INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.07.2011 r. (data wpływu 08.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń medycznych na rzecz pracowników opłacanych przez pracodawcę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.07.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń medycznych na rzecz pracowników opłacanych przez pracodawcę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

1. Spółka S.A. („Dom maklerski” lub „Wnioskodawca”) nabywa od dostawców usług medycznych („Przychodni”) abonamenty medyczne i udostępnia je pracownikom Domu maklerskiego. W ramach tych abonamentów pracownicy Domu maklerskiego uzyskują uprawnienie do korzystania ze świadczeń opieki medycznej oferowanych przez Przychodnie. Abonamenty (karty) różnią się zakresem świadczeń medycznych (pojedynczy, rodzinny) oraz sposobem finansowania (tj. z udziałem lub bez udziału pracownika).
2. Podstawowym celem zakupu abonamentów medycznych przez Dom maklerski i ich udostępnienia pracownikom Domu maklerskiego jest wykonywanie przez Przychodnie na rzecz Domu maklerskiego i pracowników Domu maklerskiego świadczeń i procedur medycznych wynikających z przepisów prawa pracy.
3. Wynagrodzenie Przychodni z tytułu objęcia pracowników Domu maklerskiego uprawnieniem do korzystania ze świadczeń medycznych jest ustalone ryczałtowo w odniesieniu do każdego rodzaju abonamentu (karty). Co do zasady koszty abonamentów medycznych ponosi Dom maklerski. Część pracowników Domu maklerskiego ponosi jednak wydatki związane z kosztami (i) objęcia świadczeniami medycznymi członków rodziny pracowników, oraz (ii) rozszerzenia standardu opieki medycznej ponad standard abonamentu przyznany pracownikowi przez Dom maklerski.
4. Dnia 24 maja 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę, zwaną dalej „Uchwałą NSA”), zgodnie z którą wartość abonamentów medycznych stanowi przysporzenie majątkowe po stronie osób uprawnionych do świadczeń medycznych polegające na objęciu pracowników gotowością wykonywania przez centrum medyczne usług medycznych. Sąd uznał, że sama możliwość skorzystania z usług medycznych przez pracowników posiada istotny wymiar finansowy, a abonamenty medyczne mieszczą się w pojęciu „nieodpłatnego świadczenia” w rozumieniu art. 11 i 12 UPDOF. Świadczenie to otrzymywane jest przez pracowników w momencie, gdy po stronie centrum medycznego powstaje obowiązek pozostawania w gotowości do świadczenia usług medycznych. W konsekwencji, wykupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 UPDOF, stanowią dla pracowników uprawnionych do ich wykorzystania nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 UPDOF i z tego powodu są przychodem podatkowym pracowników.
5. Uchwała NSA rozstrzyga zatem następujące kwestie:
   1. samo uprawnienie do korzystania z abonamentu medycznego jest nieodpłatnym świadczeniem na rzecz pracownika jeżeli finansowane jest przez pracodawcę
   2. wartość takiego świadczenia ustalana jest ryczałtowo niezależnie od faktu i skali rzeczywistego korzystania ze świadczeń medycznych i realnej wartości tych świadczeń,
   3. wolna od podatku jest ta część wartości abonamentu medycznego która odpowiada wartości świadczeń medycznych przysługujących na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 11 Ustawy PDOF
   4. przychodem pracownika powinna być wartość ryczałtu za abonament medyczny w części przypadającej na świadczenia medyczne, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust 1 pkt 11 UPDOF.
6. W celu opodatkowania przyznanych pracownikom uprawnień do korzystania ze świadczeń medycznych w sposób zgodny z uchwałą NSA konieczne jest odpowiednie i szczegółowe wyodrębnienie w ramach poszczególnych abonamentów medycznych świadczeń medycznych stanowiących świadczenia przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy (czyli innymi słowy świadczeń medycznych, do zapewnienia których na mocy przepisów prawa pracy jest zobowiązany pracodawca, zwanych w dalszej części wniosku „świadczeniami obowiązkowymi” ) oraz pozostałych świadczeń medycznych (tj. świadczeń wykraczających poza zakres świadczeń obowiązkowych, zwanych w dalszej części wniosku świadczeniami dodatkowymi”). Ponadto, w celu ustalenia przychodu zgodnie z uchwałą NSA konieczne jest również określenie, jaka wartość wynagrodzenia ryczałtowego Przychodni w odniesieniu do poszczególnych abonamentów medycznych dotyczy uprawnienia do świadczeń dodatkowych.
7. Dom maklerski nie posiada wiedzy i instrumentów pozwalających na określenie wartości wynagrodzenia ryczałtowego należnego Przychodniom w zamian za poszczególne rodzaje abonamentów medycznych, jak też pozwalających na wskazanie procentowego podziału wartości wynagrodzenia ryczałtowego na odpowiadające świadczeniom obowiązkowym i świadczeniom dodatkowym w ramach poszczególnych rodzajów abonamentów. Wszelkie dane, metody analityczne i instrumenty ku temu posiadają Przychodnie jako podmioty profesjonalnie zajmujące się udostępnianiem świadczeń medycznych, które ustaliły, że udział świadczeń obowiązkowych w abonamencie wynosi 70%, a świadczenia dodatkowe 30%.
8. Umowy Domu maklerskiego z Przychodniami w zakresie świadczeń medycznych wykonywanych na rzecz Domu maklerskiego i jego pracowników mogą w przyszłości ulegać zmianom bądź mogą w to miejsce zostać zawarte nowe umowy. Zakres obowiązkowych świadczeń medycznych zostanie jednak w takim przypadku ustalony na podstawie obowiązujących przepisów prawa co do zakresu obowiązkowych świadczeń medycznych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy uprawnienie do świadczeń medycznych wskazanych przez Przychodnie jako świadczenia obowiązkowe podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy Wnioskodawca powinien pobrać i wpłacić do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzenia ryczałtowego należnego Przychodni w części wskazanej przez Przychodnie jako odpowiadającej uprawnieniu pracowników do świadczeń dodatkowych po wyłączeniu tej części wynagrodzenia ryczałtowego, która jest finansowana przez pracownika Domu maklerskiego...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy uprawnienie do świadczeń medycznych wskazanych przez Przychodnie jako świadczenia obowiązkowe podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie pracowników Domu maklerskiego, a zatem Dom maklerski nie jest obowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy oraz składek na ubezpieczenie społeczne od wartości takich świadczeń.

