Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-731/12-2/MK
z 31 października 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB2/415-731/12-2/MK
Data
2012.10.31
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Podstawa obliczenia i wysokość podatku --> Dochody opodatkowane ryczałtem
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody z kapitałów pieniężnych
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników --> Zryczałtowane zaliczki
Słowa kluczowe
członek zarządu
kontrakt terminowy
obowiązek płatnika
pochodne instrumenty finansowe
pracownik
rozliczanie (rozliczenia)
transakcja terminowa
walutowa transakcja terminowa
Istota interpretacji
zakresie obowiązków płatnika związanych z zawarciem i rozliczeniem przez pracowników oraz członków zarządu Spółki Kontraktów Terminowych.
Wniosek ORD-IN 866 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.08.2012 r. (data wpływu 16.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z zawarciem i rozliczeniem przez pracowników oraz członków zarządu Spółki Kontraktów Terminowych – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 16.08.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z zawarciem i rozliczeniem przez pracowników oraz członków zarządu Spółki Kontraktów Terminowych. W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. Spółka S.A. (dalej: „Wnioskodawca”) jest domem maklerskim należącym do grupy kapitałowej I. (dalej: Grupa). W dniu 15 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2011 r. W sprawie zasad ustalania przez dom maklerski polityki zmiennych składników wynagrodzeń osób zajmujących stanowiska kierownicze (dalej „Rozporządzenie”). Rozporządzenie implementuje do polskiego porządku prawnego przepisy Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie zmiany dyrektyw 2006/48E oraz 2006/46/WE w zakresie wymogów kapitałowych dotyczących portfela handlowego i resekurytyzacji oraz przeglądu nadzorczego polityki wynagrodzeń. Warto wskazać, że powyższa dyrektywa została wprowadzona w odpowiedzi na doświadczenia z ostatniego kryzysu finansowego. Zawarte w niej regulacje ostrożnościowe mają na celu zapewnienie prawidłowej kondycji finansowej banków i firm inwestycyjnych, a także zaradzenie nierozważnemu podejmowaniu nadmiernego ryzyka w sektorze finansowym, potęgowanemu przez nieodpowiednio skonstruowane systemy wynagrodzeń. W szczególności, z przywołanych regulacji wynika wymóg odpowiedniego ustrukturyzowania wypłaty tzw. zmiennych składników wynagrodzenia w stosunku do osób zajmujących stanowiska kierownicze. Jedną z form wypłaty takich zmiennych składników wynagrodzeń - wymaganą dla Wnioskodawcy jako podmiotu spełniającego określone w Rozporządzeniu kryteria - jest wypłata w formie instrumentów finansowych, których wartość powiązana jest z sytuacją finansową domu maklerskiego (np. Wnioskodawcy). Takie uzależnienie części wypłacanego wynagrodzenia od przyszłej sytuacji finansowej domu maklerskiego ma zniechęcić te osoby do podejmowania decyzji biznesowych obarczonych zbyt dużym ryzykiem. W celu realizacji założeń Rozporządzenia oraz w celu wzmocnienia systemu zarządzania ryzykiem ekonomicznym i biznesowym u Wnioskodawcy oraz w wybranych innych spółkach z Grupy (dalej łącznie z Wnioskodawcą. ,,Spółki z Grupy”), Grupa zamierza uruchomić program finansowy (dalej. „Program”) dla wybranych osób zatrudnionych w określonych Spółkach z Grupy bądź pracujących na ich rzecz (w tym dla członków zarządów tych Spółek z Grupy - obowiązkowo objętych na mocy Rozporządzenia tą formą wynagradzania) (dalej: Uczestnicy”). Wnioskodawca i osoby u niego zatrudnione lub z nim współpracujące (w tym, członkowie zarządu Wnioskodawcy) również będą objęte tym Programem. Program zostanie oparty o instrumenty finansowe ustrukturyzowane jako instrumenty pochodne, które - z uwagi na ich zmienną wartość oraz możliwość ich powiązania z sytuacją finansową poszczególnych Spółek z Grupy - w najlepszy sposób realizują założenia Rozporządzenia. W szczególności, konstrukcja instrumentu pochodnego ma na celu skłonienie jego uczestników (jako osób wpływających, w ramach swoich obowiązków, na politykę inwestycyjną poszczególnych Spółek z Grupy), aby nie podejmowali w swojej codziennej pracy nadmiernego ryzyka, które mogłoby wpłynąć negatywnie na sytuację finansową danej instytucji finansowej w przyszłości. Program zakłada zawarcie umowy o finansowy Instrument pochodny. Szczegółowe założenia Programu przedstawiono poniżej:
