Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy odpowiadając na Pani zapytanie zawarte w piśmie z dnia 5 kwietnia 2004 r. nadesłane za pismem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 sierpnia 2004 r. nr PB-3/077-32-II/04 (uzupełnione o opłatę skarbową dnia 20 września 2004 r.) dotyczące interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania kwot uzyskiwanych od pracodawcy – ... S.A. „...” z siedzibą w ... Oddział w ... – i finansowanych z wpływów z tytułu napiwków, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) uprzejmie wyjaśnia.

Przedmiotowe zapytanie jest konsekwencją sporu powstałego pomiędzy pracownikami a pracodawcą w zakresie określenia charakteru prawnego części wypłaconych pracownikom kwot pochodzących z napiwków.

Pracownicy zatrudnieni w charakterze krupierów kwalifikują tę część wynagrodzenia, jako wynagrodzenie wynikające ze stosunku pracy, z tytułu którego pracodawca zobowiązany był, jako płatnik, do potrącenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, natomiast pracodawca kwalifikuje tę część wypłaty, której źródłem finansowania są napiwki od klienta, jako przychód z innych źródeł. W związku z powyższym przesłał pracownikom informację PIT-8c za poszczególne lata, informując o obowiązku dokonania we własnym zakresie rozliczenia z organami podatkowymi.

Biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne sprawy oraz obowiązujące uregulowania prawne w tym zakresie zważono co następuje.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, iż krupier otrzymany od klienta napiwek w postaci części żetonów od wygranych w grach przekazywał w związku z obowiązującą procedurą do zbiorczej puli. Nie odnotowywano, w jakich udziałach poszczególni krupierzy przyczyniają się do zgromadzonej ilości żetonów, których ilość była liczona na koniec każdego dnia pracy przez upoważnioną osobę. Po upływie miesiąca od wartości tak zgromadzonych żetonów pracodawca według własnego uznania wypłacał pracownikom, nie tylko krupierom, dodatkowe pieniądze obok wynagrodzenia ze stosunku pracy.

Pracodawca prowadził rejestr dotyczący ewidencjonowania napiwków, o których mowa w obecnie obowiązującym rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu ewidencjonowania napiwków w kasynach gry (Dz. U. Nr 102, poz. 949) – poprzednio rozporządzenie Ministra Finansów z 31 października 2000 r. w sprawie zasad ewidencjonowania napiwków w kasynach gry (Dz. U. Nr 95, poz. 1050).

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) ustawodawca za przychody ze stosunku pracy uważa wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty. I to bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. W szczególności są uwzględniane: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenie pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przedstawiona definicja przychodu ze stosunku pracy daje podstawę do zaliczenia należności wypłaconej przez pracodawcę pracownikom – będącej ich udziałem w zgromadzonej wartości napiwków – do przychodów ze stosunku pracy.

Powyższe wynika też z faktu, iż źródłem i podstawą wypłaty omawianej należności była łącząca strony umowa o pracę. Należność tę otrzymywał tylko pracownik (również księgowa, kasjerzy, kierowcy), z którym z pracodawcą łączył stosunek pracy. Dowodzi to zatem stanowisku, iż należność ta stanowi pochodną wynagrodzenia.

Ponadto z analizy treści cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie ewidencjonowania napiwków w kasynach gry wynika, iż ustawodawca używając pojęcia pracownik (a nie np. osoba) nadał tej należności pośrednio charakter przychodu ze stosunku pracy.

Konkludując należy uznać, iż jeżeli środki w postaci napiwków, które są adresowane imiennie do określonego pracownika lub grupy pracowników trafiają do pracodawcy albo też pracodawca zbiera środki pochodzące z napiwków, a później przekazuje je pracownikom, którzy dokonują podziału między siebie – to napiwki te są przychodem ze stosunku pracy i podlegają opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniem za pracę, od których płatnik ma obowiązek pobrania zaliczek zgodnie z art. 31 i art. 38 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odróżnić od powyższego stanu faktycznego należy natomiast okoliczność, kiedy pracownik bezpośrednio od klienta otrzymuje napiwki. Wówczas ich wypłaty nie dokonuje pracodawca. Wartości tych napiwków nie można zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy z art. 12 cyt. ustawy. Napiwki te stanowią bowiem w rozumieniu art. 20 ust. 1 tejże ustawy, przychód z innych źródeł i podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w powyższej ustawie, a w zeznaniu podatkowym za dany rok podatkowy podatnik winien je wykazać w pozycji inne źródła.

Powyższej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu, zgodnie ze stanem prawnym w dniu udzielenia odpowiedzi.