1. Świadczenia obowiązkowe nie zostały w sposób jednoznaczny zdefiniowane w przepisach prawa. Ustawodawca nie posługuje się wyliczeniem konkretnych świadczeń medycznych (np.: wizyta u specjalisty czy też badanie EKG), a odpowiednie przepisy dotyczą formalnej podstawy wykonania konkretnego badania, czyli w szczególności skierowania od pracodawcy.
   
   

Katalog obowiązkowych badań znajduje się w art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jednolity z 1998 r., Dz. U. Nr 21, poz. 94, ze zm.), zwanej dalej, „k.p.”, który stanowi, że następujące badania przeprowadzane są na koszt pracodawcy:

(a) badania wstępne,

(b) badania okresowe,

(c) badania kontrolne, oraz

(d) badania okresowe pracowników wykonujących pracę w warunkach narażenia na działanie substancji i czynników rakotwórczych lub pyłów zwłókniających po zaprzestaniu kontaktu z tymi substancjami, czynnikami czy pyłami oraz po rozwiązaniu stosunku pracy (jeżeli zainteresowany pracownik zgłosi wniosek o objęcie takimi badaniami).

W dalszej części niniejszego wniosku badania wskazane w art. 229 § 6 k.p. Wnioskodawca określać będzie terminem „badania profilaktyczne”.

2. Zakres badań profilaktycznych, a w przypadku badań okresowych również częstotliwość ich przeprowadzania, został szczegółowo określony w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie Pracy (Dz. U. Nr 69 poz. 332 ze zm.; zwanym dalej „Rozporządzeniem”). Od strony formalnej badania profilaktyczne wykonuje się na podstawie skierowania od pracodawcy, które określa m.in. rodzaj badania profilaktycznego, określenie stanowiska pracy badanego pracownika oraz informację o występowaniu na danym stanowisku pracy czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków uciążliwych.
3. Zgodnie z art. 229 § 6 k.p. pracodawca ponosi również koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. Zgodnie z § 6 Rozporządzenia zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy obejmuje:

(a) przeprowadzenie badań lekarskich poza terminami wynikającymi z Rozporządzenia na podstawie skierowania od pracodawcy w razie potrzeby stwierdzenia:

(i) konieczności przeniesienia pracownika do innej pracy ze względu na stwierdzenie szkodliwego wpływu wykonywanej pracy na zdrowie pracownika (art. 55 § 1 k.p.);

(ii) że ze względu na stan ciąży kobieta nie powinna wykonywać pracy dotychczasowej (art. 179 § 1 k.p.);

(iii) wystąpienia u pracownika objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej (art. 230 § 1 k.p.); oraz

(iv) niezdolności do wykonywania dotychczasowej pracy u pracownika, który uległ wypadkowi przy pracy lub u którego stwierdzono chorobę zawodową lecz nie zaliczono go do żadnej z grup inwalidów (art. 231 k.p.).

