Podatnik prowadzi działalność handlową. W 1993r. rozpoczął budowę domu. Wg planu budowy, część budynku wydzielona została na działalność gospodarczą. Budowa została tak prowadzona, aby część sklepowa została wykończona w pierwszej kolejności. Dom został wykończony w 2003r. Podatnik korzystał z dużej ulgi budowlanej. Część rachunków, wystawionych w latach 1993-1995, dotyczyła tylko części sklepowej i nie została wliczona do dużej ulgi budowlanej. Zdaniem podatnika należy oszacować wartość sklepu, przyjmując kwotę 1000 zł/m2, „gdyż wartość z rachunków byłaby zaniżona na obecne czasy”. Podatnik twierdzi ponadto, iż stawka amortyzacyjna winna wynosić 10 % rocznie.

Naczelnik tutejszego organu podatkowego informuje, że nie zgadza się z przedstawionym stanowiskiem.Stosownie do postanowień art. 22g ust. 1 pkt 2 oraz ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r., poz. 176 ze zmianami), za wartość początkową środków trwałych uważa się, w razie wytworzenia we własnym zakresie- koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, wartość początkową środków trwałych, zgodnie z ust. 9 art. 22g wyżej wymienionej ustawy, ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, przez biegłego powołanego przez podatnika.

Zgodnie z art. 22 i ustawy z dnia 26 lipca 1991r. odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pozycji 01 wykazu sklasyfikowane zostały lokale niemieszkalne, zaliczane do grupy 121 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). Dla lokali zaliczonych do grupy 121 KŚT, stawka amortyzacyjna wynosi 2,5 %, rocznie. Jeżeli zatem pomieszczenie wykorzystywane przez podatnika na prowadzenie działalności gospodarczej mieści się w w/w grupie KŚT, podatnik winien dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego przy zastosowaniu powyższej stawki, z uwzględnieniem zasad zawartych w art. 22 h ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przepis art. 22 h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w których ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.