Określenie miejsca świadczenia usług wskazuje na miejsce opodatkowania tych usług. Przy czym określenie miejsca opodatkowania ma zastosowanie zarówno w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowej jak i w zakresie transakcji pomiędzy podatnikami różnych krajów Unii Europejskiej z krajami trzecimi.

Zgodnie z podstawową regułą miejscem świadczenia usług, a więc ich opodatkowania zawartą w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54, poz. 535) jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 – 6 i art. 28.

Od ogólnej zasady przewidziano szereg odstępstw, które w zależności od rodzaju usługi definiują miejsce jej opodatkowania co zostało określone w art. 27 ust. 2 – 6 oraz w art. 28.

Stosownie do art. 27 ust. 2 ww. ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego – miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Natomiast zgodnie z art. 27 ust. 4 ww. ustawy o VAT do usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (KPWiU 74.1); przetwarzania danych i dostarczania informacji; architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) – z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1 tłumaczeń; miejsce świadczenia usług określa się zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

-miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą jako konsultant poza granicami kraju, gdzie posiada pozwolenie na pobyt i pracę. Jest zatrudniony w firmie zagranicznej oraz świadczy usługi

w zakresie: prowadzenia działalności gospodarczej, zarządzania PKWiU 74.1: przetwarzania danych i dostarczania informacji architektonicznych i inżynierskich (PKUiU 74.2).

Wobec tak podanego stanu faktycznego nie jest możliwe udzielenie jednoznacznej informacji.

W piśmie podatnik nie wyjaśnia na podstawie jakich umów wykonuje pracę.

Podstawowa grupa podatników VAT została określona w art. 15 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W art. 15 ust. 3 ustawy zostały wymienione czynności, które nie są uznawane za samodzielną działalność gospodarczą.

Zatem, jeżeli osoba jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT i świadczone usługi zostały wymienione w art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy (z zastrzeżeniem art. 27 ust. 2 pkt 1 cyt. powyżej) to będzie miała zastosowanie zasada ustalenia miejsca świadczenia usług określona w art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy zgodnie z którą, z tytułu świadczonej usługi na terytorium państw wspólnoty – polski podatnik nie wykazuje obowiązku podatkowego w Polsce, bowiem będzie to usługa powstająca poza zakresem opodatkowania polskim podatkiem VAT. W przeciwnym wypadku zastosowane będą przepisy ogólne dot. określenia miejsca świadczenia usługi.

Ponadto jak wynika z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą:

dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatników poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Organ podatkowy informuje również, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu z zastrzeżeniem ust. 2 – 10 i 133 ( art. 99 ust. 1 ustawy).