Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dn. 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W ogólnym określeniu kosztów uzyskania przychodów mamy do czynienia z dwiema przesłankami: jedną pozytywną, a drugą negatywną. Przesłanką pozytywną jest stwierdzenie, iż spełniony został warunek okolicznika celu (w celu uzyskania przychodów), natomiast przesłanką negatywną jest ujęcie kosztu w taksatywnie wyliczonych przypadkach zamieszczonych w katalogu tzw. kosztów niepotrącalnych. Koszty objęte tym katalogiem pomimo, iż w danym stanie faktycznym spełniają przesłankę pozytywną określoną w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie są uznawane za koszty uzyskania przychodu, bądź też stanowią te koszty, ale w ograniczonej wskazanej przepisem wysokości. Zwrot „w celu” użyty w tym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną firmą podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

W związku z powyższym, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Jeżeli zakup przedmiotowego sprzętu będzie konieczny dla prawidłowego funkcjonowania i rozwoju przedsiębiorstwa prowadzonego przez podatnika a tym samym będzie to miało odzwierciedlenie w wielkości przychodów uzyskanych przez niego, to wydatki na zakup ww. sprzętu będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, ale pod warunkiem, że zakupiony sprzęt wykorzystywany będzie tylko i wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli zakupiony sprzęt będzie wykorzystywany również do celów nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (tj. do celów prywatnych podatnika), to wydatki z tytułu zakupu sprzętu nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów firmy.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2,3 ww. ustawy zakupiony sprzęt może podlegać amortyzacji, z zastrzeżeniem art. 22c. Zgodnie z przepisem ww. ustawy amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Szczegółowe zasady amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych regulują przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy zauważyć, iż każdy tego rodzaju zakup wymaga indywidualnej oceny z uwagi na możliwość wykorzystania przedmiotowego sprzętu do innych celów. W przypadku wątpliwości w tej kwestii ciężar udowodnienia faktu wykorzystania przedmiotowego sprzętu wyłącznie dla celów działalności gospodarczej, będzie spoczywał na podatniku.

Powyższa interpretacja jest zgodna ze stanem prawnym obowiązującym w 2004 r.