Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu, odpowiadając na pismo w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, na podstawie art. 14a § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) informuje, że na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) dla ustalenia gdzie i przez kogo winien zostać rozliczony podatek od towarów i usług należny z tytułu świadczenia usług, podstawowe znaczenie ma określenie jak przepisy tej ustawy wskazują miejsce ich wykonania. Zauważyć należy bowiem, iż zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu powyższego wynika zasada, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegać będzie odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji gdy miejscem świadczenia jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem w przypadku, gdy miejscem wykonania usługi ustalonym na podstawie przepisów powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług, będzie inne państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej, wówczas czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, a przychodów osiągniętych z tego tytułu nie wykazuje się w deklaracjach składanych dla tego podatku (VAT-7 lub VAT-7 K). Oznacza to również, że usługa taka podlega opodatkowaniu w kraju miejsca jej świadczenia według prawa tam obowiązującego.

W przypadku usług tłumaczenia sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu 74.83 oraz badania rynku (grupowanie PKWiU 74.13) świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług, zgodnie z przepisem art. 27 ust. 3 wymienionej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. W tej sytuacji, tego rodzaju usługi z uwagi na to, że miejscem ich świadczenia jest inne niż Rzeczypospolita Polska państwo członkowskie, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. W ocenie tutejszego organu podatkowego istotne jest tutaj ustalenie czy nabywca usługi jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług lub podatnikiem podatku od wartości dodanej tj. w myśl przepisu art. 2 pkt 11 tej ustawy - podatku od wartości dodanej nakładanego na terytorium państwa członkowskiego z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą. Ustawodawca bowiem określając w powołanym wyżej przepisie art. 27 ust. 3 ustawy cechy, które musi posiadać nabywca usługi, posłużył się jedynie pojęciem podatnika wskazując jednocześnie, że jego siedziba lub miejsce zamieszkania musi znajdować się w kraju innym niż kraj świadczącego usługę. Drugorzędne znaczenie ma natomiast okoliczność czy nabywca podał na potrzeby tej transakcji numer identyfikacyjny nadany mu dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Brak jest bowiem w tym przepisie dodatkowego warunku, że podatnik ten musi podać świadczącemu usługę numer identyfikacyjny nadany mu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych przez inne niż kraj świadczącego usługę państwo członkowskie.

Usługi w zakresie badania rynku podlegać będą opodatkowaniu w Polsce według stawki krajowej właściwej dla tych czynności, gdy świadczone będą na rzecz polskiego podmiotu lub podmiotów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym niż Polska kraju członkowskim Wspólnoty Europejskiej nie będących podatnikami podatku od wartości dodanej. Wówczas bowiem będzie miała zastosowanie ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług określona w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce gdzie świadczący posiada stałe miejsce prowadzenie działalności, a w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania.

W zakresie usług pośrednictwa informujemy, iż zgodnie z przepisem § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970) w przypadku usług wykonywanych przez pośredników, działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, związanych bezpośrednio z dostawą towarów, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce dokonania dostawy towarów z zastrzeżeniem ust. 2. Z kolei ust. 2 § 4 rozporządzenia stanowi, że w przypadku gdy nabywca usługi podał dla tej czynności świadczącemu usługę numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku zgodnie z art. 97 ust. 10 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym zgodnie z ust. 1 ma miejsce świadczenie usługi – miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

W świetle powyższych przepisów, w przypadku świadczenia w imieniu i na rzecz firmy niemieckiej usług pośrednictwa związanych bezpośrednio z dostawą towarów, na potrzeby których to transakcji firma ta podała świadczącemu usługę polskiemu podatnikowi numer identyfikacyjny nadany jej na potrzeby podatku od wartości dodanej przez Niemcy, miejscem świadczenia tych usług jest terytorium Niemiec i to bez względu na okoliczność czy miejscem dokonania dostawy towarów są także Niemcy czy też inne państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej. W związku z powyższym usługi te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

W zakresie sposobu dokumentowania opisanych powyżej czynności informujemy, że zgodnie z przepisem art. 106 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik tego podatku dokonane przez siebie czynności, w tym również wykonane usługi, dla których miejscem świadczenia jest inny kraj niż Polska, dokumentuje fakturami. Obowiązek wystawienia faktury, w myśl ust. 4 art. 106 tej ustawy nie dotyczy przypadku, gdy nabywcą jest osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, chyba że ta wystawienia faktury zażąda. Ponadto fakturę należy wystawić zawsze w sytuacjach określonych w art. 106 ust. 5 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Szczegółowe zasady dotyczące wystawiania faktur uregulowane zostały w rozdziale 4 w § od 11 do 30 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971). Zauważyć należy przy tym, że w sytuacji, gdy miejscem świadczenia usługi jest terytorium innego niż Rzeczypospolita Polska kraju, a zatem czynności te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju, na fakturach nie wykazuje się danych dotyczących stawki podatku, kwoty podatku należnego oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Zatem błędne jest stanowisko wyrażone w złożonym zapytaniu w zakresie dokumentowania tych czynności, w części w jakiej wskazuje Pan, że winny być one wykazane na fakturze ze stawką 0 %.