Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na zapytanie Podatnika (data otrzymania pisma 30.08.2004 r.), o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze uprzejmie wyjaśnia, jn.:

Strona przedstawiła stan faktyczny.
Spółka zawarła umowę o współpracy w dniu 01.01.2003 r., której przedmiotem jest między innymi świadczenie na jej rzecz usług w zakresie marketingu i promocji produktów poprzez magazyn odbiorcy z wykorzystaniem transportu i systemów informatycznych sieci, usług w zakresie marketingu i promocji produktów poprzez optymilizację działań w promowaniu uzgodnionego produktu.
W sierpniu 2004 r. Spółka otrzymała od kontrahenta faktury VAT za wyżej wymienione usługi dotyczące roku 2003 na łączną kwotę brutto 319.677,87 zł.
Spółka zwróciła się o zajęcie stanowiska w powyższej sprawie, jn:
Z uwagi na zamknięcie roku podatkowego 2003 zaksięgowaliśmy te faktury w ciężar kosztów roku 2004 jako koszty uzyskania przychodu w tym roku podatkowym. Czy stanowisko Spółki jest prawidłowe ?

W odpowiedzi na powyższe Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze wyjaśnia, jn:
Spółka przedstawiła następujące materiały dołączone do wniosku:
1. Kserokopie siedmiu faktur wystawionych w 2004 r. dotyczących usług wykonanych w 2003 r.,
2. Kserokopia umowy o współpracy z dnia 01.01.2003 r. dotycząca ww. usług.
Z załączonych do wniosku kserokopii faktur za ww. usługi wynika, że:
- w art. 12 umowy o współpracy wymienionym w pkt. 2 ustalono, że cyt. ,,umowa niniejsza zawarta na czas określony do końca roku 2003 lub do dnia podpisania przez strony nowych warunków umowy handlowej”. W pkt. 2 załącznika nr 2 do umowy określono termin wykonania usług od 01.01.2003 r. do 31.12.2003 r.
- w pkt. 4 załącznika nr 1 do ww. umowy ustalono, że termin płatności wynosi 35 dni i jest liczony od dnia dostawy,
- w pkt. 2 załącznika nr 1 do ww. umowy określono wynagrodzenie odnośnie wszystkich usług objętych umową.
Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ,,koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione”.
Z przepisów ww. artykułu wynika zasada, że koszty poniesione w celu uzyskania przychodów są potrącalne w roku podatkowym, w którym ten przychód wystąpił albo - racjonalnie oceniając – powinien wystąpić.
Ponieważ Podatnik nie przedstawił nowych warunków umowy, w związku z powyższym kserokopia umowy wymieniona w pkt. 2 niniejszego pisma jest umową wiarygodną.
Z akt Spółki przedstawionych do naszego urzędu wynika, że:
- dnia 25.06.2004 r. podpisano raport z badania biegłego rewidenta,
- dnia 28.06.2004 r. uchwałą Nr 1 Zgromadzenia Wspólników zatwierdzono bilans i rachunek zysków i strat za 2003 r. ustalając zysk bilansowy w kwocie 638.945,92 zł,
- z zeznania CIT-8 za 2003 r. złożonego do naszego urzędu w dniu 01.07.2004 r. wynika, że Spółka zapłaciła podatek w wysokości 242.362,45 zł.
Z przedstawionych wyżej dokumentów wynika, że faktury za ww. usługi na łączną kwotę 319.677,87 zł, Spółka otrzymała w dniu 11.08.2004 r., tj. po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania przez biegłego.
Zgodnie z art. 54 ust 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, w przypadku jeżeli jednostka otrzymała informacje o zatwierdzeniu wyniku finansowego, to ich skutki ujmuje się w księgach rachunkowych roku obrotowego, w którym informacje te otrzymała. Natomiast gdy zdarzenie za lata ubiegłe kwalifikuje się jako błąd podstawowy, w następstwie którego nie można uznać sprawozdania finansowego za rok lub lata poprzednie za spełniające wymagania określone w art. 4 ust. 1 cyt. ustawy o rachunkowości (przedstawiające rzetelnie i jasno sytuację majatkową i finansową jednostki), to – zgodnie z art. 54 ust. 3 cyt. ustawy – kwotę korekty spowodowanej usunięciem tego błędu odnosi się na kapitał (fundusz) własny i wykazuje się jako ,,zysk (strata) z lat ubiegłych”.
Jednostka ma prawo ustalić dla własnych potrzeb poziom istotności dla skutków błędów popełnianych w latach ubiegłych, ujmowanych w księgach bieżącego roku, który pozwalałby, w razie wystąpienia takiego zdarzenia, jednoznacznie zakwalifikować go jako błąd podstawowy.
Jednostka obowiązana jest powiadomić o tym fakcie rewidenta, który to sprawozdanie badał.
Jeżeli popełniony błąd ma wpływ na ustalenie zobowiązania z tytułu podatku dochodowego – wówczas w myśl art. 81a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa jednostka może skorygować uprzednio złożone zeznanie (deklarację).
Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.
Uwzględniając powyższe Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze stwierdził, iż stanowisko Spółki w powyższej sprawie jest nieprawidłowe, ponieważ z uwagi na termin określony w umowie, Podatnik winien zaliczyć koszty usług wynikających z ww. umowy do roku 2003.