INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.09.2011 r. (data wpływu 07.10.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w ramach umowy komisu – jest prawidłowe.
• w pozostałym zakresie - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 07.10.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania WNT w ramach umowy komisu, wywozu towaru z terytorium Polski do Kanady i prawa do odliczenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem z siedzibą w Kanadzie, utworzonym i działającym na podstawie przepisów prawa kanadyjskiego, który zajmuje się m.in. organizacją i przeprowadzaniem aukcji publicznych na terytorium Kanady, których przedmiotem jest sprzedaż aukcyjna skór z norek pochodzących od hodowców norek m.in. z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej („UE”). Aukcje te mogą odbywać się trzy razy w roku - pierwsza aukcja w lutym, druga w maju/czerwcu oraz trzecia we wrześniu. Wywozy skór z norek na aukcje dokonywane są natomiast w okresie od listopada do grudnia roku poprzedzającego rok odbycia aukcji. W związku z zamiarem zaangażowania się w proces nabywania skór z norek (dalej: „towary”) od hodowców norek z innych niż Polska państw członkowskich UE (dalej: „unijni hodowcy norek”) oraz ich następnego eksportu z terytorium Polski do Kanady, Spółka rozważa dokonanie rejestracji dla celów polskiego VAT.

Unijni hodowcy norek są przedsiębiorcami zarejestrowanymi dla celów VAT oraz VAT UE w państwach swoich siedzib.W ramach planowanej struktury współpracy z unijnymi hodowcami norek, Spółka będzie zawierać z tymi hodowcami umowy o charakterze umów komisu, na podstawie których Spółka, jako komisant, będzie zobowiązywać się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży skór z norek na rachunek hodowców (komitentów), lecz w imieniu własnym na organizowanych przez siebie aukcjach w Kanadzie.

W praktyce powyższe oznacza, że planowany schemat sprzedaży towarów oferowanych przez unijnych hodowców norek będzie wyglądać następująco:

1. na podstawie zawartych umów, hodowcy norek będą powierzać Spółce, a Spółka będzie zobowiązywać się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży na rachunek hodowców, lecz we własnym imieniu towarów na aukcji w Kanadzie. Do momentu sprzedaży towarów na aukcji przez Spółkę, skóry z norek pozostają własnością hodowców;
2. towary będą dostarczane z terytoriów państw UE do miejsca wyznaczonego przez Spółkę na terytorium Polski, gdzie będą one badane, analizowane w celu określenia ich jakości i innych parametrów technicznych (wielkość, zabarwienie), odpowiednio sortowane, oznaczane i pakowane przez podmiot świadczący usługi w tym zakresie na rzecz Spółki;
3. po dokonaniu powyższych czynności, Spółka bądź przewoźnik działający na rzecz Spółki będzie dokonywać wywozu towarów z terytorium Polski do Kanady. Przy czym, od momentu dostarczenia towarów do miejsca wskazanego przez Spółkę w Polsce do ich wywozu do Kanady może upłynąć kilka miesięcy;
4. w dokumentach eksportowych Spółka będzie wskazana zarówno jako eksporter, jak i odbiorca towarów (z uwagi na stosowaną strukturę komisową, w momencie dokonywania wywozu skór z norek z Polski nie jest znany ostateczny nabywca tych skór - zostanie on ustalony dopiero podczas aukcji);
5. po dostarczeniu towarów do Kanady, będą one oferowane nabywcom na aukcji organizowanej i przeprowadzanej przez Spółkę (jeśli towary nie znajdą nabywców na pierwszej aukcji w lutym, będą oferowane na drugiej aukcji w maju/czerwcu łub ewentualnie na trzeciej aukcji we wrześniu);
6. w przypadku, gdy towary zostaną sprzedane na jednej z aukcji, Spółka będzie uprawniona do otrzymania prowizji od unijnych hodowców norek;
7. towary, które nie zostaną sprzedane na żadnej aukcji, będą utylizowane przez Spółkę w Kanadzie;
8. ilość skór dostarczonych przez konkretnego unijnego hodowcę w ramach zawartej umowy o charakterze umowy komisu, a także skór sprzedanych na rachunek tego hodowcy przez Spółkę wynika z prowadzonej przez strony szczegółowej dokumentacji, która służy przede wszystkim do określenia wynagrodzenia prowizyjnego należnego Spółce na podstawie zawartych umów oraz zapłaty hodowcy ceny uzyskanej z tytułu sprzedaży skór z norek w ramach tych umów.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle okoliczności przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego oraz polskich regulacji w zakresie VAT, wydanie towarów pomiędzy unijnymi hodowcami norek (komitentami) a Spółką (komisantem) będzie stanowić wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: „WNT”) w Polsce...
2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 jest pozytywna, kiedy powstanie obowiązek podatkowy wWNT...
3. Czy w świetle okoliczności przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego oraz polskich regulacji w zakresie VAT, Spółka powinna traktować wywóz towarów z terytorium Polski do Kanady jako eksport bezpośredni towarów podlegający opodatkowaniu VAT według stawki 0% w przypadku posiadania przez Spółkę dokumentu potwierdzającego wywóz tych towarów poza terytorium UE...
4. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 3 jest pozytywna, kiedy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu eksportu towarów z Polski do Kanady...
5. Czy w świetle okoliczności przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego oraz polskich regulacji w zakresie VAT, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu WNT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na przedstawioną w zdarzeniu przyszłym planowaną strukturę międzynarodowej współpracy o charakterze komisowym pomiędzy Spółką a unijnymi hodowcami norek:

1. Wydanie towarów pomiędzy unijnymi hodowcami norek (komitentami) a Spółką (komisantem) będzie stanowić WNT w Polsce.
2. Ze względu na stosowaną strukturę współpracy o charakterze komisowym, Spółka (jako komisant) powinna rozpoznać obowiązek podatkowy w WNT skór z norek pochodzących od unijnych hodowców (komitentów) w momencie sprzedaży tych skór na aukcji w Kanadzie. Dopiero bowiem w tym momencie zostanie ustalona cena sprzedaży za skóry z norek niezbędna do ustalenia podstawy opodatkowania w WNT.
3. Spółka powinna traktować wywóz skór z norek z terytorium Polski do Kanady jako eksport bezpośredni towarów podlegający opodatkowaniu VAT według stawki 0% w przypadku posiadania przez Spółkę dokumentu potwierdzającego wywóz tych towarów poza terytorium UE.
4. Obowiązek podatkowy z tytułu eksportu skór z norek z terytorium Polski do Kanady powstanie w momencie dokonania sprzedaży tych skór na aukcji w Kanadzie.
5. Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu WNT skór z norek na terytorium Polski ze względu na związek nabycia tych skór z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę (eksport skór z terytorium Polski i następnie ich sprzedaż na aukcji w Kanadzie).
   
   

UZASADNIENIE

Pytanie nr 1

Czy w świetle okoliczności przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego oraz polskich regulacji w zakresie VAT, wydanie towarów pomiędzy unijnymi hodowcami norek (komitentami) a Spółką (komisantem) będzie stanowić WNT w Polsce...

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega WNT za wynagrodzeniem na terytorium kraju.Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez WNT rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przy czym, w myśl art. 9 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. l stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem o którym mowa w lit a;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Odnośnie z kolei stosunków prawnych o charakterze komisu regulacje ustawy o VAT przewidują w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Powyższy przepis wprowadza fikcję prawną dla celów rozliczania struktur komisowych w zakresie VAT, sprowadzającą się do przyjęcia, że w przypadku stosunków komisowych, z punktu widzenia regulacji w zakresie VAT mamy do czynienia z dwiema niezależnymi, następującymi po sobie dostawami towarów - jedną pomiędzy komitentem (właścicielem towarów) i komisantem oraz drugą pomiędzy komisantem i osobą trzecią (nabywcą towarów). Rozwiązanie to służy przede wszystkim właściwej realizacji transakcji komisowych z perspektywy stosunków o charakterze cywilnoprawnym opierających się na założeniu, że istotą struktur komisowych jest to, aby nabywca nie wiedział o tym, że uczestniczy w transakcji komisowej, tj., że nabywany towar de facto należy do kogoś innego (komitenta) niż sprzedawca tego towaru (komisant).

Odnosząc powyższe do okoliczności przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego. należy więc zauważyć, że w analizowanej sytuacji z punktu widzenia opodatkowania VAT wystąpią dwie niezależne, następujące po sobie dostawy skór z norek pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w ich sprzedaży:

1. pierwsza dostawa towarów wystąpi pomiędzy unijnym hodowcą norek i Spółką;
2. z kolei druga dostawa będzie mieć miejsce pomiędzy Spółką i nabywcą towarów na aukcji w Kanadzie.
   
   

W ocenie Spółki, przedstawione powyżej regulacje ustawy o VAT nie pozostawiają wątpliwości, że pierwsza z wyżej wymienionych dostaw skutkuje powstaniem po stronie Spółki obowiązku rozpoznania i rozliczenia VAT z tytułu WNT w Polsce.

