1. Zgodnie z przepisem art. 170 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w przypadku gdy towary zostały przywiezione z terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem lub z terytorium nowych państw członkowskich na terytorium kraju przed dniem 1 maja 2004 r. i w dniu 1 maja 2004 r. pozostają w dalszym ciągu na terytorium kraju objęte następującym przeznaczeniem celnym:
   1. procedurą uszla
   1. procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń;
   2. procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych;
   3. procedurą składu celnego;
   4. procedurą tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed nadaniem przeznaczenia celnego;
   5. wolny obszar celny/skład wolnocłowy
   6. przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące w chwili nadania tym towarom tego przeznaczenia celnego stosuje się nadal do momentu zakończenia tego przeznaczenia .

Oznacza to, że do tych towarów stosuje się przepisy poprzedniej ustawy do momentu zakończenia przeznaczenia celnego , którym są objęte na dzień 1 maja 2004 r. , a zatem , można nadal stosować stawkę podatku VAT w wysokości 0 %, jeżeli świadczone przez podwykonawców usługi na tych towarach opodatkowane były przed 1 maja 2004 r. tą właśnie stawką .

1. Zgodnie z art. 27 ust. 1 cyt. ustawy w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 - 6 i art. 28.

W przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28 (art. 27 ust. 2 pkt 3d).

W myśl natomiast przepisu art. 28 ust. 7 ustawy w przypadku min. ww. usług świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

Jeżeli usługodawcą jest podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy, unormowanie to stosuje się wówczas, gdy towary po wykonaniu ww.usług w Polsce zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia wykonania usług, wywiezione poza terytorium Polski - art. 27 ust. 8.

Jeżeli wywóz nastąpi po tym terminie, usługę należy opodatkować w Polsce.

1. Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie reguluje natomiast jakie dokumenty są wymagalne, które potwierdzałyby wykonanie takiej usługi.

Zgodnie natomiast z art. 106 ust. 2 ustawy istnieje obowiązek wystawiania faktur w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

W § 30 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, określono, że przepisy § 12 i § 14 - 26 oraz § 29 tego rozporządzenia stosuje się odpowiednio do podatników, o których mowa w art. 106 ust. 2 ustawy tzn. do ich faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Wystawiona w takich przypadkach faktura powinna zawierać dane określone w § 12, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem oraz w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust.3 pkt 2 i w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 powinna zwierać numer identyfikacyjny nabywcy.

1. W myśl przepisu art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.
2. godnie z art. 87 ust. 1 ustawy w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z zastrzeżeniem ust. 3, zwrot różnicy następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika (...). Różnica podatku podlegająca zwrotowi w kwocie przekraczającej wartość podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, powiększonej o 22 % obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż określona w art. 41 ust. 1 podlega zwrotowi w terminie 180 dni od dnia założenia deklaracji podatkowej - ust. 2 i 3 .

Powyższe oznacza, iż jeżeli podatnik dokonuje w danym okresie rozliczeniowym obrotu opodatkowanego wyłącznie stawką podstawową 22 % i nie dokonał w tym czasie nabycia towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a wystąpi u niego nadwyżka podatku naliczonego nad należnym - żądając zwrotu różnicy podatku z urzędu skarbowego, otrzyma ten zwrot w terminie 180 dni od złożenia deklaracji.

N umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracja podatkową urząd skarbowy jest zobowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, a w przypadku kwoty , o której mowa w ust. 3 - w terminie 60 dni licząc od dnia złożenia rozliczenia, gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z :