Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art.14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. nr 137 poz.926 ze zm. / w odpowiedzi na pismo z dnia 8 września 2004 r., dotyczące interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie sposobu rozdysponowania środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, informuje jak poniżej.

Zgodnie z treścią art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm./ kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów , z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 wyżej cytowanej ustawy.

W świetle przepisu art. 23 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:
a) podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy
b) odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu.
Ponadto w świetle przepisu art. 23 ust.1 pkt 42 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Obowiązek lub możliwość tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej, regulują przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz. U. z 1996 r. nr 70 poz.335 ze zm./.

Z wniosku Pana wynika, że zamierza Pan ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie wykorzystanych w ubiegłym roku, zakupić na potrzeby pracowników cyfrowy aparat fotograficzny lub kamerę i ma Pan wątpliwości co do zasadności takiego rozdysponowania środków funduszu.

W świetle ww. przepisów należy stwierdzić, że do kosztów uzyskania przychodów jednostki mogą być zaliczone odpisy dokonywane na fundusz świadczeń socjalnych nie natomiast wydatki dokonywane z tego funduszu.

Zaznaczyć jednak należy, że jednostka jest zobowiązana działać w oparciu i zgodnie z obowiązującymi ją przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w myśl których pracodawca jest zobowiązany przeznaczać środki z tego funduszu na finansowanie działalności socjalnej. Określenie „działalność socjalna”, zgodnie z przepisami art. 2 ww. ustawy, oznacza natomiast usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych ustawą.
Równocześnie przepisy art. 8 ust. 2 tej ustawy wskazują, że zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu, z uwzględnieniem ust.1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa, z zastrzeżeniem ust. 2a, pracodawca w regulaminie ustalonym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.

W związku z powyższym, zdaniem tutejszego organu podatkowego, ocena zasadności sposobu rozdysponowania środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na zakup cyfrowego aparatu fotograficznego lub kamery oraz ocena czy wydatek taki mieści się w ramach usług świadczonych przez pracodawcę na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, czy też sportowo-rekreacyjnej uzależniona jest od wewnętrznego regulaminu obowiązującego w zakładzie.

Niewątpliwie natomiast sam wydatek na zakup aparatu cyfrowego czy też kamery nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że powyższa informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego obowiązuje jedynie w przedstawionym stanie faktycznym oraz jest zgodna z obowiązującym stanem prawnym tylko w przypadku przedstawienia przez stronę rzeczywistego stanu faktycznego sprawy.