Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka ma wątpliwości, związane z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości spłaty umorzonych zobowiązań wobec dostawcy materiałów i towarów, zaliczonych wcześniej do przychodów podatkowych.

Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów wydatki wynikające z dostaw materiałów i towarów, a następnie zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.), zaliczyła wartości umorzonych zobowiązań z tego tytułu do przychodów podatkowych.

Na podstawie przedłożonych dokumentów – porozumień dotyczących spłaty i umorzenia zadłużenia ustalono, iż nie stanowiły one podstawy do zaliczenia do przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) powołanej powyżej ustawy.

W zapisie punktu 2 porozumienia (umowy) dotyczącej spłaty zadłużenia z dnia 15.12.2001 r. strony określiły warunki, jakie muszą być spełnione, aby porozumienie doszło do skutku. W punkcie 4 zawarto stwierdzenie, że w sytuacji, gdy Spółka nie spełni warunku dotyczącego zadłużenia na koniec 2003 r. - tzn. zadłużenie to przekroczy 500.000,00 EURO porozumienie traci moc. W związku z tym zapisem należy przyjąć, iż dopiero na koniec 2003 r. można było uznać, czy to porozumienie wchodzi w życie. Spełnienie warunków było podstawą do zmniejszenia zadłużenia. Umowa zawierała więc warunek zawieszający, określony w art. 89 ustawy - kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami). Zgodnie z tym artykułem powstanie skutków czynności prawnej jaką była zawarta umowa zostało uzależnione od zdarzeń przyszłych i niepewnych.

Na podstawie powyższego należy uznać, że Spółka nieprawidłowo zaliczyła do przychodów wartość umorzonych zobowiązań, gdyż umorzenie to nie nastąpiło. Nie ma więc podstaw do zaliczenia wartości spłacanych zobowiązań do kosztów uzyskania przychodów.

Taka sama sytuacja ma miejsce w przypadku porozumienia dotyczącego umorzenia zadłużenia z dnia 26.03.2003 r. W porozumieniu tym strony zawarły warunki, których spełnienie było podstawą do zmniejszenia zadłużenia. Niespełnienie tych warunków powodowało, iż porozumienie traciło ważność. W związku z tymi zapisami należy przyjąć, iż dopiero na koniec 2003 r. można było uznać, czy to porozumienie wchodzi w życie. Spełnienie warunków było podstawą do zmniejszenia zadłużenia. Umowa zawierała więc warunek zawieszający, określony w art. 89 kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym artykułem powstanie skutków czynności prawnej jaką była zawarta umowa zostało uzależnione od zdarzeń przyszłych i niepewnych.

Na podstawie powyższego należy uznać, że Spółka nieprawidłowo zaliczyła do przychodów wartość umorzonych zobowiązań, gdyż umorzenie to nie nastąpiło. Nie ma więc podstaw do zaliczenia wartości spłacanych zobowiązań do kosztów uzyskania przychodów.