INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2011 r. (data wpływu 9 września 2011 r.), uzupełnionym w dniu 28 listopada 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy do czynności nabycia i dostawy towarów sklasyfikowanych wg PKWiU w grupowaniu 38.11.55.0 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy do czynności nabycia i dostawy towarów sklasyfikowanych wg PKWiU w grupowaniu 38.11.55.0.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m. in. w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych (PKD 38.32.Z), polegającą na zakupie „odpadu tworzyw sztucznych” w postaci pozostałości poprodukcyjnych lub zużytych pojemników, rur, płyt, itp. Następnie segreguje je i mieli w specjalistycznych młynach. W wyniku mielenia powstaje przemiał w postaci granulatu, który sprzedaje pod nazwą handlową „przemiał”. Spółka nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Towary, które nabywa i sprzedaje, nie są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Na działalność Spółki składają się następujące czynności i procesy:

• skup „odpadów tworzyw sztucznych” w postaci pozostałości produkcyjnych lub zużytych pojemników, rur, płyt, itp.,

• segregacja nabytych odpadów według gatunku i jakości,

• mielenie odpadów w specjalistycznych młynach,

• sprzedaż uzyskanego z mielenia odpadów przemiału odbiorcom z Polski, krajów Unii Europejskiej i Azji.

Nie zawsze wszystkie ww. elementy występują łącznie. Zdarza się, że Spółka nabywa odpady np. w postaci przemiału i bez poddawania ich procesowi przerobu sprzedaje innemu podmiotowi. Spółka nabywa odpady w Polsce oraz w krajach Unii Europejskiej. Nabywane odpady występują pod różnymi nazwami, np. „odpad tworzyw sztucznych, przemiał, tworzywo sztuczne, regranulat”. Czasami nabywany towar oznaczany jest dodatkowo nazwą gatunku, np. ABS, PC, PP, itp.

Spółka wystąpiła do Urzędu Statystycznego w Łodzi z wnioskiem o podanie właściwego symbolu klasyfikacyjnego PKWiU dla produktu, który powstaje w wyniku mielenia odpadu, i odpowiedź, czy przemielony „odpad tworzyw sztucznych”, tj. przemiał w postaci granulatu, jest nadal „odpadem tworzyw sztucznych o symbolu PKWiU 38.11.50.0”. W odpowiedzi Dyrektor Urzędu Statystycznego w Łodzi wskazał, że granulat otrzymany z odpadów z tworzyw sztucznych mieści się w grupowaniu PKWiU 38.32.33.0 „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy nabycie i sprzedaż towarów będących odpadami (przemiał tworzyw sztucznych, oznaczony symbolem PKWiU 38.11.55.0), w celach handlowych (bez poddawania procesowi przerobu), podlega mechanizmowi „odwrotnego obciążenia VAT”, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy...
2. Czy działalność Spółki polegająca na sprzedaży na terenie kraju przemiału tworzyw sztucznych (oznaczonego symbolem PKWiU 38.11.55.0) nabytych poza granicami kraju, w innym państwie członkowskim UE, będzie podlegała mechanizmowi „odwrotnego obciążenia VAT”, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy...
3. Czy dla zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy ma znaczenie nazwa handlowa towaru, jaką posługują się strony transakcji (np. tworzywo sztuczne), czy też jego rzeczywisty charakter (odpad z tworzyw sztucznych)...

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie i sprzedaż towarów będących odpadami, w celach handlowych (bez poddawania procesowi przerobu), podlega mechanizmowi „odwrotnego obciążenia VAT”, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, tak samo, jak ich nabywanie i sprzedaż w celu przetworzenia i dalszej sprzedaży. Spółka wskazała, że o zastosowaniu ww. mechanizmu nie decyduje cel, w jakim nabywane są odpady, lecz ich faktyczny charakter. Podkreśliła, że jeśli przedmiot dostawy mieści się w katalogu zamieszczonym w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, niezależnie od celu jego nabycia.

