Naczelnik Urzędu Skarbowego w Bełchatowie na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) uwzględniając stan faktyczny przedstawiony w Pana piśmie niniejszym informuje, iż umowę komisu oraz obowiązki i uprawnienia stron tej umowy (komitenta i komisanta) określają przepisy Kodeksu cywilnego. Przewidują one, że przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją), w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Wynikające z umowy komisu zasady postępowania w rozrachunkach między komisantem, a komitentem pod względem cywilnoprawnym obowiązują nadal.

Zmianie uległy natomiast, począwszy od 1 maja 2004 roku zasady rozrachunków z tytułu umowy komisu, wobec rozwiązań wprowadzonych ustawą z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535). Czynności wykonywane przez komisanta na podstawie umowy komisu nie są już traktowane jako usługi, jak to miało miejsce zgodnie z przepisami obowiązującymi przed 1 maja. Obecnie bowiem stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy każde wydanie towaru w ramach komisu jest traktowane jako dostawa towarów tj. zarówno między komitentem a komisantem, a następnie przez komisanta osobie trzeciej.

Stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. wyżej ustawy o podatku VAT dla komisanta - przy wydaniu towaru nabywcy ( osobie trzeciej ) na rachunek komitenta, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu dostawy towarów, pomniejszona o kwotę podatku.

W odniesieniu do sprzedaży towarów używanych, w tym również samochodów przyjętych do sprzedaży komisowej, ustawa o podatku VAT przewiduje zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania. W myśl art. 120 ust. 4 ustawy o podatku VAT w przypadku wykonywania czynności polegających na dostawie towarów używanych, podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku. Z art. 120 ust. 10 ww. ustawy wynika, iż przedmiotem opodatkowania marży mogą być towary używane, w tym samochody przyjęte do sprzedaży komisowej od:

• podmiotu niebędącego podatnikiem VAT,
• podmiotu będącego podatnikiem, o ile dostawa tych towarów była zwolniona od podatku VAT,
• podmiotu będącego podatnikiem, o ile towary te przy dostawie zostały opodatkowane od marży.

Powyższa procedura wymaga prowadzenia przez podatnika szczegółowej ewidencji, o której mowa w art. 120 ust. 15 ustawy o VAT, niezbędnej do prawidłowego określenia podstawy. Ewidencja w szczególności musi zawierać kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży.

Dokumentem potwierdzającym dostawę opodatkowaną na zasadzie marży jest faktura wystawiona zgodnie z przepisem § 12 ust. 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 roku w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), tj. winna zawierać dane określone w § 12 ust. 1 pkt 1 - 5 i 12, oraz wyrazy “VAT marża”. Podatnik, który stosuje szczególną procedurę opodatkowania marży, nie może oddzielnie wykazywać na wystawionych przez siebie fakturach podatku od dostawy towarów (art. 120 ust. 16). Faktura zawiera więc kwotę należności ogółem (brutto), której nie oznacza się jednak jako zwolnionej.

Zgodnie z § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 roku w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym musza odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948, z 2003r. Nr 152, poz. 1481 oraz z 2004r. Nr 85, poz. 798) podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiągniętego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Ponadto tut. organ informuje, iż ustawa z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Oznacza to, że podatkiem od czynności cywilnoprawnych obciążone są wyłącznie te czynności lub umowy, które zostały wyraźnie wymienione w art. 1 tej ustawy. W katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie wymieniono umów komisu. Umowa ta od 1 stycznia 2001 roku nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.