Naczelnik Urzędu Skarbowgo Kraków-Stare Miasto, działając na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na Pana pismo z dnia 06.05.2004 r. (data wpływu do Urzędu) w zakresie podatku od towarów i usług uprzejmie informuje:

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2 - 4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Na podstawie art. 86 ust. 11 cyt. ustawy - jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.
Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970) w przypadku faktur lub faktur korygujących, nie stanowią podstawy do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego, zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego, dokumenty inne niż oryginały tych faktur lub faktur korygujących, albo ich duplikaty.
Powyższe przepisy ustawy o podatku od towarów i usług stanowią, że podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Prawo to może zrealizować wyłącznie na podstawie oryginałów (lub duplikatów) faktur - art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy w związku z § 14 ust. 1 w/w rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r.

Skoro przepisy prawa materialnego wymagają udokumentowania prawa do odliczania podatku naliczonego od podatku należnego w określony sposób (oryginałem faktury), to znaczy, że podatnik nie może tego prawa realizować, legitymując się innymi środkami dowodowymi.

Mając powyższe na uwadze, przesłane przez kontrahenta dokumenty za pośrednictwem fax-u nie stanowią w Pana przypadku podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W podobny sposób sytuacja powyższa była uregulowana w art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz w § 48 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), które obowiązywały do dnia 30 kwietnia 2004 r.