Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie na pisemne zapytanie z dnia 16.09.2004 r. udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza, co następuje:

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Planuje wypożyczyć od innego przedsiębiorcy samochód osobowy stanowiący jego środek trwały podlegający amortyzacji.

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko, iż przepisy prawa podatkowego skutkują możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych z tytułu wypożyczenia samochodu oraz wydatków na zakup paliwa w wysokości wynikających z otrzymanych faktur.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego stwierdza, że stanowisko to jest nieprawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: przepis art. 23 ust. 1 pkt 46, art. 23 ust. 5 oraz ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stosownie do brzmienia przepisu art. 23 ust. 5 cyt. ustawy przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 46, powinien być, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Natomiast zgodnie z ust. 7 cyt. przepisu ewidencja przebiegu pojazdu, o której mowa w ust. 5, powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię, adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika i jego dane.

Mając powyższe na uwadze zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegać będą koszty faktycznie poniesione (stosownie udokumentowane), ale do wysokości limitów o których mowa powyżej.

Jednocześnie tut. organ informuje, iż szczegółowa regulacja dotycząca wzoru ewidencji przebiegu pojazdu zawarta jest w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie określenia wzoru ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. Nr 108, poz. 1152), natomiast stawka za 1 km przebiegu pojazdu, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 lipca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271) wynosi od 01.03.2004 r. dla samochodów osobowych o pojemności skokowej silnika do 900 cm#179; – 0,4894, a powyżej 900 cm#179; – 0,7846.

Ponadto, stosownie do treści przepisu art. 14 ust. 2 pkt 8 w związku z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Naczelnik tut. Urzędu zwraca uwagę na konieczność ustalenia wysokości czynszu z uwzględnieniem realnej wartości przedmiotowego świadczenia.