Ad 1) W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

W piśmie Spółka zwróciła się z prośbą o rozstrzygnięcie następującej kwestii, tj.: czy wydatki poniesione na urządzanie ogrodu /tj. zakup ziemi, nawozów, kwiatów, krzewów, drzew, narzędzi ogrodniczych itp./ przed budynkiem firmy, na gruncie przeznaczonym na działalność gospodarczą mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu ?
Spółka Jawna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pomieszczeń oraz produkcji i sprzedaży przyrządów elektronicznych dla gazownictwa. Grunt będący własnością Państwa ... – właścicieli Spółki Jawnej „...” został oddany w nieodpłatne użytkowanie Spółce Jawnej „...”. Spółka Jawna zamierza dokonać inwestycji polegającej na zagospodarowaniu terenu w postaci posadzenia krzewów, drzew, kwiatów, trawy, itp. Szacunkowy koszt wykonania robót i zakupu materiałów wyniesie ok. 25.000,00 PLN netto.

Zdaniem Spółki tego typu wydatki mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu dla celów podatkowych, ponieważ są związane z uzyskiwanym przychodem, chociażby z tytułu wynajmu lokali.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn.zm./ kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust.1 ustawy.
  Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, bo to na nim w ostateczności spoczywa ciężar udowodnienia tego faktu. Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Zakres i forma powiązania obydwu tych kategorii nie jest jednoznacznie określona i z tego względu ustalenie takiego związku powinno być oparte w dużej mierze na przesłankach racjonalnych. Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
Przy kwalifikowaniu wydatków do kosztów uzyskania przychodów szczególnie istotne jest kierowanie się zasadą zdrowego rozsądku, przede wszystkim w przypadkach, w których związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem a przychodem nie jest wyraźny /wyrok NSA z 29 listopada 1994r. SA/Wr 1242/94; niepublikowany/.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż grunt będący własnością właścicieli Spółki Jawnej – ... został oddany w nieodpłatne użytkowanie Spółce Jawnej „...”. Spółka zamierza dokonać inwestycji polegającej na zagospodarowaniu terenu w postaci posadzenia krzewów, drzew, kwiatów, trwawy itp.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nieodpłatnego użytkowania. Natomiast na gruncie prawa cywilnego zgodnie z art.710 K.c. przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub też nieoznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Przepis art. 713 K.c. stanowi, iż biorący rzecz do używania ponosi zwykłe koszty jej utrzymania. Oznacza to ponoszenie przez biorącego w użyczenie kosztów pozwalających zachować rzecz w stanie niepogorszonym.
Stosownie do zapisu art.46 § 1 ustawy K.c. nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności /grunty/, jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Natomiast art.47 K.c. ustanawia zasadę, zgodnie z którą część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania /art. 48 K.c./
Zasadzone rośliny staną się więc własnością użyczających nieruchomość gruntową.

W umowach używania przedstawionych przez Spółkę stwierdza się, że Spółka „...” przyjmuje użyczony grunt i zobowiązuje się do jego używania zgodnie z przeznaczeniem oraz do utrzymania w należytym stanie. Użyczenia dokonuje się na czas nieoznaczony, a użyczający zastrzegają sobie możliwość rozwiązania użyczenia w każdym czasie. W umowach tych nie ma mowy na temat ewentualnego dokonywania inwestycji przez Spółkę w użyczonym gruncie. Zatem Spółka nie jest zobowiązana do wykonania prac polegających na zagospodarowaniu użyczonego gruntu. Umowy te nie zawierają również zapisów dotyczących wzajemnych rozliczeń stron umowy po ich rozwiązaniu. Zapis dopuszczający rozwiązanie umowy użyczenia w każdym czasie przez Użyczających nie gwarantuje jej stabilności i trwałości. W związku z powyższym fakt ten powinien być przeanalizowany pod kątem celowości i racjonalności poniesienia przedmiotowego wydatku oraz jego związku z przychodem.

Orzecznictwo sądowe wskazuje, że przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu /wyrok NSA z dnia 09.09.1994r. sygn. akt III S.A.30/94/. W wyroku z dnia 01.12.1998r. /sygn. I SA/Łd 1366/97/ NSA stwierdził, iż celowość poniesienia kosztu jest sprawą zasadniczą przy stosowaniu przepisu zawartego w art.22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem tut. organu podatkowego przedmiotowy wydatek spółki na zagospodarowanie użyczonego terenu nie stanowi kosztu uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego, bowiem trudno jest uznać go za wydatek celowy, racjonalny, gospodarczo uzasadniony i mający na celu osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Ad 2) W zakresie podatku od towarów i usług:

W złożonym zapytaniu Spółka zwróciła się również z prośbą o rozstrzygnięcie kwestii czy przysługuje jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w fakturach zakupu towarów służących do urządzenia ogrodu przed budynkiem firmy.

Zasady obniżania podatku należnego o podatek naliczony unormowane zostały w art.86 ustawy z dnia 11 marca 2004r., o podatku od towarów i usług /Dz.U. Nr 54 poz. 535/ z uwzględnieniem wyłączeń określonych w art.88 ustawy oraz § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług /Dz.U. Nr 97, poz.970 z późn.zm./.

Zgodnie z art.86 ust.1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art.15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art.114, art. 119 ust.4, art. 120 ust.17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie natomiast do art.88 ust.1 w/w ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, ponoszone wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodu, w związku z czym, Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy ich nabyciu.