INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług ochrony strefy VIP w namiocie przy stadionie oraz strefy VIP wydzielonej na stadionie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług ochrony stadionu strefy VIP wydzielonej na stadionie oraz ochrony strefy VIP w namiocie przy stadionie. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w okresie Mistrzostw ma ochraniać specjalną strefę VIP, która będzie w namiocie bezpośrednio przy stadionie oraz w specjalnie wydzielonej części na stadionie. Zleceniodawcą na świadczenie usług jest firma z Niemiec i tam mająca swoją siedzibę oraz numer NIP niemiecki.

Firma niemiecka spełnia definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nie posiada ona na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zadaniem Zainteresowanego będzie ochrona strefy dla osób o statusie VIP - nie osób o statusie VIP.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż stadiony, o których mowa w opisie sprawy znajdują się na terenie Polski, a co za tym idzie strefy (namioty) również znajdują się na tym samym terenie.

Wnioskodawca wskazał również, że przedmiotowe namioty nie są na stałe związane z gruntem, w każdej chwili istnieje możliwość ich demontażu z zachowaniem ich funkcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien wystawić fakturę firmie niemieckiej z podatkiem VAT, czy bez podatku VAT ale z adnotacją „Usługa nie podlega podatkowi VAT na terenie kraju”...

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on wystawić fakturę bez podatku VAT ale z adnotacją „Usługa nie podlega podatkowi VAT na terenie kraju” oraz, że wartość tej usługi będzie wykazana na deklaracji VAT 7 w poz. 21.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w okresie Mistrzostw świadczyć będzie usługę ochrony specjalnych stref VIP, które będą umiejscowione bezpośrednio przy stadionach (na których znajdować się będą namioty) oraz w specjalnie wydzielonych częściach na tych stadionach.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Jak wynika z opisu sprawy, kontrahent z Niemiec, na rzecz którego świadczone będą przez Wnioskodawcę usługi spełnia definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Jednym z zastrzeżeń do zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, jest świadczenie usług związanych z nieruchomościami.

W myśl bowiem art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Zatem z powyższego przepisu wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według miejsca jej położenia.

W przedmiotowej sprawie należy rozważyć zatem, czy wykonane przez Zainteresowanego usługi, należy uznać za usługi związane z nieruchomościami. W związku z brakiem definicji nieruchomości w ustawie, wydaje się być słuszne posiłkowanie się w tej kwestii przepisami zawartymi w innych gałęziach prawa.

I tak, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż przedmiotem wykonywanej przez Zainteresowanego usługi ochrony są dwa rodzaje specjalnych stref VIP. Pierwsza ze stref mieścić się będzie na terenach wydzielonych bezpośrednio przy stadionach (na których znajdować będą się namioty), natomiast druga zlokalizowana będzie w wydzielonych częściach stadionów. Stadiony te znajdują się na terenie Polski.

Zatem ww. strefy stanowić będą części określonych i możliwych do zlokalizowania nieruchomości (stadionów i terenów w bezpośrednim ich sąsiedztwie).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zarówno w przypadku specjalnych stref VIP wydzielonych części na stadionach (…), jak i stref VIP, które wydzielone zostaną bezpośrednio przy tych stadionach (na których umieszczone zostaną namioty), dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi ochrony tych stref, zastosowanie znajdzie przepis art. 28e ustawy. Tym samym, usługa ta będzie opodatkowana w miejscu, gdzie znajdują się ww. nieruchomości, a zatem w Polsce.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
2. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
3. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
4. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
5. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
8. stawki podatku;
9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
11. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

W związku z powyższymi regulacjami, wystawca faktury zobowiązany jest przy wystawianiu faktury VAT do uwzględnienia w jej treści wszystkich niezbędnych elementów, wymienionych w powołanym przepisie § 5 ust. 1 rozporządzenia.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku świadczonej przez Zainteresowanego na rzecz podatnika posiadającego siedzibę na terenie Niemiec usługi ochrony specjalnych stref VIP zlokalizowanych w wydzielonych częściach stadionów oraz na terenach bezpośrednio przyległych do tych stadionów (na których znajdować się będą namioty), które zgodnie z art. 28e ustawy podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju, Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury na podstawie § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia, a zatem ze stawką podatku VAT.

Jak wykazano powyżej w niniejszej sprawie miejscem świadczenia, a zatem również opodatkowania przedmiotowej usługi będzie terytorium kraju. Zatem zastosowanie znajdują tu przepisy dotyczące wystawiania faktur oraz stawki podatku dla usług wykonywanych w Polsce.

Odnosząc powyższe do pytania Zainteresowanego stwierdzić należy, że powinien on wystawić fakturę dla niemieckiego kontrahenta, na której wykazany zostanie podatek VAT ze stawką właściwą dla świadczonej usługi na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające ze stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.