(b) w razie wystąpienia przypadku choroby zawodowej - wykonanie u pracowników, zatrudnionych na stanowiskach pracy stwarzających podobne zagrożenie, badań celowych lub testów ekspozycyjnych, ukierunkowanych na wczesną diagnostykę ewentualnych zmian chorobowych u tych pracowników;

(c) w razie, gdy pracownicy wykonują pracę w warunkach występowania przekroczeń najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia:

(i) wprowadzenie monitorowania stanu zdrowia tych pracowników,

(ii) szkolenie pracowników w zakresie ochrony przed zagrożeniami i możliwościami ograniczenia ryzyka zawodowego, jakie wiążą się z pracą wykonywaną w tych warunkach.

(d) uczestniczenie lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad pracownikami w komisji bezpieczeństwa i higieny pracy, powołanej w trybie określonym w art. 23712 k.p.

Zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej ze względu na warunki pracy, wskazany w Rozporządzeniu należy uznać za definiujący znaczenie nadane terminowi „profilaktyczna opieka zdrowotna niezbędna ze względu na warunki pracy” użytemu w art. 229 § 6 kp.

4. Obok przepisów kodeksu pracy zakres świadczeń obowiązkowych został również określony w ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (tekst jednolity Dz. U. z 2004 nr 125 poz. 1317 ze zm., dalej jako ustawa o służbie medycyny pracy”), bowiem zgodnie z przepisami tej ustawy pracodawca ma obowiązek objęcia pracownika profilaktyczną opieką zdrowotną. Pojęcie to dla potrzeb ustawy o służbie medycyny pracy zostało zdefiniowane w art. 4 pkt 1) tej ustawy jako ogół działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z warunkami albo charakterem pracy”.
   
   

Przy czym art. 6 ust 2 ustawy o służbie medycyny pracy zawiera następujące przykładowe wyliczenie działań wchodzących w zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej:

(a) wykonywanie badań wstępnych, okresowych i kontrolnych przewidzianych w k.p.;

(b) orzecznictwo lekarskie do celów przewidzianych w Kodeksie pracy i w przepisach wydanych na jego podstawie;

(c) ocenę możliwości wykonywania pracy uwzględniającą stan zdrowia i zagrożenia występujące w miejscu pracy;

(d) prowadzenie działalności konsultacyjnej, diagnostycznej i orzeczniczej w zakresie patologii zawodowej;

(e) prowadzenie czynnego poradnictwa w stosunku do chorych na choroby zawodowe lub inne choroby związane z wykonywaną pracą

(f) wykonywanie szczepień ochronnych, o których mowa w art. 20 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570);

(g) monitorowanie stanu zdrowia osób pracujących, zaliczanych do grup szczególnego ryzyka, a zwłaszcza osób wykonujących pracę w warunkach przekroczenia normatywów higienicznych, młodocianych, niepełnosprawnych oraz kobiet w wieku rozrodczym i ciężarnych; (h) wykonywanie badań umożliwiających wczesną diagnostykę chorób zawodowych i innych chorób związanych z wykonywaną pracą.

5. Obok powyżej przedstawionych definicji składających się na pojęcie świadczeń obowiązkowych za świadczenia takie należy również uznać:

(a) badania dla celów sanitarno-epidemiologicznych przeprowadzanych na podstawie Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 lutego 2006 r. w sprawie badań do celów sanitarno-epidemiologicznych oraz

(b) szczepienia ochronne w zakresie określonym w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 28 listopada 2005 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy oraz szczepień ochronnych wskazanych do wykonania pracownikom podejmującym pracę lub zatrudnionym na tych stanowiskach.

Z uwagi na specyfikę obu powyższych regulacji znajdą one ograniczone zastosowania do pracowników Banku.

Niemniej jednak, pracownicy nabywają uprawnienie do tych świadczeń medycznych i jest ono finansowane przez Dom maklerski.

6. Opierając się na wyżej wskazanych przepisach prawa pracy oraz wskazaniach podmiotów profesjonalnie świadczących usługi medyczne Dom maklerski uważa, że określony przez Przychodnie udział procentowy świadczeń obowiązkowych w abonamencie za właściwy.
7. Stosownie do art. 12 ust. 1 UPDOF za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
   Zgodnie z powyższym przepisem do przychodów pracownika zalicza się również wartość nieodpłatnych świadczeń uzyskanych od pracodawcy. „Przez nieodpłatne świadczenia należy rozumieć wszelkiego rodzaju świadczenia, które są dokonywane bez jakiejkolwiek odpłatności (...) świadczenie nieodpłatne traktowane jest jako forma przysporzenia wśród innych form takich jak pieniądze, wartości pieniężne czy też świadczenia w naturze” (tak w: Podatek dochodowy od osób fizycznych 2009, pod redakcją Janusza Marciniuka, wydanie 10, CH Beck, Warszawa 2009, str. 145). W wyroku z dnia 10 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu stwierdził, że „(...) dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku (...)” (sygn. akt I SA/Wr 45/10). Również w świetle definicji przytoczonej w Uchwale NSA nieodpłatnym świadczeniem są wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W kontekście wyżej wymienionych poglądów dla stwierdzenia, że w konkretnej sytuacji mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem konieczne jest uznanie, że nastąpiło faktycznie świadczenie na rzecz pracownika, które skutkuje powstaniem u tego ostatniego przysporzenia majątkowego.
8. Na podstawie przepisów kodeksu pracy i innych aktów prawnych z zakresu prawa pracy, pracodawca zobowiązany jest do zapewnienia w odniesieniu do zatrudnianych pracowników określonych świadczeń medycznych (świadczenia obowiązkowe). Niespełnienie tego obowiązku naraża pracodawcę na negatywne konsekwencje. Przykładowo, zgodnie z art. 229 § 4 k.p. pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku, a orzeczenie takie może być wydane wyłącznie w wyniku przeprowadzenia badań profilaktycznych (w szczególności wstępnych, okresowych lub kontrolnych).
   W rezultacie świadczenia obowiązkowe realnie stanowią świadczenie na rzecz pracodawcy a nie pracownika, bowiem ekonomicznym beneficjentem świadczeń obowiązkowych jest pracodawca. Warunkują one podjęcie lub kontynuowanie pracy przez pracownika i możliwość korzystania przez pracodawcę z efektów pracy pracownika. Sytuacja taka jest analogiczna do podróży służbowych, których odbycie jest niezbędne dla wykonywania zadań służbowych przez pracownika stąd rzeczywistym ich beneficjentem jest pracodawca a nie pracownik, który podróże służbowe odbywa. Zatem, zarówno realne wykonane przez Przychodnię na rzecz pracowników Wnioskodawcy świadczenia obowiązkowe, jak i sama gotowość ich wykonywania przez Przychodnię na rzecz pracowników Wnioskodawcy, nawet jeżeli posiada określoną wartość majątkową nie stanowi nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika Wnioskodawcy (i tym samym nie skutkuje przysporzeniem majątkowym po stronie pracownika), lecz odpłatne świadczenie na rzecz jego pracodawcy (tutaj: Wnioskodawcy).
9. W analizowanym stanie faktycznym Dom maklerski finansuje zatem koszty świadczenia medycznego, którego jest zarazem realnym beneficjentem. Dzięki temu świadczeniu bowiem Dom maklerski wykonuje swój prawny obowiązek zapewnienia pracownikom opieki medycznej w zakresie wynikającym z przepisów prawa pracy. W rezultacie, wartość świadczeń obowiązkowych dotyczących pracowników Domu maklerskiego, do których zapewnienia Dom maklerski jest zobowiązany przepisami prawa pracy nie stanowi przychodu pracowników Wnioskodawcy w formie nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 UPDOF.
10. Jednocześnie, nawet w przypadku uznania, że pracownicy Domu maklerskiego są realnymi beneficjentami świadczeń obowiązkowych i na podstawie art. 12 ust. 1 UPDOF stanowią one przychód pracownika, świadczenia obowiązkowe byłyby zwolnione z opodatkowania. Stosownie bowiem do art. 21 ust. 1 pkt 11 UPDOF świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, są wolne od podatku dochodowego. W konsekwencji, uprawnienie do świadczeń z tytułu otrzymanych abonamentów medycznych dotyczące obowiązkowych świadczeń medycznych zwolnione jest z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Potwierdza to treść Uchwały NSA. Mianowicie, Sąd stwierdził, że wolna od podatku jest ta część wartości abonamentu medycznego, która odpowiada wartości świadczeń medycznych przyznawanych na zasadach i warunkach określonych w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 UPDOF.

W kwestii tej wypowiedział się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 2 lutego 2009 r., sygn. IPPB4/415-612/09-2/JS, gdzie stwierdził, że „(...) w przypadku obowiązkowych świadczeń medycznych, do których zapewnienia Wnioskodawca jest zobowiązany przepisami Kodeksu pracy oraz inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami niezbędnej z uwagi na warunki pracy są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy są przychodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...)”. Niemal identycznie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 11 czerwca 2010 r., sygnatura IBPBII/1/415-307/10/BD: „(...) w przypadku gdy pracodawca, ponosi koszty świadczenia medycznego wynikającego z obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy i koszty profilaktycznej opieki niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wówczas wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na pracownika korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym pracodawca nie będzie zobowiązany do poboru zaliczek od tego rodzaju świadczenia (...)”.

12. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie obowiązujących przepisów prawa pracy świadczenia w wysokości 70% abonamentu, należy uznać za świadczenia obowiązkowe, tj. za świadczenia przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, do zapewnienia których jest obowiązany pracodawca w stosunku do swoich pracowników. W rezultacie, wartość tej części abonamentu medycznego, która stanowi wynagrodzenie Przychodni za przyznanie Wnioskodawcy i jego pracownikom uprawnienia do świadczeń obowiązkowych jest wyłączona z opodatkowania podatkiem dochodowym u pracowników ponieważ nie stanowi przychodu pracowników w rozumieniu art. 12 ust. 1 UPDOF, a nawet gdyby taką wartość uznać za przychód pracowników, byłby to przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 UPDOF.

Wnioskodawca powinien pobrać i wpłacić do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzenia ryczałtowego należnego Przychodni w części wskazanej przez Przychodnie jako odpowiadającej uprawnieniu pracowników do świadczeń dodatkowych po wyłączeniu tej części wynagrodzenia ryczałtowego należnego Przychodni, która jest finansowana przez pracowników Banku

13. Stosownie do art. 31 UPDOF zakłady pracy jako płatnicy są zobowiązani obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego lub stosunku pracy W myśl art. art. 38 ust. 1 UPDOF płatnicy, o których mowa w art. 31 są zobowiązani przekazywać kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 UPDOF za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

2. W uchwale NSA stwierdzono, że samo uprawnienie do korzystania z usług medycznych przez pracowników posiada istotny wymiar finansowy a abonamenty medyczne mieszczą się w pojęciu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 oraz 12 UPDOF, otrzymanego przez pracownika w momencie, gdy po stronie centrum medycznego powstaje obowiązek pozostawania w gotowości do świadczenia usług medycznych. Świadczenie to powstaje po stronie pracownika bez względu na to czy korzystał z usług (świadczeń) medycznych czy też nie. Uprawnienie to jest nieodpłatnym świadczeniem na rzecz pracownika, jeżeli jest finansowane przez pracodawcę i w konsekwencji stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy. Również w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 sierpnia 2010 r. uznano, że dla uzyskania przez konkretnego pracownika nieodpłatnego świadczenia nie ma znaczenia okoliczność, czy faktycznie skorzystał on z usług medycznych opłaconych abonamentem (sygn. akt I SA/Wr 216/10).
3. Wnioskodawca nie jest zobligowany do zapewnienia pracownikom świadczeń dodatkowych na gruncie obowiązujących przepisów prawa. Takie świadczenie jest zatem dodatkową korzyścią udostępnianą pracownikom na koszt pracodawcy (z wyłączeniem przypadków, gdy pracownicy samodzielnie pokrywają koszty takich świadczeń). Korzyść majątkowa uzyskana przez pracownika bez ponoszenia ciężaru finansowego stanowi nieodpłatne świadczenie dla pracownika. Z tego względu świadczenie to stanowi przychód podatkowy pracownika uzyskany ze stosunku pracy. Bank będzie zatem zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy pracowników oraz wpłaty tych zaliczek do urzędu skarbowego obliczanych od wartości dodatkowych świadczeń medycznych. Bank jest dodatkowo obowiązany do wpłaty pobranych zaliczek do urzędu skarbowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę.
4. Należy zaznaczyć, że przepisy UPDOF nie zawierają regulacji wskazujących jednoznacznie na sposób ustalania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia uzyskanego w formie samego uprawnienia do skorzystania ze świadczeń medycznych sfinansowanego przez pracodawcę, zwłaszcza w sytuacji gdy pracownik w rzeczywistości nie korzystał z udostępnionych mu świadczeń. Istnieje szereg wątpliwości jak określić wartość takiego uprawnienia przyznanego pracownikom, w szczególności w przypadku, gdy abonament medyczny przyznany pracownikowi, obok świadczeń dodatkowych, obejmuje również uprawnienie do świadczeń medycznych, które jako obowiązkowe są wyłączone z opodatkowania.
   
   

Na podstawie art. 12 ust. 3 UPDOF, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, w tym ze stosunku pracy, ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b UPDOF. Natomiast art. 11 ust. 2a pkt 2) UPDOF stanowi, że w przypadku świadczeń, których przedmiotem są usługi zakupione wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się według cen zakupu. W przypadku, gdy przedmiotem świadczenia są usługi zakupione przez pracodawcę od podmiotu trzeciego, wartość przychodu ustala się według ceny zakupu usług przez pracodawcę, czyli w wartości nominalnej (w takiej cenie jaką pracodawca za usługę zapłacił).

Wydaje się zatem, że podstawą opodatkowania pracowników Wnioskodawcy będzie kwota uiszczana przez Wnioskodawcę do Przychodni na zakup świadczeń dodatkowych przyznanych pracownikom w ramach przysługujących im abonamentów medycznych. Zgodnie z uchwalą NSA, przychód pracownika stanowi ta część wynagrodzenia ryczałtowego, która odpowiada dodatkowym świadczeniom medycznym. Z kolei, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2009 r. stwierdzono, że „(...) w rezultacie Sąd uznał za prawidłowe również stanowisko Ministra Finansów, że przychodem pracownika ze stosunku pracy jest przypadająca na niego wartość opłaty ponoszonej przez Skarżącą na usługi medyczne, tj. wartość pakietu medycznego (...)” (sygn. akt III SA/Wa 1015/09). Stanowisko takie potwierdził ten Sąd w wyroku z dnia 7 czerwca 2010 r. podkreślając, że „(...) dla ustalenia wartości przychodu uzyskanego przez pracownika nie ma żadnego znaczenia wartość usług medycznych wyświadczonych przez spółkę medyczną w ramach wykupionego na jego rzecz i jego rodzinę abonamentu. Z opisu stanu faktycznego nie wynikało, aby wartość faktycznie wykorzystanych przez pracownika i członków jego rodziny, usług miała wpływ na wysokość poniesionego na jego rzecz kosztu abonamentu (...) Powyższa argumentacja doprowadziła Sąd do przekonania, że jeżeli pracodawca na rzecz pracownika i członków jego rodziny wykupuje abonament medyczny o określonej wartości, wartość ta na podstawie art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy (…)” (sygn. akt III SA/Wa 2284/09).

15. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Domu maklerskiego wartość przychodu pracowników Domu maklerskiego podlegającego opodatkowaniu ustala się wg cen zakupu przez Dom maklerski abonamentów medycznych od Przychodni tylko w przypadkach gdy abonament medyczny udostępniony pracownikowi obejmuje obok świadczeń obowiązkowych (wyłączonych z opodatkowania) także świadczenia dodatkowe. Przy czym podstawę opodatkowania przychodu pracowników Banku należy ustalić jaka równą tej części wynagrodzenia ryczałtowego płatnego przez Dom maklerski na rzecz Przychodni, która według oświadczenia Przychodni odzwierciedla wartość uprawnienia do świadczeń dodatkowych.

Całkowite wynagrodzenie Przychodni ustalone zostało w sposób ryczałtowy odnosząc się zarówno do świadczeń obowiązkowych jak i dodatkowych, Dom maklerski nie posiada wiedzy pozwalającej na podział tego wynagrodzenia. Dlatego wskazanie części wynagrodzenia Przychodni odpowiadającego dodatkowym świadczeniem medycznym wymaga udzielania stosownej informacji przez Przychodnie, w szczególności pisemnego oświadczenia Przychodni określającego część wynagrodzenia ryczałtowego odpowiadającą świadczeniom dodatkowym.

W przypadkach, w których cześć wynagrodzenia ryczałtowego Przychodni odpowiadającego świadczeniom dodatkowym (nieobowiązkowym) jest finansowana (współfinansowana) przez pracownika, przychód pracownika z tytułu uprawnienia do takich świadczeń powinien być pomniejszony o kwotę tego finansowana przez pracownika. Zgodnie bowiem z art. 11 ust. 2b UPDOF, jeżeli takie świadczenia dla pracowników są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a tej ustawy, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

16. Dla ustalenia podstawy opodatkowania Wnioskodawca winien stosować ceny zakupu uprawnień do świadczeń dodatkowych. W efekcie, ustalenie wartości takiego świadczenia dodatkowego jako podstawy opodatkowania pracowników Banku wynika z cen stosowanych przez Przychodnie.
    
    

Przychodnie określając zakres świadczeń obowiązkowych wyznacza w ramach poszczególnych abonamentów medycznych procentowy udział wartości świadczeń obowiązkowych w ogólnej wartości świadczeń składających się na poszczególne abonamenty. Pozwala to równolegle na określenie udziału procentowego wartości świadczeń dodatkowych w ogólnej wartości świadczeń medycznych składających się na poszczególne abonamenty.

Mianowicie, w przypadku abonamentów medycznych przyznanych pracownikom Domu maklerskiego ustalony przez Przychodnie procentowy udział wartości świadczeń obowiązkowych w ogólnej wartości świadczeń medycznych to 70%, a świadczenia dodatkowe to 30%.

W celu ustalenia przychodu pracownika z tytułu przyznania uprawnienia do dodatkowych świadczeń medycznych należy przemnożyć kwotę wynagrodzenia ryczałtowego za poszczególne abonamenty przez procentowy udział uprawnienia do świadczeń dodatkowych. Otrzymana w ten sposób kwota stanowi cenę zapłaconą przez Dom maklerski na rzecz Przychodni (tj. cenę zakupu dodatkowego świadczenia) i zarazem wartość nieodpłatnego świadczenia przyznanego pracownikowi Domu maklerskiego. Jednocześnie, w zakresie w jakim pracownik finansuje koszty zakupu świadczeń dodatkowych w ramach abonamentów medycznych kwota taka pomniejsza odpowiednio przychód pracownika do opodatkowania. W efekcie, przedstawione powyżej udział świadczeń obowiązkowych oraz nieobowiązkowych sporządzone zostało w oparciu o koszt abonamentu medycznego finansowany przez pracodawcę (Dom maklerski), po wyłączeniu wartości tych świadczeń, które finansowane są samodzielnie przez pracowników ze środków własnych (bowiem te świadczenia które pracownicy opłacają samodzielnie nie są przekazywane im nieodpłatnie).

17. Ponieważ Dom maklerski nie świadczy usług medycznych nie posiada również odpowiedniej wiedzy oraz instrumentów pozwalających na określenie wartości wynagrodzenia ryczałtowego należnego Przychodni, w szczególności w zakresie świadczeń dodatkowych. Stąd, ustalając wartość nieodpłatnych świadczeń pracowników w tego tytułu Dom maklerski opiera się na wartości wynagrodzenia ryczałtowego ustalonego przez Przychodnie oraz przedstawionego przez Przychodnie udziału (wskaźnika procentowego) wartości świadczeń dodatkowych w całościowej wartości wynagrodzenia należnego za poszczególne abonamenty. W konsekwencji, wartość przychodu podatkowego pracowników ustalonego przez Dom maklerski z tytułu przyznania im uprawnienia do skorzystania z dodatkowych świadczeń medycznych jest określana na podstawie kalkulacji wynagrodzenia za świadczenia medyczne przygotowanego przez Przychodnie.

Przychód pracownika z tytułu uprawnienia do takich świadczeń powinien być dodatkowo pomniejszony o kwotę finansowana przez pracownika stosownie do art. 11 ust. 2b UPDOF, jeżeli pracownik finansuje cześć tego wynagrodzenia Przychodniom

18. Reasumując, Dom maklerski obowiązany jest do pobrania zaliczki na podatek od nieodpłatnych świadczeń (świadczeń w naturze) przyznanych pracownikom. Podstawą opodatkowania pracowników jest ta część ceny zakupionych przez Dom maklerski od Przychodni abonamentów medycznych, która odpowiada ustalonemu przez Przychodnie ryczałtowemu wynagrodzeniu za gotowość (uprawnienie pracowników) do wykonywania świadczeń dodatkowych. Wyłączeniu z opodatkowania podlega ta część wynagrodzenia należnego Przychodni za świadczenia dodatkowe, która sfinansowana jest przez pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.

Podkreślenia wymaga, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin „nieodpłatne świadczenie” obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenia w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem będzie więc przesunięcie majątkowe, stanowiące przysporzenie po stronie przyjmującego świadczenie pracownika, kosztem majątku pracodawcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka na podstawie umowy z firmą medyczną (Przychodni) nabywa od dostawców usług medycznych abonamenty medyczne i udostępnia je pracownikom Domu maklerskiego. Abonamenty różnią się zakresem świadczeń medycznych (pojedynczy, rodzinny) oraz sposobem finansowania (tj. z udziałem lub bez udziału pracownika). Dom maklerski nie posiada wiedzy i instrumentów pozwalających na określenie wartości wynagrodzenia ryczałtowego należnego Przychodniom w zamian za poszczególne rodzaje abonamentów medycznych. Wszelkie dane, metody analityczne i instrumenty ku temu posiadają Przychodnie jako podmioty profesjonalnie zajmujące się udostępnianiem świadczeń medycznych, które ustaliły, że udział świadczeń obowiązkowych w abonamencie wynosi 70%, a świadczenia dodatkowe 30%.

Wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Ponadto, gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, w przypadku zakupu przez pracodawcę usług z zakresu medycyny pracy bądź niezbędnych ze względu na przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy, wartość tego rodzaju świadczeń nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w sytuacji zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych dla swoich pracowników dotyczących np. wykonania wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, a także dobrowolnych usług medycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie jedynie wartość pieniężna tej części otrzymanego świadczenia, która przypada na dobrowolne usługi medyczne.

Natomiast, jeżeli z zawartej umowy świadczenie usług medycznych nie wynika wartość świadczeń, do pokrycia których pracodawca jest zobowiązany zgodnie z powyższymi przepisami, nie może to stanowić podstawy do wyłączenia z opodatkowania pozostałej wartości świadczenia, w postaci prawa pracownika do dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych. Dlatego też, pracodawca powinien poczynić starania wyodrębnienia kwoty, która przypada na świadczenia, do których ponoszenia jest zobowiązany, jako pracodawca i wyłączenia ich z podstawy opodatkowania przychodu pracownika.

Podkreślenia wymaga, iż o powstaniu u pracownika przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez te osoby z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez te osoby abonamentu medycznego (o określonej wartości pieniężnej) dającego prawo do świadczeń medycznych. Objęcie pracowników nieobowiązkową (fakultatywną) opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy (w stałej kwocie) sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem ww. osób fakultatywną opieką medyczną, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego do skorzystania z przedmiotowego świadczenia. Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych objętych pakietem, pracownik może nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową. Ilość faktycznie wykorzystanych usług nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych pakietem na rzecz pracowników w okresie za który została zapłacona.

Należy również zauważyć, iż nieodpłatnym świadczeniem nie będzie korzystanie przez osoby uprawnione z konkretnych usług medycznych, lecz fakt objęcia opieką medyczną. W związku z tym, przychodem nie będzie wartość rzeczywiście skonsumowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika jakim będzie możliwość skorzystania z takich usług.

Konieczne jest dodanie stwierdzenia, iż w przypadku pakietów medycznych oferowanych przez pracodawców pracownikom nie ma trudności z indywidualizacją świadczenia. W momencie zakupu ww. usług znana jest zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty, jak i liczba uprawnionych osób, dla których wykupiono świadczenie. W tej sytuacji ustalenie przychodu u poszczególnych pracowników jest sprawą oczywistą, nawet, jeżeli umowa nie określa jednostkowej ceny pakietu medycznego.

Jednocześnie wskazać należy, iż usługa objęcia opieką medyczną, finansowana pracownikom przez pracodawcę jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu wynika z faktu objęcia opieką medyczną, a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby. W związku z tym pracownik, gdyby nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od Spółki, mógłby indywidualnie zawrzeć taką umowę ponosząc z tego tytułu wydatek.

Skoro bowiem pracodawca daje pracownikowi w sposób nieodpłatny prawo do korzystania z czegoś, tj. w sprawie ze ściśle określonych usług medycznych w ramach abonamentu, należy przyjąć, że pracodawca przyznaje pracownikowi świadczenie. W tej sytuacji mamy do czynienia z ewidentnym powstaniem korzyści w majątku tychże osób, gdyż w przypadku skorzystania w przyszłości ze świadczenia medycznego, pracownik, jako objęty pakietem medycznym, nie będzie musiał ponosić z tego tytułu żadnej opłaty. Tak pojmowane przyszłe korzyści mają charakter przychodowy. Ponieważ opłata za objęcie opieką medyczną osób uprawnionych finansowana jest przez pracodawcę, nie zaś przez pracownika, dlatego w tym zakresie Spółka realizuje na rzecz osoby uprawnionej (pracownika) nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc zaś pod uwagę art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy, że wartość świadczenia odpowiada cenie za jaką faktycznie nabył je pracodawca. Ceną w tym przypadku jest wynagrodzenie płacone usługodawcy za objęcie pracownika opieką medyczną, niezależnie od tego z jakiej ilości świadczeń uprawnione osoby w rzeczywistości skorzystały. Z tak ustalonej ceny świadczenia winna być wyłączona wartość świadczeń wynikających z przepisów prawa pracy. Podkreślić jednak należy, że wyłączenie takie możliwe jest wyłącznie w wypadku gdy pracodawca w sposób należyty udokumentuje fakt poniesienia takich wydatków oraz ich kwotę.

Również fakt dokonywania opłat w sposób zryczałtowany, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wysokości przychodu przypadającego na konkretną osobę. Ilość pracowników objętych świadczeniem oraz ich dane osobowe znajdują się niewątpliwie w posiadaniu Spółki. W rezultacie można więc wskazać każdą osobę oraz okres, w którym była uprawniona do korzystania z wykupionych usług medycznych. Uwzględniając następnie wysokość zapłaconego ryczałtu za świadczenie usług medycznych oraz ilość uprawnionych, można ustalić wysokość przychodu uzyskanego przez daną osobę.

W związku z powyższym Spółka nie może mieć trudności z indywidualizacją świadczenia, mimo odpłatności za ogół świadczeń otrzymywanych przez pracowników, jak również z określeniem wartości przyznanego świadczenia na podstawie zawartej umowy.

Reasumując, należy stwierdzić, iż wartość opłacanych świadczeń medycznych dotyczących medycyny pracy, do których ponoszenia pracodawca jest zobowiązany odrębnymi przepisami nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychodem ze stosunku pracy pracownika będzie wartość dodatkowych świadczeń medycznych opłaconych przez pracodawcę na rzecz pracownika. Wartość tych świadczeń medycznych pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia konkretnego pracownika wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy iż tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w zakresie obowiązków podatkowych Wnioskodawcy wynikających z przepisów prawa podatkowego.

Przedmiotem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego może być ocena prawna danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, dotyczącego wnioskodawcy (zainteresowanego) na gruncie przepisów prawa podatkowego. Organ wydający interpretację rozstrzyga, czy zainteresowany prawidłowo ocenia kwestię wpływu zaistnienia opisanej sytuacji faktycznej na obowiązki i uprawnienia wynikające z unormowań prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie.

Celem pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest wyjaśnienie obowiązków podatkowych podatnika wynikających z przepisów prawa.

Ocena sposobu podziału świadczeń na obowiązkowe i dodatkowe leży poza zakresem interpretacji indywidualnej.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię tez wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, iż powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek w wysokości 160 zł, nadpłata w wysokości 80 zł dokonana w dniu 06.07.2011 r. będzie zwrócona, na wskazany adres zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji oraz zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.