Stan faktyczny:

Podatnik w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej podjął budowę hali magazynowej, biura i zaplecza na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Inwestycję prowadził około 8 lat. Na udokumentowanie robót budowlanych wykonywanych w części przez inne podmioty gospo-darcze < podatnik posiada rachunki. W części roboty wykonywane były systemem gospodarczym przy pomocy członków rodziny .

Ocena prawna stanu faktycznego :

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycz-nych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególne-go źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymie-nionych w art. 23 ustawy.

Za koszt uzyskania przychodów uznaje się - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a -22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art.22a ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. amortyzacji podlegają, z za-strzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23 a pkt 1 - zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22 g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Z kolei zgodnie z art. 22 g ust.4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające zaliczyć się do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji fi-nansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym decyzję o rozpoczęciu budowy hali magazynowej wraz z biurem i zapleczem podatnik podjął w trakcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, przy czym od początku realizacji inwestycji wiadomym było, że będzie ona służyła celom prowadzonej działalności gospodarczej – zatem w świetle przedstawionych przepisów prawa stanowi środek trwały związany z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. A zatem – w myśl art. 22 g ust.4 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991r. wartość początkową tego środka trwałe-go stanowi - koszt jego wytworzenia .

Z kolei z literalnego brzmienia powołanych przepisów wynika jednoznacznie, że do kosztu wytworzenia środka trwałego podatnicy, mogą i zaliczyć wszystkie udokumentowane wydatki wskazujące, że poniesione nakłady dotyczą inwestycji (tj. na zakup materiałów zużytych przy budowie, koszty usług obcych, wynagrodzenia wypłacane pracownikom zatrudnionym przy budowie, składki na ubezpieczenie społeczne w części pokrywanej przez pracodawcę ewentualne odsetki, prowizje i różnice kursowe od kredytów lub pożyczek zaciągniętych na finansowanie tej inwestycji naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania). Nie podlegają natomiast wycenie i zaliczeniu do kosztów wytworzenia - praca własna podatnika i jego najbliżej rodziny.

Powyższe wskazuje, iż brak podstaw prawnych do ustalenia wartości początkowej wytworzonego przez podatnika środka trwałego w drodze wyceny przez rzeczoznawcę.