Należy bowiem zauważyć, że w wyniku przedmiotowych dostaw pomiędzy unijnymi hodowcami norek a Spółką w związku z realizacją współpracy o charakterze komisowym dochodzi do następujących zdarzeń:

1. zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, w związku z wydaniem towarów pomiędzy unijnymi hodowcami norek (komitentami) a Spółką (komisantem) dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT;
2. w wyniku przedmiotowej dostawy towarów pomiędzy unijnymi hodowcami norek (komitentami) a Spółką (komisantem), dochodzi do wysłania (przetransportowania) skór z norek z terytorium państwa członkowskiego UE do Polski (do miejsca wskazanego przez Spółkę);
3. transport skór z norek jest dokonywany przez unijnego hodowcę norek, Spółkę lub na ich rzecz;
4. Spółka jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, a nabywane skóry z norek będą służyć jej działalności gospodarczej (eksport skór z norek z Polski do Kanady i ich sprzedaż na aukcji w Kanadzie);
5. unijni hodowcy norek dokonujący dostawy towarów są podatnikami VAT zarejestrowanymi dla celów VAT w swoich państwach członkowskich UE.
   
   

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że ze względu na spełnienie wszystkich warunków, od których polskie regulacje w zakresie VAT uzależniają uznanie danej czynności za WNT, wydanie towarów między unijnymi hodowcami norek (komitentami) a Spółką (komisantem) powinno być traktowane jako WNT w Polsce. Tym samym, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, Spółka, jako podatnik VAT, powinna rozliczać VAT z tytułu tych WNT.

Pytanie nr 2

Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 jest pozytywna, kiedy powstanie obowiązek podatkowy w WNT...

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku WNT obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady, 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem WNT. W przypadku jednak, gdy przed tym terminem podatnik podatku od wartości dodanej (dostawca) wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Stosownie natomiast do art. 19 ust. 16a ustawy o VAT, w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta, o którym mowa w art. 7 ust 1 pkt 3 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta.

Dodatkowo, w myśl art. 31 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania przy WNT jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Tak ustalona podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem VAT oraz wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania transportu oraz ubezpieczenia pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego WNT.

W odniesieniu natomiast do struktur komisowych ustawa o VAT przewiduje w art. 30 ust. 1 pkt 2 i 3, że podstawę opodatkowania w przypadku komisu stanowi dla komisanta kwota należna z tytułu dostawy towarów, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów osobie trzeciej, na rachunek komitenta, a dla komitenta - kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów dla komisanta.

Jak wskazano powyżej w uzasadnieniu do pytania nr 1, w ocenie Spółki, powinna ona jako komisant rozliczać VAT z tytułu WNT w związku z wydaniem towarów mającym miejsce pomiędzy unijnymi hodowcami norek (komitentami) a Spółką (komisantem), w wyniku którego dochodzi do przetransportowania skór z norek z terytorium państw UE na terytorium Polski.

Z uwagi jednak na to, że przedmiotowe WNT związane jest ze sprzedażą skór z norek pochodzących od unijnych hodowców w ramach struktury komisowej na aukcji w Kanadzie, Spółka stoi na stanowisku, iż w takim przypadku nie powinny znaleźć zastosowania regulacje art. 20 ust. 5 i 6 ustawy o VAT dla oceny momentu powstania obowiązku podatkowego w WNT. W ocenie Spółki, w takich sytuacjach powinny być stosowane wyłącznie przepisy regulujące zasady rozliczenia VAT z tytułu wydania towarów w ramach struktury o charakterze komisowym.

Należy bowiem wskazać, że w analizowanym przypadku, ze względu na właściwości dostaw towarów zachodzących pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w realizacji transakcji sprzedaży skór z norek na aukcji w Kanadzie (tj. pomiędzy unijnym hodowcą norek - komitentem, Spółką - komisantem i osobą trzecią - nabywcą skór z norek na aukcji w Kanadzie), w praktyce nie jest możliwe zastosowanie zasad rozpoznawania obowiązku podatkowego w WNT wynikających z art. 20 ust. 5 i 6 ustawy o VAT, gdyż w momencie dokonania dostawy towarów będących przedmiotem WNT w Polsce, nie jest znane, jaka będzie podstawa opodatkowania a więc kwota, jaką Spółka będzie obowiązana zapłacić na rzecz unijnego hodowcy. Kwota ta zostanie ustalona dopiero w momencie sprzedaży tych towarów przez Spółkę na aukcji w Kanadzie.

Podatek VAT jest podatkiem o zamkniętym stanie faktycznym, co wyraża się w tym, że obowiązek podatkowy i zobowiązanie podatkowe powstają niejako jednocześnie - co do zasad każdy akt obrotu powoduje bowiem powstanie obowiązku i zobowiązania podatkowego (R. Mastalski, Prawo podatkowe, 4 wydanie, C.H.BECK 2006, s. 187).

