało miejsca.