W odpowiedzi na pismo jednostki z dnia 28.05.2004 r. (data wpływu 31.05.2004 r.) zawierające zapytania o zakres stosowania przepisów prawa podatkowego w następujących kwestiach:

1. w jaki sposób i jaką stawką podatku VAT będzie opodatkowana usługa transportowa związana z eksportem towarów wykonana na trasie Polska - Rosja przez Litwę i Łotwę,
2. czy można zastosować stawkę 0-procentową na całej długości trasy w wyżej wymienionej sytuacji,
3. jak udokumentować taką usługę, czy na fakturze VAT odcinek trasy poza granicami kraju ma być oznaczony jako „nd” (nie dotyczy) i nie należy go wykazywać w ewidencji VAT,
4. w jakich terminach i na jakich zasadach można w takim przypadku starać się o zwrot podatku VAT, czy trzeba dodatkowo zawiadamiać o kwotach sprzedaży nie podlegającej opodatkowaniu,
5. w jaki sposób rozliczyć usługę transportu wewnątrzwspólnotowego, jeżeli usługa ta rozpoczyna się w Polsce a kończy w Niemczech, a nabywca usługi podał swój numer identyfikacyjny VAT dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego nadany w Niemczech,
6. kiedy powstaje obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług transportu wewnatrzwspólnotowego i transportu poza terytorium Unii,

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, działając w trybie art. 14a § 1 i 3 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), uprzejmie wyjaśnia:

Ogólną zasadą wyrażoną w art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej ustawą, jest, iż w przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28. Jednocześnie w art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy stwierdzono, iż obniżoną do wysokości 0 % stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do usług transportu międzynarodowego. Przy czym za usługi transportu międzynarodowego uważa się m.in. przewóz lub inny sposób przemieszczenia towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty. Aby można było zastosować stawkę 0-procnetową, podatku podatnik świadczący usługi transportu międzynarodowego musi dysponować odpowiednimi dowodami wskazującymi na realizację tych usług. W art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy określono, iż dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt. 2.

Jak z powyższego wynika usługa transportu towarów z Polski przez Litwę i Łotwę do Rosji na odcinku krajowym podlegać będzie opodatkowaniu, przy odpowiednim udokumentowaniu, stawką 0-procentową natomiast na odcinkach poza Polską według regulacji państw, przez które transport się odbywa, a co za tym idzie odcinek ten nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce. Usługa taka winna być udokumentowana fakturą na podstawie art. 106 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Szczegółowe zasady wystawiania faktur zawarto w § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971). Między innymi w punkcie 9 ust. 1 przywołanego § 12 określono, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży winna zawierać sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Mając na uwadze przytoczony przepis, podatnik winien na fakturze podać wartość sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4 art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W ust. 8 pkt 1 przywołanego art. 86 ustawy zawarto zapis, iż podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów i świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. Na podstawie art. 87 ust. 1 w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o te różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy. Podstawowym terminem zwrotu podatku na podstawie art. 87 ust. 2 jest 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Różnica podatku w kwocie przekraczającej wartość podatku naliczonego związanego z nabyciem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji powiększonej o 22 % obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż 22-procentowa podlega - na podstawie ust. 3 - zwrotowi w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej. Jednakże na podstawie pkt 2 ust. 4 art. 87 na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową, kwota różnicy podatku podlegająca zwrotowi w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia, ulega podwyższeniu, jeżeli podwyższenie tej kwoty jest uzasadnione kwotą podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1. Jak z powyższego wynika, podatnik w składanym wniosku ma wykazać, iż wykonywał w okresie rozliczeniowym czynności niepodlegające opodatkowaniu w kraju, w związku z którymi poniósł wydatki podlegające odliczeniu, na co posiada dokumenty, z których jasno wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Odpowiadając na pytanie zawarte w punkcie 5 pisma jednostki, tut. organ podatkowy wyjaśnia, iż zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy ogólną zasadą jest w przypadku usług wewnatrzwspólnotowego transportu towarów, że miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3. W wymienionym ust. 3 ustawodawca zastrzegł, iż w przypadku, gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer. W przypadku zatem, gdy usługa wewnątrzwspólnotowego transportu towarów rozpocznie się w Polsce a zakończy w Niemczech oraz gdy nabywca usługi poda świadczącemu usługę numer, o którym mowa wyżej, ciężar zapłaty podatku będzie spoczywał na odbiorcy usługi w kraju, w którym jest zarejestrowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a w przypadku transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami obowiązek podatkowy powstaje zarówno dla transportu międzynarodowego, jak wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia licząc od dnia wykonania usługi.

Biorąc powyższe pod uwagę, tut. organ podatkowy podziela stanowisko podatnika zawarte w zapytaniu.

Niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu oraz stan prawny obowiązujący na dzień udzielenia odpowiedzi.