Zgodnie z treścią przepisu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 186 ze zm.) przychodami ze stosunku pracy są nie tylko wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne, jak wynagrodzenia zasadnicze i związane bezpośrednio z nim wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki , nagrody i ekwiwalenty, lecz także świadczenia i dopłaty pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.W przypadku częściowo odpłatnych świadczeń, przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, a odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt. 78 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonych z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18- z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,- z innych źródeł - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym 760, 00 zł.

Wszystkie inne dopłaty z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do różnorodnych form wypoczynku pracowników są formą świadczeń pieniężnych ponoszonych za tych pracowników i stanowią dla celów podatkowych przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego przez jednostkę stanu faktycznego wynika, że ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w ramach skierowania do sanatorium sfinansowane zostały: zakwaterowanie, wyżywienie, opieka lekarska oraz basen, natomiast korzystający z leczenia pracownicy ponoszą pozostałe wydatki związane z pobytem. Pracownicy nie ponoszą natomiast odpłatności za korzystanie ze skierowania wykupionego przez jednostkę.

W przedstawionym stanie faktycznym przychodem pracownika podlegającym opodatkowaniu jest cała wartość skierowania do sanatorium poniesiona przez jednostkę. Fakt poniesienia przez pracownika wydatków związanych z pobytem (zabiegi, jaskinia solna, gabinet stomatologiczny, opłata klimatyczna, parking, dojazd) nie ma znaczenia dla ustalenia wysokości przychodu.

Należy nadmienić, że ponieważ wartość pobytu w sanatorium uzależniona jest od ilości osobodni i pory roku, kwotę przychodu podlegającego opodatkowaniu dla każdego pracownika należy ustalić w zależności od ilości dni jego pobytu i pory roku, w której przebywał w sanatorium.