Wskazana cecha podatku VAT, ze swej natury wyklucza więc możliwość powstania obowiązku podatkowego w momencie, w którym nie jest możliwa konkretyzacja tego obowiązku - co do wysokości podatku - w zobowiązanie podatkowe. Konkretyzację tego obowiązku umożliwia natomiast jedynie podstawa opodatkowania, która w świetle stanowisk prezentowanych w doktrynie traktowana jest nawet nie tyle jako konkretyzacja przedmiotu podatku co do wielkości i podmiotu, ale jako bliższe określenie abstrakcyjnie ujętego w przepisach prawnych stanu faktycznego opodatkowania. Nie jest to więc zależna od przedmiotu część podatkowo-prawnego stanu faktycznego, lecz raczej co najmniej równorzędna mu część składowa tego stanu. Można zatem przyjąć, że przedmiot podatku zakreśla zewnętrzne granice obszaru zjawisk gospodarczych objętych opodatkowaniem zaś podstawa opodatkowania precyzuje ten stan wewnątrz granic zakreślonych przez przedmiot opodatkowania(R. Mastalski, Prawo podatkowe, 4 wydanie, C.H.BECK 2006, 5. 47).

W ocenie Spółki, powyższe oznacza więc, że w ramach podatku VAT nie jest możliwe dokonanie samowymiaru podatku przez podatnika w przypadku braku możliwości ustalenia skonkretyzowanego co do wysokości obowiązku podatkowego (tj. zobowiązania podatkowego) ze względu na zachodzący w danym momencie brak możliwości ustalenia podstawy opodatkowania.

Powyższe prowadzi do wniosku, że brak możliwości ustalenia podstawy opodatkowania w momencie przetransportowania towarów z państwa członkowskiego UE hodowcy do Polski ze względu na zastosowaną strukturę komisową (brak ceny), a więc brak możliwości dokonania konkretyzacji przedmiotu podatku VAT (WNT) co do wielkości, uniemożliwia Spółce rozliczenie VAT z tytułu WNT w momencie dostarczenia towarów do Polski zgodnie z art. 20 ust. 5 i 6 ustawy o VAT.

W świetle zaistniałej sytuacji Spółka stoi więc na stanowisku, że jedynym sposobem według którego może być przez nią rozliczone WNT z tytułu wydania jej towarów przez unijnych hodowców (komitentów), jest dokonanie tego rozliczenia poprzez odpowiednie zastosowanie przepisów traktujących o obowiązku podatkowym w komisie.

Tym samym, zdaniem Spółki, z uwagi na wskazane okoliczności w jakich będzie dochodzić do sprzedaży skór z norek pochodzących od unijnych dostawców na aukcji w Kanadzie, powinna ona rozliczyć VAT z tytułu WNT według zasad właściwych dla komisu, a więc dopiero w momencie, w którym skóry z norek zostaną sprzedane przez nią na aukcji w Kanadzie. Dopiero bowiem w tym momencie będzie możliwe ustalenie podstawy opodatkowania w WNT, którą będzie stanowić uzyskana podczas aukcji cena sprzedaży norek pomniejszona o kwotę prowizji Spółki (komisanta) i pomniejszona o kwotę podatku.

Pytanie nr 3

Czy w świetle okoliczności przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego oraz polskich regulacji w zakresie VAT, Spółka powinna traktować wywóz towarów z terytorium Polski do Kanady jako eksport bezpośredni towarów podlegający opodatkowaniu VAT według stawki 0% w przypadku posiadania przez Spółkę dokumentu potwierdzającego wywóz tych towarów poza terytorium UE...

Stosownie do art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz.

Z powyższej regulacji wynika, że aby można było daną czynność traktować jako eksport w rozumieniu ustawy o VAT, musi wystąpić łączne spełnienie się następujących przesłanek:

1. towary muszą zostać wywiezione z terytorium Polski poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz;
2. wywóz towarów musi zostać potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych;
3. wywóz towarów musi nastąpić w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy o VAT.
   
   

Odnosząc powyższe do okoliczności przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka pragnie podnieść, że w przedstawionej strukturze o charakterze komisu:

1. dochodzi do wywozu skór z norek pochodzących od unijnych hodowców norek z terytorium Polski do Kanady (tj. poza terytorium UE). Wywóz ten jest organizowany i opłacany przez Spółkę. Z uwagi na stosowaną strukturę komisową, w której, jak wskazano powyżej, z punktu widzenia opodatkowania VAT występują dwie następujące po sobie dostawy towarów, w momencie wywozu tych towarów z Polski do Kanady, Spółka dysponuje prawem do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (wywóz poprzedzony jest rozpoznaniem WNT w Polsce przez Spółkę);
2. wywóz towarów z terytorium Polski do Kanady będzie potwierdzany przez urząd celny określony w przepisach celnych (procedura eksportowa zostanie rozpoczęta w polskim urzędzie celnym);
3. wywóz towarów z terytorium Polski będzie następować w wykonaniu drugiej dostawy komisowej, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, mającej miejsce pomiędzy Spółką jako komisantem, a osobą trzecią (nabywcą skór z norek na aukcji w Kanadzie).
   
