Podatnik zwrócił się pismem z dnia 30 czerwca 2004r. do Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze o udzielenie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii konieczności sporządzania dodatkowego dokumentu specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w celu spełnienia warunku zawartego w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, pozwalającego na zastosowanie stawki podatku 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Zgodnie z informacją zawartą w piśmie Podatnika, Spółka przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów niezależnie od faktury, która jest podpisana przez odbiorcę, sporządza dowód dostawy zawierający szczegółową specyfikację towarów w zakresie asortymentu, ilości i ceny, jak również danych dotyczących identyfikacji dostawcy i odbioru oraz miejsca i daty dostawy. Dowód ten jest potwierdzony przez odbiorcę. Zdaniem Podatnika, opisany powyżej dowód dostawy spełnia również warunek dotyczący sporządzania specyfikacji ładunku.

Działając w oparciu o art. 14a § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze informuje, że podziela stanowisko Strony.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz.535), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:
1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2) podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W art. 42 ust. 3 ustawodawca precyzuje, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: (1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi); (2) kopia faktury dostawy; (3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku; (4) dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Określając w ten sposób rodzaj dokumentów potwierdzających wywóz towaru z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju ustawodawca nie wyraża jednak wprost wymogu posiadania czterech osobnych dokumentów, wobec czego w ocenie organu podatkowego dopuszczalne jest posiadanie jednego dokumentu będącego zarówno dowodem dostawy jak i specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, pod warunkiem, ze dokument ten, w powiązaniu z pozostałymi wymienionymi w cytowanym powyżej przepisie, potwierdza dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.