Stan faktyczny:

Podatnik uzyskując przychód z najmu we wrześniu 2003r. złożył zaległe deklaracje VAT za okres od grudnia 2002r. do sierpnia 2003r. ze względu na przekroczenie progu uprawniającego do zwolnienia oraz uiścił wraz z odsetkami należny podatek VAT.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) źródłami przychodu są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. przychodem z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalania przychodów z najmu odmienne uregulowanie zawierają tylko dla przypadku cesji wierzytelności z tytułu opłat wynikających z umowy najmu (art. 16a ustawy).

Ogólna definicja przychodu zawarta w art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. nie zawiera regulacji prawnej wyłączającej z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym podatku od towarów i usług, ani też regulacji przeciwstawnej, zabraniającej pomniejszenia podstawy opodatkowania o podatek od towarów i usług. Kwotą faktycznie otrzymaną czy postawioną do dyspozycji podatnika nie jest jednak kwota podatku od towarów i usług, który jako podatek pośredni nie stanowi przysporzenia majątkowego. Przysporzenie majątkowe dla wynajmującego stanowi bowiem czynsz, wynikający z umowy zawartej między stronami tej umowy i jest kwotą postawioną (otrzymaną) do dyspozycji podatnika, o której mowa w powołanym art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Jednocześnie w myśl art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) podatnik co do zasady obowiązany jest bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego do obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek właściwego urzędu skarbowego (...). Ma przy tym prawo do obniżania kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną.

Biorąc powyższe pod uwagę w sytuacji, gdy wynajmujący jest podatnikiem podatku od towarów i usług i osiąga przychody z najmu nie stanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, oblicza kwotę przychodu bez uwzględnienia należnego podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 81 Ordynacji podatkowej skorygowanie deklaracji następuję przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zgodnie z treścią art. 81 a § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią ina-czej podatnicy, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, (a z takim mamy do czynienia w przypadku osiągania przychodów z najmu) mogą skorygować uprzednio złożone zeznanie (deklarację), jeżeli w zeznaniach ( deklaracjach) ,o których mowa w art. 73 § 2, (czyli zeznaniach rocznych) wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości mniejszej od należnej.

Tak więc w tym konkretnym przypadku podatnikowi przysługuje prawo dokonania korekty zeznań rocznych o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za lata 2002 i 2003 poprzez złożenie we właściwym urzędzie skarbowym korygujących zeznań wraz z pisemnym uzasadnieniem przyczyn.