Podstawowe znaczenie w ustaleniu kosztów podatkowych mają art. 22 i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawowa definicja stanowi, że kosztami podatkowymi są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych wszelkie poniesione koszty, jeżeli mają one związek z prowadzoną działalnością oraz wpływ na wysokość osiąganych przychodów. Dla potrzeb podatkowych ważne jest, żeby koszt podatkowy został poniesiony w określonym celu. Celem tym jest osiągnięcie przychodu, który ma wpływ na wysokość dochodu albo straty. Zatem musi istnieć bezpośredni lub pośredni związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy kosztem podatkowym a przychodem podatkowym.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że zakupione na firmę samochody:- zostały zaksięgowane po stronie kosztów uzyskania przychodu – jako pozostałe wydatki, - nie są środkami trwałymi.

Biorąc powyższe pod uwagę, art. 14 ust. 2 pkt 1 nie będzie miał zastosowania. Sprzedaż samochodów będzie stanowiła przychód ze źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3, tzn. z pozarolniczej działalności gospodarczej, który należy wykazać w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako pozostałe przychody.