Odpowiadając, w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), na pismo podatnika z dnia 14.07.2004 r. w sprawie udzielenia informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowej Soli, po przedłużeniu terminu załatwienia sprawy pismem Nr IV/443/63/04/JM/47 z dnia 27.07.2004 r., wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi te są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Przepisy cytowanej ustawy nie definiują pojęcia “ruchomy majątek rzeczowy”. W tej sytuacji należy odnieść się do definicji wynikających z przepisów Kodeksu cywilnego z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Kodeks ten w sposób precyzyjny określa w art. 46 i 461 kategorię nieruchomości, nie wprowadza natomiast pozytywnej definicji rzeczy. Tradycyjnie posługujemy się zatem zasadą, że to co jest rzeczą w rozumieniu art. 45, a nie jest nieruchomością, uznane będzie za rzecz ruchomą. W myśl powołanego art. 45 rzeczami w rozumieniu kodeksu cywilnego są tylko przedmioty materialne. Przepis ten zawiera definicję rzeczy w znaczeniu techniczno – prawnym, a więc jako przedmiotu stosunków cywilnoprawnych. Rzecz taka musi charakteryzować się następującymi cechami: jest przedmiotem materialnym, stanowi przedmiot wyodrębniony, może samodzielnie występować w obrocie. Powyższą definicję można odnieść również do “ruchomego majątku rzeczowego”, mimo iż pojęcie to nie jest tożsame z pojęciem “rzeczy ruchomej”.

Przedmiotem prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej jest świadczenie usług polegających na naprawie pojazdów mechanicznych. Z uwagi na to, iż w świetle przedstawionej powyżej definicji, pojazdy mechaniczne uznać należy za ruchomy majątek rzeczowy, świadczone przez podatnika usługi mieszczą się w kategorii usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z art. 28 ust. 7 cytowanej ustawy w przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane. Z treści art. 28 ust. 8 ustawy wynika, że w przypadku, gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, a usługobiorca podał wykonującemu usługi naprawy samochodów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego (Polski) na którym usługi są wykonywane i po wykonaniu usług naprawy samochody te zostaną wywiezione niezwłocznie nie później jednak niż w terminie 30 dni z terytorium Polski, wówczas usługi te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, a jedynie w państwie, które wydało nabywcy usługi ten numer. Podatnikiem jest wówczas usługobiorca.

Należy podkreślić, że dopiero spełnienie łącznie wszystkich wyżej wymienionych przesłanek powoduje, że usługi te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast w przypadku, gdy nabywcą usługi jest osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, nie posiadająca numeru, pod którym jest zidentyfikowana na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej lub po wykonaniu usług naprawy samochodów nie zostaną one wywiezione niezwłocznie nie później jednak niż w terminie 30 dni z terytorium Polski, wówczas usługi te podlegają opodatkowaniu w Polsce. W takim przypadku podatnikiem jest usługodawca.

Odpowiedzi udzielono w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny obowiązujący na dzień jej datowania.