Z zapytania Podatnika oraz z załączonych dokumentów wynika, że Podatnik zamierza sprzedać użytkowany od 2002 roku samochód „ciężarowy z kratką” , którego dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż określona we wzorze z art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535). Podatek naliczony przy nabyciu wymienionego pojazdu został odliczony przez Podatnika.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt. 2 wyżej wymienionej ustawy: „Zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt. 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;...”. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt. 2, zgodnie z ust. 2 pkt. 2 cytowanego artykułu rozumie się pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Należy podkreślić, że w zacytowanym artykule jest mowa o „przysługiwaniu” prawa do odliczenia. Jeśli więc podatnik nie odliczyłby VAT, ale takie prawo by mu przysługiwało, nie mógłby skorzystać ze zwolnienia.

Natomiast zgodnie z § 8 ust. 1 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970): „zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt. 2 ustawy.

Art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ = 357 kg + n x 68 kg

gdzie:

DŁ – oznacza dopuszczalną ładowność,

N – oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

– kwotę podatku naliczonego stanowi 50 % kwoty podatku określonego w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 5000 zł.

Natomiast art. 86 ust. 5 Ustawy stanowi: dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

W związku z powyższym, zwolnienie od podatku dostawy, wynikające z cytowanego § 8 ust. 1 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów dotyczy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego określonego w fakturze nie więcej jednak niż 5000 zł.

Na mocy obowiązujących obecnie przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Bielany informuje, że ponieważ Podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego oraz z prawa tego skorzystał, w tym przypadku nie ma zastosowania § 8 ust. 1 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa samochodu, którego dotyczy złożone zapytanie nie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.