Podatnik wniósł do sądu pozew o zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa określonych kwot zadośćuczynienia, renty oraz odszkodowania z tytułu utraconych zarobków. W uzasadnieniu pozwu stwierdził, iż podczas jego pobytu w jednym ze szpitali, w którym poddawany był zabiegowi chirurgicznemu, wszczepiono mu wirusa typu WZW „C” powodującego wirusowe zapalenie wątroby. Jednocześnie podatnik wskazał, iż wskutek tego zakażenia i rozwoju choroby doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu, co z kolei spowodowało utratę jego zdolności zarobkowej. Sąd uznał, iż roszczenia podatnika są słuszne i znajdują podstawę prawną w art. 444 i 445 k.c., zgodnie z którymi w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego tytułu koszty, jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, może żądać od zobowiązanego naprawienia szkody, odpowiedniej renty, a także zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że w przedmiotowej sprawie wykazane zostały podstawy odpowiedzialności Skarbu Państwa za skutki zakażenia powoda wirusem zapalenia wątroby, a ponieważ wskutek rozwoju choroby nastąpił trwały uszczerbek na zdrowiu (określony przez biegłych na 40%), spełnione zostały ustawowe przesłanki pozwalające na wystąpienie z roszczeniami o zadośćuczynienie, rentę i odszkodowanie z tytułu utraconych zarobków. W związku z powyższym w wydanym wyroku Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz podatnika zapłatę:1) kwoty 65.332,30 zł., z której - jak wynika z uzasadnienia wyroku – 30.000,00 zł. zasądzone zostało tytułem zadośćuczynienia, natomiast na pozostałą kwotę składają się uwzględnione przez sąd roszczenia podatnika wyliczone w części jako różnica pomiędzy wypłaconym mu zasiłkiem chorobowym a pensją, którą by otrzymywał, gdyby nie zachorował i w dalszym ciągu świadczył pracę, a w części jako różnica pomiędzy wynagrodzeniem, które podatnik uzyskałby, pracując na dotychczasowym stanowisku, a otrzymaną rentą,2) kwoty 21.716,76 zł. tytułem kapitalizowanej renty wyrównawczej za okres od 1 czerwca do 31 listopada 2000 r.,3) rentę wyrównawczą w wysokości 3.619,46 zł. miesięcznie. Na tle powyższych okoliczności podatnik pyta, czy zasądzone na jego rzecz od Skarbu Państwa kwoty podlegają opodatkowaniu, a jeśli tak to w jakiej wysokości i na jakich zasadach. Zdaniem podatnika otrzymane przez niego kwoty mają charakter odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów podatkowych zaniechano poboru podatku. W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdują przepisy art. 21 ust.1 pkt 3b i 3c w/w ustawy.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3c w/w ustawy, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość. Na podstawie tych przepisów ze zwolnienia od podatku dochodowego korzysta przyznana podatnikowi wyrokiem sądu renta wyrównawcza, w tym również w części dotyczącej jej skapitalizowanej kwoty za okres od 1 czerwca 2000 r. do 31 listopada 2000 r. Jak z powyższego wynika przedstawione przez podatnika stanowisko w odniesieniu do zasądzonej renty wyrównawczej jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) w/w ustawy, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby szkody mu nie wyrządzono. Na mocy tych przepisów z zasądzonej kwoty 65.332,30 zł. – wymienionej w pkt 1 sentencji wyroku - zwolniona od podatku dochodowego jest kwota 30.000 zł. przyznanego podatnikowi zadośćuczynienia, a pozostała kwota podlegać będzie opodatkowaniu, gdyż składają się na nią uwzględnione przez sąd roszczenia, wyliczone w części jako różnica pomiędzy wypłaconym zasiłkiem chorobowym a pensją, którą by podatnik otrzymywał, gdyby nie zachorował i w dalszym ciągu świadczył pracę oraz w części jako różnica pomiędzy rentą z ubezpieczeń społecznych, a wynagrodzeniem jakie uzyskałby pracując na dotychczasowym stanowisku. Oba powyższe odszkodowania dotyczą zatem korzyści, które mogły być osiągnięte, gdyby podatnikowi nie wyrządzono szkody, tym samym są to odszkodowania, które zgodnie z zastrzeżeniem uczynionym w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) w/w ustawy nie korzystają ze zwolnienia i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W związku z powyższym - zgodnie z art. 9 ust. 1a w/w ustawy – podatnik powinien wykazać je jako „inne dochody” i opodatkować łącznie z innymi dochodami w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 w/w ustawy, składanym za rok podatkowy, w którym je uzyska. W świetle powyższego zaprezentowane przez podatnika stanowisko w zakresie odszkodowań dotyczących utraconych korzyści jest nieprawidłowe.

Informacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej sporządzenia.