Wynagrodzenie za pracę, jako niezbędny element stosunku pracy (art. 22 par. 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) jest pojęciem określonym przepisami prawa pracy.

Z przepisów tych wynika, że wynagrodzenie za pracę należy się pracownikowi, stanowiąc całość obejmującą także tę część, którą pracodawca ma obowiązek potrącić. Nie można konstruować takiej definicji wynagrodzenia pracowniczego, w której będzie się wyróżniać część wynagrodzenia za pracę należną pracownikowi (wynagrodzenie netto) i część, która pracownikowi nie przysługuje. Wynagrodzenie za pracę należy się bowiem w całości i jest wyznaczone przez treść stosunku pracy.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 07.08.2001 r., sygn. akt III ZP 13/01, OSNAP 2002/02, poz. 35, zauważył, że pojęcie wynagrodzenia brutto nie występuje w przepisach prawa pracy i ma raczej znaczenie potoczne. Prawo pracy posługuje się bowiem tylko pojęciem wynagrodzenia za pracę. Potoczne znaczenie ma też pojęcie wynagrodzenia netto, przez które należy rozumieć część wynagrodzenia za pracę wypłacaną pracownikowi, ale tylko wtedy, gdy pracodawca dokona stosownych odliczeń na podstawie innych przepisów prawa.

Powyższe stwierdzenia mają oparcie nie tylko w art. 87 par. 1 kodeksu pracy, według którego z wynagrodzenia za pracę - po odliczeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - podlegają potrąceniu określone należności, ale i w przepisach dotyczących pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W związku z powyższym, wypłacone przez zakład pracy na podstawie wyroku sądu, wynagrodzenie, ekwiwalent za środki czystości oraz wyrównanie dodatkowego wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Od powyższych przychodów pracodawca (płatnik) ma obowiązek, zgodnie z art. 31 tej ustawy, obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek.
Przedmiotowe świadczenia wypłacone pracownikowi zakład pracy winien wykazać w informacji PIT-11, w myśl art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto informuje się, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń ze stosunku pracy.