   

W ocenie Spółki, uznaniu, że wywóz następuje w wykonaniu drugiej dostawy komisowej pomiędzy Spółką a nabywcą skór z norek na aukcji w Kanadzie nie stoi na przeszkodzie okoliczność, iż w chwili wywozu drugi z tych podmiotów nie jest jeszcze znany (w konsekwencji czego w dokumentach eksportowych Spółka będzie wskazana zarówno jako eksporter, jak i odbiorca towarów). Nie ma bowiem wątpliwości, że pojęcie eksportu w rozumieniu ustawy o VAT obejmuje również sytuacje, w których następuje wywóz, ale przeniesienie prawa do rozporządzania towarami następuje po wywozie, lecz w bezpośrednim związku z tym wywozem. Z uwagi na specyficzne właściwości planowanego przez Spółkę modelu sprzedaży skór w Kanadzie (komis, sprzedaż na aukcji), w praktyce, z punktu widzenia zasady powszechności opodatkowania VAT, nie ma bowiem żadnej innej możliwości potraktowania przedmiotowego wywozu, niż eksport tych towarów z Polski dokonywany przez Spółkę. Należy przy tym podnieść, że omawiany przypadek jest w zasadzie tożsamy w konsekwencjach z tym, w którym towar jest eksportowany z Polski przez dostawcę na warunkach dostawy z grupy D Incoterms, przewidujących, że sprzedawca dokonuje dostawę dopiero w momencie, gdy towar zostaje postawiony do dyspozycji kupującego na przybywającym środku transportu, gotowy do wyładunku w wymienionym z nazwy miejscu przeznaczenia — np. DAP (DDU według Incoterms 2000) Moskwa. Również w tych przypadkach towar musi zostać najpierw wywieziony z Polski, a dopiero później, w miejscu przeznaczenia dochodzi do ekonomicznego i prawnego przejścia prawa do rozporządzania tym towarem. Nie ma więc podstaw prawnych do różnicowania konsekwencji drugiej dostawy komisowej, w której uczestniczy Spółka ze wskazanym powyżej przykładem dostawy towarów na warunkach z grupy D Incoterms.

Jak wynika zatem z powyższego, w przypadku drugiej dostawy komisowej, w której uczestniczy Spółka (jako komisant) spełnione są wszystkie przesłanki niezbędne dla uznania danej transakcji za eksport w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym, nie ma żadnej możliwości na gruncie obecnie obowiązujących przepisów w zakresie VAT, aby wywóz towarów z Polski przez Spółkę do Kanady w związku z ich sprzedażą na aukcji na rzecz nabywcy (osoby trzeciej) zakwalifikować inaczej niż eksport bezpośredni towarów z terytorium Polski do Kanady.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że jeśli będzie dysponować dokumentem potwierdzającym wywóz skór z norek z Polski do Kanady (komunikat IE 599) w terminach określonych w art. 41 ust. 6 - 7 ustawy o VAT, Spółka będzie uprawniona do opodatkowywania tego eksportu według stawki 0%.

Pytanie nr 4

Jeśli odpowiedź na pytanie nr 3 jest pozytywna, kiedy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu eksportu towarów z Polski do Kanady...

Jak wskazano powyżej, w związku z drugą dostawą komisową mającą miejsce pomiędzy Spółką jako komisantem a nabywcą skór z norek na aukcji w Kanadzie (osobą trzecią), Spółka powinna rozliczyć eksport skór z norek z Polski do Kanady.

Zgodnie z art. 19 ust. l6a ustawy o VAT, w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta.

Przepisy ustawy o VAT nie określają jednak bezpośrednio momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu drugiej dostawy komisowej pomiędzy komisantem a osobą trzecią. Ze względu na to, zdaniem Spółki, należy przyjąć, iż do tej dostawy należy stosować zasady ogólne w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, tj. te wynikające z art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o VAT. Ustawa o VAT nie zawiera również regulacji określających szczególne zasady powstania obowiązku podatkowego w przypadku eksportu towarów. Również zatem w tym przypadku, należy przyjąć, iż obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych określonych w art. 19 ust. 1 i nast. ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w przypadku drugiej dostawy komisowej stanowiącej eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT, powinna ona rozpoznać obowiązek podatkowy z chwilą wydania towaru nabywcy skór na aukcji w Kanadzie, a więc z chwilą sprzedaży aukcyjnej tych towarów na rzecz tego nabywcy.