W ocenie Spółki, sprzedaż na terenie kraju towarów wymienionych w katalogu zamieszczonym w załączniku nr 11 do ustawy, podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, niezależnie od tego, gdzie nabyła towary będące przedmiotem dostawy. Niezależnie więc od tego, czy sprzedawany towar został nabyty na terytorium kraju, czy też poza jego granicami (zarówno w innym państwie członkowskim, jak i poza UE), jego sprzedaż na terytorium kraju podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Spółka stoi na stanowisku, że o tym, czy nabywane i sprzedawane towary stanowią odpady z tworzyw sztucznych, do których będzie miał zastosowanie ww. przepis, świadczy ich rzeczywisty charakter. Bez znaczenia jest to, jaką nazwą posługują się strony transakcji (np. czy nazywają odpad przemiałem, granulatem, regranulatem, czy tworzywem sztucznym) i jaką nazwę zamieszczają na fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy określa, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 15 ust. 1 ustawy wskazano, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku nr 11, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w poz. 5 wskazano, zaliczone do grupowania PKWiU 38.11.55.0, odpady z tworzyw sztucznych.

Przepis art. 17 ust. 2 ustawy stanowi, iż w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (ust. 7 ww. artykułu).

Przewidziane w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy rozwiązanie polega na przesunięciu, w przypadku gdy sprzedawca i nabywca są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy, obowiązku rozliczenia podatku z tytułu dostawy określonych towarów z dostawcy na nabywcę (mechanizm odwrotnego obciążenia, reverse charge). Załącznik nr 11 do ustawy zawiera katalog towarów, identyfikowanych przy pomocy klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, których dostawa objęta jest ww. systemem rozliczania podatku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą m. in. w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych (PKD 38.32.Z), polegającą na zakupie towarów w postaci pozostałości poprodukcyjnych lub zużytych pojemników, rur, płyt, itp., które następnie segreguje i mieli w specjalistycznych młynach. W wyniku mielenia powstaje przemiał w postaci granulatu, który sprzedaje pod nazwą handlową „przemiał” m.in. odbiorcom z Polski. Spółka nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Towary, które nabywa i sprzedaje, nie są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Zdarza się, że nabywa odpady, np. w postaci przemiału, i bez poddawania ich procesowi przerobu sprzedaje innemu podmiotowi. Spółka nabywa odpady w Polsce oraz w krajach Unii Europejskiej. Towary będące przedmiotem sprzedaży i nabycia oznaczone są symbolem PKWiU 38.11.55.0.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, jak również powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że o ile - jak podano w uzupełnieniu wniosku - nabywane towary są sklasyfikowane wg PKWiU w grupowaniu 38.11.55.0 „Odpady z tworzyw sztucznych”, to w związku ich nabyciem na terytorium kraju od podatników w rozumieniu art. 15, niekorzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, w przypadku gdy dokonywana przez nich dostawa nie jest objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - Spółka zobowiązana jest do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z ust. 7 tego artykułu. Z kolei w przypadku sprzedaży przez Spółkę ww. towarów na rzecz podmiotów krajowych - podatników podatku od towarów i usług, zastosowanie znajdzie norma prawna przewidziana w art. 17 ust. 1 pkt 7 i ust. 2 ustawy, a zatem do rozliczenia podatku zobowiązani będą nabywcy, niezależnie od faktu, czy Spółka nabyła uprzednio te towary na terytorium kraju, czy poza nim.

Odnosząc się do stwierdzenia Spółki, iż o możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia decyduje rzeczywisty charakter towarów, a nie nazwa jaką posługują się strony transakcji, wskazać należy, że ustawodawca dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy odwołał się do klasyfikacji statystycznych w celu identyfikacji danego towaru. Wobec tego dyspozycja tego przepisu dotyczy towarów wymienionych w załączniku nr 11 sklasyfikowanych w oparciu o rzeczywisty ich charakter, a nie nazwę jaką stosują strony transakcji.

Jednocześnie informuje się, że analiza prawidłowości dokonanej przez Spółkę klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W związku z tym niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że podana we wniosku klasyfikacja przedmiotowych towarów jest prawidłowa.

Końcowo wskazać należy, że kwestia dotycząca zastosowania zapisów art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług do czynności nabycia i dostawy surowców wtórnych z tworzyw sztucznych (tj. w zakresie stanu faktycznego, do którego przyporządkowane jest pytanie 1 zawarte w złożonym wniosku), będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.