W odpowiedzi na pismo z dnia 24.08.2004 roku (data wpływu 24.08.2004 roku), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieluniu działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), uprzejmie informuje, że na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 w/w ustawy o podatku od towarów i usług w przypadkach wymienionych w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 przepis ust. 1 pkt.4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podmiot zarejestrowanym jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

W myśl art. 27 ust. 2 pkt 2 w/w ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług transportowych - miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 w/w ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej "wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów", miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 28 ust. 3 cytowanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Wobec powyższego świadczona usługa transportowa na trasie Szwecja - Polska przez firmę na zlecenie firmy szwedzkiej (zarejestrowanej jako podatnik VAT UE) będzie opodatkowana w miejscu rozpoczęcia transportu, tj. w Szwecji - zgodnie ze szwedzkimi przepisami w przedmiotowej sprawie. W polskiej deklaracji nie pojawi się żaden obrót z tego tytułu.

Natomiast w przypadku świadczenia usługi transportu towarów na trasie Niemcy - Polska przez polską firmę na lecenie firmy polskiej (zarejestrowanej jako podatnik VAT UE) zobowiązanym do rozliczenia tej usługi jest świadczący usługę. Tak więc polski przewoźnik powinien w tym wypadku wystawić fakturę za wykonaną usługę ze stawką 22% i wykazać obrót z tego tytułu w polskiej deklaracji. Na usługobiorcy nie ciążą więc żadne obowiązki (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy nie ma w owej sytuacji zastosowania).

Na podstawie art. 100 w/w ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 - 12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy w rozumieniu art.13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są ibowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspolnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawch towarów, zwane dalej "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał oowiązek podatkowy z tytułu:

1. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - w przypadku informacji podsumoujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów;
   
2. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.
   

Mając na uwadze w/w przepis art. 100 ust. 1 firma transportowa zarejestrowana jako podatnik VAT UE, nie dokonująca wewnątrzwspólnotowych nabyć i wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów nie ma obowiązku składania kwartalnej informacji podsumowującej.

Na mocy art. 88 ust. 1 pkt 3 cytowanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art.86 ust.3 i 5.

Zgodnie zatem z w/w art.88 ust.1 pkt.3, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wegług wzoru
DŁ = 357 kg + 68 kg zawartego w art.86 ust.3 ustawy.

W przypadku, gdy paliwa silnikowe, olej napędowy oraz gaz wykorzystywane są do napędu samochodów o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru wskazanego w/w art.86 ust.3 ustawy, podatek zawarty w cenie nabywanego paliwa, oleju oraz gazu nie podlega odliczeniu.

Jeżeli zaś paliwa silnikowe, olej napędowy oraz gaz wykorzystywane są do napędu samochodów o dopuszczalnej ładowności równej lub większej niż określona wegług powyższego wzoru, to odliczenie podatku zawartego w cenie paliwa, oleju oraz gazu stosuje się na zasadach ogólnych.

Stosownie do brzmienia art. 86 ust. 5 cyt. ustawy z dnia 11 marca 2004 roku dopuszczalna ładowność pojazdów określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z uzyskania świadectwa homologacji, wydanej zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Obowiązek uzyskania wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku ich uzyskania został wprowadzony dnia 01 stycznia 1984 roku przez przepis art. 55 ustawy z dnia 01 luty 1983 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35).
Świadectwa homologacji wydawane są przez ministra właściwego do spraw transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych potwierdzających, że dany typ pojazdu odpowiada określonym warunkom technicznym.
Świadectwa homologacyjne przechowywane są w Ministerstwie Infrastruktury, oraz przez podmiot, dla którego te świdectwa zostały wydane (producenta i importera). Tutejszy Organ podatkowy uprzejmie informuje, że od dnia 31.12.1983 roku wydawane były tzw. świdectwa techniczne o które również można ubiegać się w w/w Ministerstwie.

W związku z powyższym, podatnik na podstwie wyciągu ze świadectwa homologacji lub świadectwa technicznego wydanego dla danego typu pojazdu może udokumentować, iż dopuszczalna ładowność pojazdu jest równa lub większa niż określona wegług wzoru zawartego w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku.

W odniesieniu do użytkowania samochodów ciężarowych, nie posiadających w/w dokumentów które w konkretnym stanie faktycznym u danego podatnika bezspornie konstrukcyjnie przeznaczone są wyłącznie do przewozu towarów cytowany art. 88 ust. 1 pkt 3 nie należy stosować.

Tutejszy Organ podatkowy informuje, że niniejsza odpowiedź została udzielona wyłącznie na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Jednostkę.