Pytanie nr 5

Czy w świetle okoliczności przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego oraz polskich regulacji w zakresie VAT, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu WNT...

Z przedstawionej powyżej analizy wynika, że z tytułu pierwszej dostawy komisowej pomiędzy unijnymi hodowcami norek (komitentami) a Spółką (komisantem), Spółka powinna rozliczyć WNT w Polsce, natomiast w związku z drugą dostawą komisową pomiędzy Spółką (komisantem) a nabywcą skór z norek na aukcji w Kanadzie (osobą trzecią), Spółka powinna rozliczyć eksport towarów z Polski.

W celu wykazania, iż w przedstawionej w zdarzeniu przyszłym sytuacji Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu WNT w Polsce, Spółka pragnie odwołać się do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, stanowiącego, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego. W przypadku WNT, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu WNT.

Biorąc pod uwagę, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce jest m.in. eksport towarów, Spółka stoi na stanowisku, że żadnych wątpliwości nie powinien wzbudzać fakt, iż powinno jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu WNT skór z norek w Polsce w związku z następującym po WNT eksportem tych skór z terytorium Polski do Kanady i sprzedażą aukcyjną tych skór na rzecz nabywcy na aukcji w Kanadzie.

Należy bowiem wskazać, że odmienne przyjęcie wyrażające się w uznaniu, iż Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu WNT na tle okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego, prowadziłoby do rażącego naruszenia zasady neutralności VAT i wynikającej z niej zasady faktycznego opodatkowania konsumpcji.

Podatek VAT z założenia jest podatkiem neutralnym dla podatnika - przedsiębiorcy, który obciąża jedynie wydatki o charakterze konsumpcyjnym. Podatek ten może obciążać więc jedynie konsumpcję, nie mogąc jednocześnie być faktycznym ciężarem dla tych podatników, którzy nabywają towary i usługi nie w celu ich konsumpcji, lecz w celu dalszej odsprzedaży. W ocenie Spółki, te fundamentalne cechy podatku VAT nie wzbudzają w chwili obecnej już żadnych kontrowersji i znajdują szerokie uzasadnienie i oparcie w bogatym orzecznictwie sądów polskich, jak i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Jak wskazano powyżej, Spółka uczestnicząc jako komisant w międzynarodowej strukturze komisowej, z punktu widzenia VAT nabywa prawo do rozporządzania skórami z norek jak właściciel od unijnych hodowców (komitentów) w celu ich dalszej odsprzedaży aukcyjnej na rzecz nabywców na aukcji w Kanadzie. Łańcuch dostaw nie kończy się zatem na Spółce, od samego początku wiadomo bowiem, że towary te są przeznaczone do sprzedaży na aukcji w Kanadzie. Spółka w żadnym momencie nie staje się więc ostatecznym konsumentem w stosunku do skór z norek pochodzących od unijnych hodowców. W konsekwencji, w ocenie Spółki, w świetle zaprezentowanych powyżej regulacji ustawy o VAT oraz fundamentalnych zasad konstrukcyjnych tego podatku, nie ma żadnych podstaw do uznania, że Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT z tytułu WNT skór z norek w Polsce.

Podsumowując, w odniesieniu do zadanych przez Spółkę pytań należy uznać, że z uwagi na przedstawioną w zdarzeniu przyszłym planowaną strukturę międzynarodowej współpracy o charakterze komisowym pomiędzy Spółką a unijnymi hodowcami norek:

