Zgodnie z art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym obowiązującej do dnia 1.05.2004 r. przez eksport towarów i usług rozumie się usługi wykonywane poza państwową granicą Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem podatnik wykonujący do dnia 1.05.2004 r. usługi poza granicami kraju miał prawo do zastosowania stawki podatku 0% zgodnie z art. 18 ust. 3 cytowanej ustawy, który stanowił, iż w eksporcie towarów i usług stawka podatku wynosi 0% pod warunkiem prowadzenia przez podatnika ewidencji określonych w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
W przypadku, gdy podatnik zawierał umowę z kontrahentem zagranicznym na wykonanie usług poza granicami Polski, a w efekcie sam nie wykonywał tych usług lecz podzlecał ich wykonanie innemu podmiotowi – do zastosowania stawki 0% miał zarówno bezpośredni zleceniobiorca jak również podwykonawca, który przyjął zlecenie od podmiotu polskiego na wykonywanie usług poza granicami kraju. Do zastosowania stawki 0% w ww. przypadku miał prawo podwykonawca tylko i wyłącznie w przypadku jeżeli z dokumentów, zawartych umów i wystawionych faktur jednoznacznie wynikało, iż usługi są wykonywane poza granicami kraju.
Eksport usług jako czynność opodatkowana stawka 0% podatku podatnik powinien był zaewidencjonować w ewidencji sprzedaży podatnika dla celów podatku od towarów i usług.
Zaewidencjonowania tych czynności ze stawką 0% należało dokonać w miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy tzn. zgodnie z art. 6 ust. 8b pkt 7 otrzymano całość lub część zapłaty. Przy czym nie ma znaczenia kto dokonuje płatności za ww. usługi kontrahent polski czy niemiecki.
Aby stwierdzić, w jaki sposób opodatkowane są usługi po dniu 30.04.2004 r. należy zidentyfikować miejsce świadczenia tych usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. W zależności bowiem od rozstrzygnięcia tego zagadnienia obowiązywać będą świadczącego usługi albo krajowe zasady rozliczania VAT, albo zasady obowiązujące w kraju, który zostanie ustalony jako miejsce świadczenia, bądź też w ogóle mogą go nie obejmować obowiązki w zakresie rozliczania podatku należnego z tytułu świadczonej usługi.
Ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. w wykazie czynności podlegających opodatkowaniu nie wymienił eksportu usług.
Zasada ogólna dotycząca miejsca świadczenia przy świadczeniu usług wyrażona została przez ustawodawcę w art. 27 ust. 1 cytowanej ustawy. Od powyższej zasady ustawodawca przewidział liczne wyjątki zawarte w art. 27 ust. 2-6 oraz w art. 28 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Jeden z wyjątków od zasady ogólnej dotyczący m.in. usług tłumaczeń został zawarty w art. 27 ust. 4 pkt 3 cytowanej ustawy. Zgodnie z cytowanym przepisem przy świadczeniu usług tłumaczeń miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
Cytowany przepis prawny ma zastosowanie wyłącznie w przypadku gdy świadczący usługę tłumaczeń wykonuje ją dla odbiorców posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę.
W przypadku usług wykonywanych wyłącznie dla polskiego odbiorcy posiadającego siedzibę w Polsce ma zastosowanie zasada ogólna wyrażona w art. 27 ust. 1 cytowanej ustawy zgodnie z którą miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę.