Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-182/13-4/MW
z 29 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2013r. (data wpływu 27 maja 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych za odpłatną dostawę towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych za odpłatną dostawę towarów.

Wniosek został uzupełniony w dniu 27 maja 2013r. w zakresie doprecyzowania zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem działającym w branży ceramicznej, posiadającym siedzibę na terytorium Polski. Spółka prowadzi w Polsce działalność gospodarczą i jest zarejestrowana na terytorium kraju jako podatnik VAT czynny.

W związku z prowadzeniem działalności na konkurencyjnym rynku, Spółka podejmuje szereg działań marketingowych służących zwiększeniu wolumenu swojej sprzedaży. Jednym z typowych działań stosowanych w całej branży jest współdziałanie z obecnymi lub potencjalnymi kontrahentami Spółki w zakresie odpowiedniego zareklamowania sprzedawanych towarów.

W ramach takich działań Spółka przekazuje nieodpłatnie reklamowe materiały poligraficzne, które stanowią m.in.: foldery, katalogi, vademecum sprzedawcy itp. (dalej łącznie: materiały reklamowe). Materiały reklamowe zawierają m.in. fotografie wnętrz wykończonych z wykorzystaniem produktów Spółki, fotografie samych produktów, drukowane dane informacyjne, w tym dane techniczne, jakościowe, wymiary produktów itp. Jednostkowy koszt wytworzenia poszczególnych materiałów poligraficznych przekracza 10 zł. Jednocześnie Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich zakupem (zleceniem ich wykonania).

W zależności od podmiotu otrzymującego dany materiał reklamowy, celem przekazań jest zasadniczo:

• prezentacja oferty Spółki skierowana bezpośrednio do potencjalnych nabywców (w tym m.in. klientów indywidualnych), lub też
  

• wyposażenie kontrahenta w materiały informacyjne służące bądź to jego własnej działalności (np. skłonienie go do podjęcia decyzji o nabyciu produktów Spółki, umożliwienie mu udzielenia szczegółowych informacji o ofercie Spółki potencjalnym nabywcom jej produktów), bądź ich dalszej fizycznej dystrybucji do potencjalnych nabywców towarów produkowanych przez Spółkę.
  
  

Przekazanie materiałów reklamowych ma jednocześnie w każdym przypadku na celu przekazanie informacji o produktach Spółki, które dotyczą jej poszczególnych produktów, ich cech jakościowych i użytkowych oraz zalet technicznych i estetycznych. Nadrzędnym celem dla Spółki jest natomiast skłonienie jak największej liczby potencjalnych nabywców do zakupu produkowanych przez nią towarów.

Materiały reklamowe przekazywane są przez Spółkę przykładowo następującym grupom odbiorców:

• właściciele punktów sprzedaży detalicznej, dystrybutorzy - otrzymują oni materiały reklamowe, w których znajdują się informacje na temat produktów Spółki, prezentacje poszczególnych kolekcji oraz określenie danych technicznych produktów, warunków gwarancji itp. (dane niezbędne do wiarygodnej i efektywnej prezentacji produktów Spółki);
  

• architekci - Spółka przekazuje architektom materiały reklamowe mające na celu reklamowanie produktów Spółki, promowanie nowych kolekcji, mające zachęcić architektów do wykorzystania produktów Spółki w ich projektach;
  

• goście Spółki, klienci potencjalni, klienci indywidualni - Spółka przekazuje materiały reklamowe np. w ramach upominku gościom wizytującym Spółkę; firmom wykonującym zlecenia na rzecz Spółki, celem zapoznania ich z charakterem działalności Spółki i zapoznania z ofertą; potencjalnym klientom indywidualnym, którzy pragną uzyskać więcej informacji na temat oferty.
  
  

W opinii Spółki, materiały reklamowe nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji, z uwagi na fakt, iż pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu regulacji o VAT. Z perspektywy osoby otrzymującej drukowane materiały reklamowe, o których mowa we wniosku, nie mają zatem żadnej wartości użytkowej.

Przekazywane materiały nie spełniają definicji prezentu o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), z uwagi na fakt, iż:

• jak już Spółka wskazała we wniosku, jednostkowy koszt wytworzenia poszczególnych materiałów poligraficznych przekracza 10 zł;
  

• Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób, którym przekazuje przedmiotowe materiały drukowane.
  
  

Spółka, w związku z powadzeniem działalności na konkurencyjnym rynku, podejmuje szereg działań marketingowych służących zwiększeniu wolumenu swojej sprzedaży. W ramach takich działań Spółka przekazuje nieodpłatnie reklamowe materiały poligraficzne, które stanowią, m.in.: foldery, katalogi, vademecum sprzedawcy itp. (dalej łącznie: materiały reklamowe). Przekazanie materiałów reklamowych ma jednocześnie w każdym przypadku na celu przekazanie informacji o produktach Spółki, które dotyczą jej poszczególnych produktów, ich cech jakościowych i użytkowych oraz zalet technicznych i estetycznych. Nadrzędnym celem dla Spółki jest natomiast skłonienie jak największej liczby potencjalnych nabywców do zakupu produkowanych przez nią towarów. W opinii Spółki, powyższe wskazuje, iż przekazania następują w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność polegająca na nieodpłatnym przekazaniu przez Spółkę materiałów reklamowych na rzecz obecnych lub potencjalnych klientów oraz kontrahentów będzie stanowić czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów w świetle przepisów ustawy o VAT, które będą obowiązywać od 1 kwietnia 2013 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka stoi na stanowisku, iż czynność polegająca na nieodpłatnym przekazaniu przez Spółkę materiałów reklamowych na rzecz obecnych lub potencjalnych klientów oraz kontrahentów nie będzie stanowić czynności zrównanej z odpłatną dostawą towarów w świetle przepisów ustawy o VAT, które będą obowiązywać od 1 kwietnia 2013 r.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Na podstawie opublikowanej ustawy z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z (Dz. U. z 2013 r. poz. 35: dalej: ustawa zmieniająca) brzmienie części przepisów ustawy o VAT ulegnie zmianie od 1 kwietnia 2013 r.

Na podstawie ustawy zmieniającej, art. 7 ust 2 ustawy o VAT od dnia 1 kwietnia 2013 r. będzie stanowić, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT od 1 kwietnia 2013 r. będzie brzmieć następująco: przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Tymczasem ten sam przepis ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia wniosku, wyłącza zastosowanie art. 7 ust 2 wprost również w odniesieniu do przekazywanych drukowanych.

Zdaniem Spółki, usunięcie z przytoczonego przepisu odniesienia do drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie jest równoznaczne z objęciem przekazań tego rodzaju towarów opodatkowaniem VAT.

1. Materiały reklamowe jako towary nienadające się do konsumpcji
   
   

W pierwszej kolejności, Spółka pragnie podkreślić, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem konsumpcyjnym. Oznacza to, iż opodatkowaniem objęte są zdarzenia, których skutkiem jest zaistnienie konsumpcji w odniesieniu do poszczególnych towarów lub usług będących przedmiotem dostawy (świadczenia).

W opinii Spółki, materiały reklamowe nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji, z uwagi na fakt, iż pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu regulacji o VAT.

Co więcej, przepisy ustawy o VAT w obecnym brzmieniu jak i mającym obowiązywać od 1 kwietnia 2013 r., przewidują wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT przekazania prezentów o małej wartości i próbek. Choć przekazanie tych towarów nie służy zasadniczo doprowadzeniu do ich konsumpcji, to jednak Spółka zwraca uwagę na fakt, iż ustawodawca dopuszcza możliwość jej wystąpienia. Skoro zatem ustawodawca przewidział wyłączenie z opodatkowania dla towarów, których przekazanie może skutkować finalnie konsumpcją w mniejszym lub większym stopniu (tj. prezentów o małej wartościpróbek) to pozbawione logiki wydaje się uznanie obowiązku opodatkowania materiałów reklamowych, w wyniku przekazania których nie dochodzi w żadnym razie do konsumpcji.

Warto nadto zauważyć, iż zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT w brzmieniu, które będzie obowiązywało od 1 kwietnia 2013 r., przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowane jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Z powyższego wynika zatem, że próbka nie służy do zaspokojenia potrzeb odbiorcy końcowego, lecz ma na celu promocję danego towaru. Analogicznie jak w przypadku próbki (a nawet bardziej jednoznacznie), materiały reklamowe również (jak już Spółka wykazała wyżej) nie służą zaspokojeniu potrzeb otrzymującego te materiały, lecz pełnią wyłącznie funkcję informacyjną mając zachęcić do kupna oferowanych przez Spółkę towarów.

W konsekwencji, zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że celem ustawodawcy jest objęcie opodatkowaniem podatkiem VAT takich nieodpłatnych przekazań, których immanentną cechą jest zaspokojenie potrzeb odbiorcy będących skutkiem tego przekazania. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo, w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 300/11), Sąd stwierdził, iż „zasada opodatkowania konsumpcji wymaga interpretowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT tak, aby zapewnić opodatkowanie wszystkich sytuacji, w których przekazanie towaru wiąże się z konsumpcją. Oznacza to, że przekazanie towarów, które nie posiadają wartości konsumpcyjnej dla odbiorcy nie powinno być opodatkowane.” Analogiczne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (sygn. I FSK 59/08).

2. Przekazanie materiałów reklamowych jako niestanowiące darowizny
   
   

Ustawa o VAT zrównuje z odpłatną dostawą towarów nieodpłatne wydanie towarów, w tym w szczególności wszelkie darowizny. Celem zinterpretowania charakteru tego rodzaju przekazań, Spółka za zasadne uważa odniesienie właśnie do instytucji darowizny. Mając na uwadze, że definicja legalna darowizny nie została przewidziana przez ustawodawcę w ustawie o VAT, uzasadnione wydaje się posiłkowanie przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964, Nr 16, poz. 93 ze zm. dalej: KC). Na gruncie KC, darowizna zdefiniowana jest jako umowa, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Skore zatem ustawodawca wskazuje darowizny jako czynności nieodpłatne bezwzględnie skutkujące obowiązkiem opodatkowania, to zdaniem Spółki jego celem było objęcie opodatkowaniem nieodpłatnych wydań w sytuacjach, w których dochodzi do przysporzenia majątkowego u podmiotu otrzymującego towar mający wymierną wartość ekonomiczną.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, celem przekazania materiałów reklamowych nie jest dokonanie w jakimkolwiek stopniu przysporzenia majątkowego po stronie podmiotu otrzymującego te materiały. Przeciwnie, skoro intencją Spółki jest dotarcie do jak najszerszego grona potencjalnych klientów, przekazanie tych materiałów leży wyłącznie w interesie Spółki i z ekonomicznego punktu widzenia to ona jest beneficjentem tego rodzaju przekazań. Dla otrzymującego materiały reklamowe nie stanowią one natomiast żadnej innej wartości niż informacyjna.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę, iż nieodpłatne przekazania towarów zrównane są z odpłatną dostawą towarów w szczególności w przypadku dokonania ich darowizny, zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że przekazanie materiałów reklamowych nie powinno być uznane za dostawę towarów będącą przedmiotem czynności opodatkowanej, gdyż u otrzymującego je odbiorcy nie powoduje ono żadnego przysporzenia majątkowego (w istocie dochodzi jedynie do przekazania informacje o ofercie Spółki).

3. Zmiany w ustawie o VAT jako zmiany doprecyzowujące
   
   

Spółka pragnie wskazać, iż w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej ustawodawca wskazał, iż „zmiana art. 7 ust. 3 ustawy o VAT ma charakter doprecyzowujący. [...] ścisłe odwzorowanie przepisu art. 16 zdanie drugie dyrektywy 2006/112/WE powoduje, że w przepisie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nie będzie Już mowy o przekazywaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Pozostawienie wymienienia tych towarów nawet jako przykładowych powodowałoby, że przepis byłby niespójny i mógłby rodzić wątpliwości interpretacyjne w sytuacji np. konieczności odpowiedzi czy drukowany materiał reklamowy może być przekazany na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością.”

W świetle powyższego, modyfikując art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, zdaniem Spółki ustawodawca nie miał intencji opodatkowania nieodpłatnych przekazań drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Zmiana ta miała bowiem charakter doprecyzowujący, polegający na uproszczeniu i wprowadzeniu przejrzystości do przepisów i uniknięcia wątpliwości interpretacyjnych związanych z nowym brzmieniem art. 7 ustawy o VAT.

4. Wydanie materiałów reklamowych w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE
   
   

Pogląd, zgodnie z którym nieodpłatne wydanie materiałów reklamowych nie powinno być postrzegane jako opodatkowane VAT, wynika również z analizy przepisów wspólnotowych interpretowanych w świetle wyroków Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: TSUE). Takie stanowisko prezentowane jest również w doktrynie. Przykładowo, jak wynika z komentarza „Dyrektywa VAT Polska Perspektywa" pod red. Romana Namysłowskiego i Doroty Pokrop (Wolters Kluwer 2012 r., s. 85) „z perspektywy unijnej interpretacja art. 16 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 23 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, s. 1, ze zm.; dalej: Dyrektywa VAT) dotyczącego opodatkowania nieodpłatnych przekazań towarów powinna być dokonywana z uwzględnieniem orzecznictwa TSUE, w szczególności wyroku wydanego w dniu 27 kwietnia 1999 r. w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum (GB) Ud v. Commissioners of Customs & Extise, LEX nr 83896. TSUE potwierdził (w odniesieniu do ad. 5(6) VI Dyrektywy, będącego odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy VAT), iż zasadniczo każde nieodpłatne wydanie towarów rodzi obowiązek opodatkowania VAT, jeśli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego (z wyjątkiem prezentów o niewielkiej wartości oraz próbek). Jedynym kryterium ograniczającym zakres opodatkowania nieodpłatnych przekazań jest konieczność zrównania sytuacji podatnika nabywającego towary i odliczającego VAT, a następnie wykorzystującego towary do celów prywatnych z sytuacją konsumenta, który nie ma prawa do odliczenia VAT. Taka interpretacja przepisów Dyrektywy VAT prowadzi do wniosku, iż opodatkowaniu VAT podlega tylko takie nieodpłatne przekazanie towarów, które skutkuje ostateczną konsumpcją tych towarów” Powyższe dowodzi, iż w przypadku nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych nie można mówić o wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

5. Wydanie materiałów reklamowych w świetle polskiej praktyki sądowo-administracyjnej
   
   

Ponadto, Spółka pragnie zwrócić uwagę na w wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 2011 r. (sygn. I FSK 1201/10) dotyczący sporu w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2005 r. w którym zastosowanie miały przepisy art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 31 maja 2005 r. Pomimo faktu, iż w ówczesnym stanie prawnym art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nie zawierał zapisu o „drukowanych materiałach reklamowych i informacyjnych" Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż „gdy spółka nieodpłatnie przekazywała w celach informacyjno-reklamowych ulotki (katalogi) reklamowe [...] należy przyjąć, że nie miała miejsca opodatkowana dostawa towarów”

W przytoczonym wyroku Sąd oparł się na podobnych do przytoczonych przez Spółkę argumentach i uznał, iż „(...) przekazane materiały informacyjne, foldery nie są towarami w znaczeniu konsumpcyjnym, pomimo że wymienione są w klasyfikacjach statystycznych. Ulotki takie są bowiem specyficznym produktem, zawierającym informacje mające zachęcić ewentualnego klienta do zakupu właściwego produktu. Jak słusznie bowiem argumentuje Spółka ulotki reklamowe i foldery nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro u otrzymującego je odbiorcy nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie. Z powyższego zaś wynika, że ulotki i foldery nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej.”

Ostatecznie Sąd skonstatował, że „(...) nie każdy towar podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pomimo spełnienia z formalnego punktu widzenia definicji dostawy.”

Powyższe dowodzi, iż brak szczególnego przepisu wyłączającego wprost opodatkowanie VAT nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych nie skutkuje automatycznie obowiązkiem opodatkowania tego rodzaju przekazań.

6. Podsumowanie
   
   

Resumując, w opinii Spółki czynność przekazywania przez nią materiałów reklamowych na rzecz obecnych lub potencjalnych klientów oraz kontrahentów nie będzie kwalifikować się do uznania jej za dostawę towarów w świetle przepisów ustawy o VAT, które będą obowiązywać od 1 kwietnia 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.