W odpowiedzi na pismo z dnia 07.06.2004 r. złożone w tut. Urzędzie 21.06.2004 r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach wyjaśnia, co następuje.

Z pisma wynika, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, z której dochody opodatkowane są na zasadach ogólnych i opłaca podatek wg stawki liniowej. Dodatkowo od miesiąca lipca 2004 roku podatnik będzie uzyskiwał przychody z tytułu wynajmu lokalu mieszkalnego na cele działalności gospodarczej. Podatnik ma wątpliwości, czy dochody z najmu należy łączyć z dochodami uzyskanymi z działalności gospodarczej oraz czy ma prawo zaliczyć w ciężar kosztów amortyzację związaną z wynajmowanym lokalem i w jakim okresie ją uwzględniać.

Zasady opodatkowania dochodów podatkiem liniowym zawarte są w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle tego przepisu 19% podatek liniowy stosowany jest wyłącznie do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej. Dochodów tych nie łączy się z innymi dochodami opodatkowanymi według skali podatkowej, również z dochodami z najmu, o ile najem nie jest prowadzony w ramach działalności. Dochody z działalności gospodarczej deklarowane są w składanych deklaracjach wzór PIT-5L.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku podatnicy osiągający dochody z najmu lub dzierżawy, jeżeli wybrali opodatkowanie dochodów z najmu na zasadach ogólnych, obowiązani są bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3 tego artykułu. W myśl art. 44 ust. 3 wysokość zaliczki oblicza się od dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b, a obowiązek wpłacania zaliczki powstaje od miesiąca, w którym dochód ten przekroczył kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku. Dochody z najmu należy deklarować w deklaracjach wzór PIT-5.

Do kosztów uzyskania przychodów związanych z wynajmowanym lokalem mieszkalnym, zgodnie z definicją kosztów zawartą w art. 22 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można zaliczyć wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z tego źródła, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 tej samej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których dokonuje się zgodnie z art. 22a–22o z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22c powołanej ustawy podatnik może amortyzować dla celów podatkowych lokal mieszkalny stanowiący jego własność wynajmowany na podstawie umowy. Amortyzacji może dokonywać zarówno wtedy, gdy wynajmuje ten lokal na cele mieszkalne jak i na cele prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w okresie ich wykorzystywania. W tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy.

Z powyższych przepisów wynika, że w ciężar kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można odpisy amortyzacyjne od wynajmowanego lokalu mieszkalnego tylko w okresie jego wynajmowania.

W zakresie podatku od towarów i usług Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach wyjaśnia, że będąc czynnym podatnikiem podatku VAT, po likwidacji działalności gospodarczej w zakresie usług budowlanych świadcząc usługi najmu winien Pan w dalszym ciągu rozliczać podatek od towarów i usług wg stawki podstawowej, tj. 22%.

Naczelnik tut. Urzędu ponadto informuje, że zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku VAT lub zrezygnował z tego zwolnienia może skorzystać ponownie ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 w/w ustawy po upływie 3 lat od końca miesiąca, w którym to prawo utracił lub zrezygnował z tego zwolnienia. Przepis art. 113 ust. 1 stanowi, że zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty odpowiadającej równowartości 10.000 Euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. O wyborze zwolnienia winien Pan powiadomić tutejszy Urząd Skarbowy.