1. Wydanie towarów pomiędzy unijnymi hodowcami norek (komitentami) a Spółką (komisantem) będzie stanowić WNT w Polsce.
2. Ze względu na stosowaną strukturę współpracy o charakterze komisowym, Spółka (jako komisant) powinna rozpoznać obowiązek podatkowy w WNT skór z norek pochodzących od unijnych hodowców (komitentów) w momencie sprzedaży tych skór na aukcji w Kanadzie. Dopiero bowiem w tym momencie zostanie ustalona cena sprzedaży za skóry z norek niezbędna do ustalenia podstawy opodatkowania w WNT.
3. Spółka powinna traktować wywóz skór z norek z terytorium Polski do Kanady jako eksport bezpośredni towarów podlegający opodatkowaniu VAT według stawki 0% w przypadku posiadania przez Spółkę dokumentu potwierdzającego wywóz tych towarów poza terytorium UE.
4. Obowiązek podatkowy z tytułu eksportu skór z norek z terytorium Polski do Kanady powstanie w momencie dokonania sprzedaży tych skór na aukcji w Kanadzie.
5. Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu WNT skór z norek na terytorium Polski ze względu na związek nabytych skór z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę (eksport skór z terytorium Polski i następnie ich sprzedaż na aukcji w Kanadzie).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• za prawidłowe w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w ramach umowy komisu oraz
• za nieprawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 t.j.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. W myśl ust. 2 przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Z kolei stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z powyższych uregulowań wynika, iż dokonywane odpłatnie nabycie towarów przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach jego działalności gospodarczej od podatnika od wartości dodanej jest czynnością wymienioną w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy i podlega opodatkowaniu VAT. Przy czym powyższe przepisy nie określają charakteru umowy, na podstawie której dochodzi do ww. nabycia. Wobec tego należy uznać, iż podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie umowy komisu - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy w związku z art. 17 ust. 1 pkt 3 w ustawy - zobowiązany jest do rozliczenia takiej transakcji.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jako podmiot z siedzibą w Kanadzie, zajmujący się organizacją i przeprowadzaniem aukcji publicznych na terytorium Kanady, których przedmiotem jest sprzedaż aukcyjna skór z norek, zamierza zaangażować się w proces nabywania skór z norek od hodowców norek z innych niż Polska państw członkowskich UE oraz ich eksportu z terytorium Polski do Kanady. W związku z tym Wnioskodawca rozważa dokonanie rejestracji dla celów polskiego VAT. Unijni hodowcy norek są przedsiębiorcami zarejestrowanymi dla celów VAT oraz VAT UE w państwach swoich siedzib.

W ramach planowanej struktury współpracy z unijnymi hodowcami norek, Wnioskodawca będzie zawierać z tymi hodowcami umowy o charakterze umów komisu, na podstawie których Wnioskodawca, jako komisant, będzie zobowiązywać się za wynagrodzeniem w postaci prowizji, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży skór z norek na rachunek hodowców (komitentów), lecz w imieniu własnym na organizowanych przez siebie aukcjach w Kanadzie. Zakupione skóry norek od unijnych hodowców zostaną przemieszczone do Polski, a następnie, po przeprowadzeniu określonych czynności, będą wywożone z terytorium Polski do Kanady. W momencie dokonywania wywozu skór z Polski nie jest znany ostateczny nabywca, gdyż zostanie on ustalony dopiero podczas aukcji. Towary nie sprzedane na żadnej aukcji, będą utylizowane.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy prawidłowym będzie rozpoznanie nabycie skór od unijnych hodowców w ramach umowy komisu jako WNT, określenie obowiązku podatkowego oraz dalszego przemieszczenia towaru jako eksportu do Kanady oraz prawa do odliczenia w związku z tymi czynnościami.

Wnioskodawca wskazuje, że unijni hodowcy skór, działający w charakterze komitentów będą dostarczać towary Wnioskodawcy, który jako komisant, będzie je na terenie Polski badał i analizował ich jakość i inne parametry techniczne.

Z powyższego wynika, że w świetle powołanego przepisu art. 9 ust. 1 ustawy transakcję tę należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Nabywcą towarów otrzymywanych w komis będzie Wnioskodawca zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Mając na uwadze powyższe należy uznać stanowisko Spółki w tym zakresie za prawidłowe.

Moment powstania obowiązku podatkowego przy wydaniu towarów przez komitenta na rzecz komisanta powstaje zgodnie z przepisem art. 19 ust. 16a ustawy, który stanowi, iż w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta.

Przy czym przepis ten ma zastosowanie wyłącznie przy transakcjach krajowych – albowiem przepis art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy odnosi się wyłącznie do czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – do odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju.

Wobec tego Wnioskodawca dokonujący w ramach umowy komisu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie może uznać, iż obowiązek podatkowy powstaje na zasadach określonych w przepisie art. 19 ust. 16a ustawy, ponieważ powstanie obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ustawodawca określił w treści art. 20 ust. 5-9 ustawy.

Z zasady wyrażonej w ust. 5 tego artykułu wynika, że w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. W przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 20 ust. 6 ustawy). W myśl ust. 7 cyt. art. 20 przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju.

Powyższe przepisy zobowiązują podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do wykazania obowiązku podatkowego z tego tytułu z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru. W przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Mając na uwadze powyższe przepisy i zdarzenie przyszłe uznać należy, że Wnioskodawca dokonując na podstawie umowy komisu wewnątrzwspólnotowego nabycia skór norek od unijnych hodowców dla celów ustalenia powstania obowiązku podatkowego winien stosować przepisy art. 20 ust. 5 ustawy. W konsekwencji powinien wykazać obowiązek podatkowy 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. W przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, iż powinien wykazać obowiązek na podstawie art. 19 ust. 16a ustawy, tj. z chwilą otrzymania zapłaty przez komitenta, należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do zagadnienia eksportu, należy zauważyć, że według definicji zawartej w art. 2 pkt 8 ustawy, jest to przede wszystkim wywóz towarów poza teren Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy. W przedmiotowej sprawie, kluczową kwestią jest ustalenie, czy Wnioskodawca wywożąc towar do Kanady wykonuje czynność przewidzianą w katalogu art. 7 ustawy.

