Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu, realizując normę art. 14a § 1 i § 3 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w związku z pana pismem z dnia 7.06.2004 r. dotyczącym zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, udziela odpowiedzi na pytanie postawione w ww. piśmie w brzmieniu: w jaki sposób wystawić fakturę VAT za usługi turystyczne, aby klient nie znał wysokości marży, czy jest możliwe wystawienie faktury ze stosowaniem poszczególnych stawek za usługi, np.: hoteli, gastronomii z ujęciem prowizji w każdej z tych pozycji.

Od 1.05.2004 r. w związku z wprowadzeniem do polskiego prawa podatkowego tzw. szczególnych procedur przy świadczeniu usług turystyki uległy zmianie zasady określania podstawy opodatkowania przy świadczeniu tych usług. Podstawa opodatkowania uległa znacznemu obniżeniu w porównaniu z zasadami wcześniej obowiązującymi, gdzie liczona była od całego obrotu. Obecnie przy świadczeniu usług turystyki nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty opodatkowaniu podlega jedynie uzyskana marża pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zasadą jest - co wyraża przepis art. 119 ust. 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535) - że opodatkowanie jedynie marży stosujemy w przypadku, gdy podatnik:

• ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
• działa na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek,
• przy świadczeniu usług nabywa on towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
• prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy o VAT – usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie itp. Zgodnie z art. 119 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku, gdy przy świadczeniu usług turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie (tzw. usługi własne), odrębnie ustala podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W powyższym przypadku podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne. Stawką podatku właściwą dla organizowania imprez i świadczenia usług turystycznych jest stawka 22-procentowa. W przypadku opodatkowania ww. usług na zasadzie marży należy więc stosować stawkę 22-procentową. Natomiast w przypadku, gdy podatnik wykonuje część świadczeń we własnym zakresie, usługi te podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danej usługi. Należy zauważyć, że w przypadku świadczenia kompleksowych usług turystycznych stawka podatku wynosi 22 % bez względu na to, jaką stawką opodatkowane są poszczególne usługi wchodzące w skład usługi turystycznej.

Na podstawie art. 119 ust. 7 usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Wspólnoty. Jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone zarówno na terytorium Wspólnoty, jak i poza nim, to usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0 % tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Wspólnoty (ust. 8).

Podatnicy świadczący usługi turystyki obowiązani są do wystawiania faktur dokumentujących wykonanie ww. usługi. W przypadku świadczenia tych usług osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej faktury wystawiane są na ich żądanie. Minimalne wymogi stawiane fakturom VAT zawarte zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971). Na podstawie § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”. Faktury dokumentujące świadczenie usług turystyki (art. 119 ustawy o VAT) muszą zgodnie z § 12 ust. 8 ww. rozporządzenia zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwy, bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy,
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy - faktury wystawiane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą nie zawierać tych danych (§ 14 ust. 1),
3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży, datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”; w tym przypadku podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym,
4. nazwę towaru lub usługi,
5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług,
6. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem wyrażoną cyframi i słownie,
7. oraz przede wszystkim wyrazy „VAT marża”.

Należy podkreślić, że art. 119 ust. 10 stanowi, iż faktury podatnika świadczącego usługi turystyczne korzystającego ze szczególnej procedury opodatkowania marży nie zawierają wyszczególnionej kwoty podatku. Reasumując należy stwierdzić, iż wystawiając fakturę „VAT marża” dokumentującą świadczenie usług turystyki nie podaje pan wysokości marży.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w dniu jej wydania przepisy prawa.