INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2012r. (data wpływu 17 lipca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2012r. (data wpływu 19 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku do budowy budynku mieszkalnego wraz z przyłączami jest:

• prawidłowe – w zakresie stawki podatku dla robót budowlanych związanych z budową budynku mieszkalnego wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi,
• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku dla robót budowlanych związanych wykonaniem niezbędnej infrastruktury technicznej (przyłączy) w zakresie w jakim wykonywane są one poza bryłą budynku.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku do budowy budynku mieszkalnego wraz z przyłączami.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 października 2012r. (data wpływu 19 października 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 października 2012r. znak: IBPP2/443-699/12/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą budowlaną, czynnym podatnikiem VAT. Między innymi wykonuje usługi budowlano-montażowe.

Obecnie realizuje kontrakt, polegający na wybudowaniu zespołu domów jednorodzinnych w zabudowie szeregowej i bliźniaczej. Umowa na prowadzenie prac budowlano-montażowych obejmuje zarówno wybudowanie samych domów, drogi dojazdowej, jak również przyłączy: wody, kanalizacji sanitarnej i deszczowej. Przyłącza umożliwiają doprowadzenie mediów do domu, sklasyfikowanego zgodnie z PKOB jako budynek mieszkalny. Należy nadmienić, że przyłącza będą służyć tylko i wyłącznie budynkom jednorodzinnym przedmiotowego zespołu.

W piśmie uzupełniającym z dnia 15 października 2012r. Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego i wyjaśnił, iż dla obiektów zastosowano symbol 1110 PKOB określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych

Usługi budowlano-montażowe wykonywane są wyłącznie w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonym w przepisie art. 14 ust. 12a ustawy o VAT, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m².

W ślad za przywołaniem we wniosku projektów architektonicznych i wykonawczych wskazujących na przynależność przyłączy zarówno wewnątrz jak i poza obrysem budynku do obiektu budownictwa mieszkaniowego, spełniającego warunki określone dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, Wnioskodawca wyjaśnił, że roboty budowlane związane z instalacją wodną, kanalizacyjną, gazową, elektryczną i kanalizacją opadową przypadające na zewnątrz obiektów (przyłącza) stanowią 59% kosztorysu wykonawczego dotyczącego wymienionych instalacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy właściwą stawką podatkową jest 8% VAT dla robót budowlano-montażowych, obejmujących prace przy budowie obiektu budownictwa mieszkaniowego tj. budynku mieszkalnego i przyłączy...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o VAT (art. 41 ust. 12) mówią, że preferencyjną stawkę w wysokości 8% należy stosować do budowy obiektów budowlanych, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Budynki jednorodzinne, których budowę prowadzi mieszczą się w definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przyłącza są integralną częścią tych budynków, bez których niemożliwe jest ich użytkowanie.

Opierając się na projektach architektonicznych i wykonawczych należy stwierdzić, że przyłącza niewątpliwie należą do obiektu budowlanego, jakim jest obiekt budownictwa mieszkalnego i to zarówno w części będącej w obrysie bryły budynku jak i poza nim.

Dlatego też ośmioprocentowa stawka preferencyjna jest właściwą dla robót budowlano-montażowych związanych z budową obiektów budownictwa mieszkaniowego, w tym przyłączy umożliwiających doprowadzenie mediów do budynków.

Formułując własne zdanie Wnioskodawca opierał się między innym na sentencji wyroku NSA z 20 kwietnia 2011r. syg. akt I FSK 499/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie stawki podatku dla robót budowlanych związanych z budową budynku mieszkalnego wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi,
• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku dla robót budowlanych związanych wykonaniem niezbędnej infrastruktury technicznej (przyłączy) w zakresie w jakim wykonywane są one poza bryłą budynku.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

Należy w tym miejscu wskazać, że dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne. Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy: Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111, Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112, Budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budowa” dlatego też należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 6 ww. ustawy, przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z uregulowań zawartych w ww. ustawie Prawo budowlane wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2). W takim brzmieniu przepisów ustawodawca nie przewidział pojęcia „infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu”.

Pojęcie infrastruktury towarzyszącej zdefiniowane zostało w art. 146 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w sposób następujący:

Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

– jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Ww. roboty dotyczące infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu nie zostały objęte stawką 8%, ponieważ w art. 41 ust. 12 ustawy ustawodawca nie posłużył się tym terminem.

Ponadto art. 146 ustawy o VAT, mimo, iż nadal jest częścią tej ustawy, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy, to przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej stawki podatku dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008r.

Należy zauważyć, iż stawkę 8% stosuje się wyłącznie w odniesieniu do robót w budynku sklasyfikowanym jako PKOB 11. Natomiast ww. roboty odnoszące się do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, w obecnie obowiązującym stanie prawnym nie zostały objęte stawką 8%.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca realizuje kontrakt, polegający na wybudowaniu zespołu domów jednorodzinnych w zabudowie szeregowej i bliźniaczej. Umowa na prowadzenie prac budowlano-montażowych obejmuje zarówno wybudowanie samych domów, drogi dojazdowej, jak również przyłączy: wody, kanalizacji sanitarnej i deszczowej. Przyłącza umożliwiają doprowadzenie mediów do domu, sklasyfikowanego zgodnie z PKOB jako budynek mieszkalny. Dla obiektów zastosowano symbol 1110 PKOB określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych. Usługi budowlano-montażowe wykonywane są wyłącznie w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonym w przepisie art. 14 ust. 12a ustawy o VAT, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m².

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą ustalenia stawki podatku jaką objęta będzie budowa (prace budowlane) wskazanego w opisie sprawy budynku mieszkalnego wraz z przyłączami.

Zgodnie z przywołanymi wcześniej przepisami art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 ustawy, 8% stawka podatku od towarów i usług znajduje zastosowanie w odniesieniu do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zatem, w przypadku czynności objętych normą przepisu art. 41 ust. 12, kluczowym elementem pozwalającym prawidłowo określić stawkę podatku VAT jest rodzaj obiektu (budynku) oraz rodzaj czynności.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż preferencyjna stawka podatku w wysokości 8% ma zastosowanie dla robót wykonywanych w bryle budynku, natomiast dla usług wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma podstawowa stawka podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Należy zaznaczyć, iż ze stawki preferencyjnej korzysta wyłącznie budowa budynków, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Obniżona stawka podatku nie obejmuje więc innych elementów infrastruktury budowlanej, wykonywanych poza bryłą budynku.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz wynikający z treści wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że roboty budowlane związane z budową budynków mieszkalnych sklasyfikowanych według PKOB w dziale 1110 (tj. budynek mieszkalny wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi) – podlegają 8% stawce podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Z kolei, roboty budowlane związane z wykonaniem niezbędnej infrastruktury technicznej w zakresie w jakim wykonywane są one poza bryłą budynku, wykonanie przyłączy umożliwiających doprowadzenie mediów do budynków – podlegają 23% stawce podatku od towarów i usług, w myśl art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednocześnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania ww. budynku według PKOB. Tut. Organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynku według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego. Zatem to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania budynku, a w razie wątpliwości może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołany wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2011r. sygn. akt I FSK 499/10.

Przytoczony wyrok jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzony w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża.

Należy zwrócić uwagę, iż Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa (tj. wyroku NSA z dnia 20 kwietnia 2011r. o sygnaturze akt: I FSK 499/10), jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.