Definicja dostawy została zawarta w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: (…)

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;(…)
   
   

Z kolei w ust. 2 tego artykułu stwierdza się, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z wywozem towarów przez komisanta-Wnioskodawcę do Kanady, w celu ich sprzedaży na aukcji, z zastrzeżeniem, że w momencie wywozu z Polski nie jest znany ostateczny nabywca tego towaru, na co wskazują również dokumenty eksportowe, gdzie Wnioskodawca będzie zarówno eksporterem, jak i odbiorcą towarów.

Wnioskodawca w swoim uzasadnieniu podaje, że wywóz następuje w wykonaniu drugiej dostawy komisowej pomiędzy nim (komisantem) a nabywcą skór z norek na aukcji w Kanadzie (osoba trzecia). Z kolei pojęcie eksportu w rozumieniu ustawy obejmuje jedynie sytuacje, w których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami w bezpośrednim związku z tym wywozem poza terytorium Unii Europejskiej. Literalna wykładnia art. 2 pkt 8 ustawy nie wskazuje, aby za eksport można uznać wywóz towaru, gdzie przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje po wywozie lecz w bezpośrednim związku z tym wywozem.

Skoro Wnioskodawca będzie wywozić towary, które w ramach umowy komisu będą sprzedawane na organizowanych przez Wnioskodawcę aukcjach w Kanadzie, a w momencie wywozu nie znany będzie ostateczny nabywca towarów, to nie mamy tu do czynienia z żadną z wymienionych czynności z katalogu art. 7 ustawy. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, w którym stwierdza, że pojęcie eksportu obejmuje również sytuacje, w których następuje wywóz, ale przeniesienia prawa do rozporządzania towarami następuje po wywozie.

Podsumowując, w świetle powyższego, Wnioskodawca nie powinnien traktować wywozu towarów z Polski do Kanady jako eksportu bezpośredniego według art. 2 pkt 8 ustawy, lecz jako dostawy towarów poza terytorium kraju.

Zatem stanowisko w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Tym samym, skoro stanowisko w zakresie pytania 3 uznano za nieprawidłowe, odpowiedź na pytanie 4 staje się bezprzedmiotowa.

W kwestii możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu WNT przez Wnioskodawcę, należy przede wszystkim wskazać na zapis art. 86 ust. 1 ustawy, gdzie stwierdza się, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem (…). Z kolei ust. 2 tego artykułu zawiera regulację, która wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit.c ustawy).

Z powyższego zapisu wynika, że podatek należny od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest jednocześnie podatkiem podlegającym u tego podatnika odliczeniu.

Przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy stanowi bowiem, że podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, jeśli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług poza Polską, a podatek ten mógłby być odliczony, gdyby te czynności były świadczone w kraju, zaś podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek podatku naliczonego z tymi czynnościami. Podatnik może realizować transakcje, w których miejscem dostawy będzie inne państwo, zarówno w ramach Unii Europejskiej jaki spoza niej. Taka czynność nie będzie wówczas żadną czynnością opodatkowaną w kraju, jednocześnie na mocy regulacji w art. 86 ust. 8 ustawy, podatnikowi będzie przysługiwać prawo do odliczenia, o ile udowodni, że w sytuacji świadczenia analogicznej czynności w kraju miałby prawo do odliczenia. Przepisy wymagają ponadto, aby podatnik miał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jako komisant, po wywiezieniu skór z Polski do Kanady, będzie oferował je nabywcom na organizowanych przez siebie aukcjach. W sytuacji, kiedy towar znajdzie ostatecznego nabywcę, nastąpi wydanie towaru przez komisanta osobie trzeciej. Dostawa taka ma zatem charakter dostawy opodatkowanej.

Wnioskodawca słusznie w swoim uzasadnieniu powołuje się na fundamentalną zasadę neutralności podatku VAT dla podatnika, zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy. W przedmiotowej sprawie przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lecz nie ze względu na wywóz towaru z terytorium Polski, błędnie wskazanego przez Wnioskodawcę jako eksport towarów, lecz ze względu na dokonaną dostawę towaru poza terytorium kraju, gdzie zgodnie z art. 86 ust. 8 ustawy, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o naliczony, jeżeli kwoty odliczone mogłyby być odliczone w związku z czynnościami tożsamymi wykonywanymi na terytorium Polski.

Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.