Zdefiniowane w powyższy sposób Kontrakty Terminowe będą stanowiły pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Jak wskazano powyżej Spółka Celowa będzie właścicielem Obligacji wyemitowanych przez Wnioskodawcę (i odpowiednio Spółki z Grupy biorące udział w Programie) na bazie których zawrze Kontrakty Terminowe z Uczestnikami. Jednocześnie w celu realizacji Programu Spółka Celowa zawrze z Wnioskodawcą (i odpowiednio z poszczególnymi Spółkami z Grupy) analogiczne kontrakty terminowe (dalej Instrumenty Finansowe) do tych zawieranych z Uczestnikami. Przy czym w przypadku Instrumentów Finansowych to Spółka Celowa będzie otrzymywała od Wnioskodawcy (oraz Spółek z Grupy) płatności oparte o różnicę pomiędzy wartością końcową a wartością początkową poszczególnych Obligacji (uzależnione od braku wystąpienia zdarzenia kredytowego po Wnioskodawcy i odpowiednio Spółek z Grupy), przy czym zakłada się, że ww. kwoty otrzymywane przez Spółkę Celową powinny zapewnić pokrycie Spółce Celowej kosztów Programu i osiągnięcie zysku. W świetle powyższego Wnioskodawca i jego pracownicy (oraz inne osoby pracujące na jego rzecz definiowane w niniejszym wniosku jako Uczestnicy) będą brali udział w opisanym powyżej Programie co oznacza że będą zawierali Kontrakty Terminowe ze Spółką Celową, dla których instrumentem bazowym będą Obligacje wyemitowane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej. Jednocześnie niezależnie od emisji Obligacji na rzecz Spółki Celowej Wnioskodawca zawrze Instrumenty Finansowe ze Spółką Celową (analogiczne do Kontraktów Terminowych pomiędzy Spółką Celową a Uczestnikami), na podstawie których Wnioskodawca będzie dokonywał na rzecz Spółki Celowej określonych wypłat (uzależnionych od braku wystąpienia zdarzenia kredytowego po stronie Wnioskodawcy). W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Zdaniem Wnioskodawcy, Ad. 1. Zawarcie przez pracowników lub członków zarządu Wnioskodawcy Kontraktów Terminowych ze Spółką Celową nie będzie skutkowało po stronie pracowników lub członków zarządu powstaniem przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o PDOF i w związku z tym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika PDOF. Zgodnie z art. 11 ustawy o PDOF, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 cytowanej ustawy, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W związku z powyższym, zawarcie Kontraktów Terminowych przez Uczestników mogłoby skutkować powstaniem przychodu podatkowego jedynie wówczas, gdyby w tym momencie otrzymywali oni pieniądze, wartości pieniężne, świadczenia w naturze albo inne nieodpłatne świadczenia. Z uwagi na fakt, że zawarcie Kontraktów Terminowych przez Uczestników nie będzie wiązało się z otrzymaniem lub pozostawieniem do dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych, ustalenia wymaga zatem, czy zawarcie Kontraktów Terminowych nie wiąże się z otrzymaniem świadczeń w naturze czy jakichkolwiek innych nieodpłatnych świadczeń. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji „świadczenia w naturze”, ani definicji „nieodpłatnego świadczenia”. Jednakże, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. FSK 2206/04) przez „nieodpłatne świadczenie” należy rozumieć zdarzenie prawne lub zdarzenie faktyczne, którego skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie w majątku danej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Do przysporzenia dochodzi zatem wyłącznie w sytuacji, gdy następuje powiększenie majątku lub składników majątku danej osoby, co oznacza, że przysporzenie musi być definitywne (niewątpliwe) i musi istnieć możliwość ustalenia - konkretnej wartości danego przysporzenia. Co więcej, przysporzenie majątkowe ma miejsce jedynie wówczas, gdy taka osoba może swobodnie dysponować danym składnikiem majątku. Jak wskazano powyżej, przystąpienie do Programu i zawarcie Kontraktów Terminowych ze Spółką Celową nie będzie wiązało się z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia przez Uczestników, gdyż Kontrakty Terminowe dają jedynie potencjalną możliwość uzyskania korzyści w przyszłości. Zawarcie Kontraktu Terminowego to zdarzenie konieczne do ewentualnego zaistnienia korzyści majątkowej w przyszłości pod warunkiem spełnienia określonych warunków. Uczestnik, który zawarł Kontrakt Terminowy nie ma bowiem gwarancji uzyskania wypłat w przyszłości (jest to uzależnione od dodatkowych warunków i kryteriów np. nie działania na szkodę danej Spółki z Grupy) ani też nie zna wysokości wynagrodzenia, które może otrzymać w dniu rozliczenia Kontraktu Terminowego (wartość wypłaty jest bowiem uzależniona m.in. od tego czy na dzień rozliczenia wystąpi zdarzenie kredytowe w odniesieniu do Wnioskodawcy). Tym samym zawarcie przez Uczestnika Kontraktu Terminowego nie skutkuje powstaniem po jego stronie przysporzenia finansowego o konkretnym wymiarze finansowym, które mogłoby być zakwalifikowane jako przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o PDOF. Przysporzenie takie może potencjalnie wystąpić dopiero w dniu rozliczenia Kontraktu Terminowego jeżeli w tym dniu Uczestnik będzie uprawniony do otrzymania od Spółki Celowej wypłaty z tytułu takiego rozliczenia. Ponadto dodatkowym argumentem potwierdzającym brak jakiegokolwiek przysporzenia po stronie Uczestników jest fakt, że nie mają oni prawa do rozporządzania ani Kontraktami Terminowymi ani instrumentami bazowymi jakimi są Obligacje emitowane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej. Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy sam fakt zawarcia przez Uczestników Kontraktów Terminowych nie powoduje po ich stronie żadnego przyrostu aktywów a zatem nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o PDOF. Powyższe stanowisko znajduje jednoznaczne potwierdzenie w interpretacjach Ministra Finansów w podobnych stanach faktycznych. Wprawdzie Kontrakt Terminowy o konstrukcji wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego jest specyficzny dla Grupy jednakże zdaniem Wnioskodawcy wykazuje on cechy zbliżone do innych instrumentów pochodnych, które były analizowane przez Ministra Finansów. W stanach faktycznych będących w przeszłości przedmiotem interpretacji Ministra Finansów osoby fizyczne otrzymywały m.in. opcje na akcje czy tzw. akcji fantomowej. Podobnie jak w przypadku zawarcia Kontraktu Terminowego sam fakt otrzymania opcji, czy przyznania akcji fantomowych nie skutkował po stronie pracowników przysporzeniem majątkowym i, tym samym przychodem podatkowym. We wszystkich tych sytuacjach dopiero ewentualne rozliczenie instrumentu pochodnego (kontraktu terminowego, opcji czy akcji fantomowej) mogło wywołać skutek w postaci przyrostu aktywów pracownika. Z tego też względu, zdaniem Wnioskodawcy, można odwołać się do Interpretacji Ministra Finansów w sprawie zbliżonych instrumentów pochodnych jako dodatkowego argumentu przemawiającego za brakiem powstania przychodu podatkowego u Uczestników Programu w momencie zawarcia Kontraktu Terminowego. W szczególności posiłkować się można wnioskami Z następujących interpretacji:
W świetle powyższych argumentów, z uwagi na fakt że w dniu zawarcia Kontraktu Terminowego po stronie Uczestników nie powstanie przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o PDOF nie jest możliwe wskazanie jakiegokolwiek podmiotu, który mógłby być potencjalnie płatnikiem PDOF w związku z zawarciem Kontraktu Terminowego. Podmiotem tym nie będzie także Wnioskodawca. Ad. 2. Rozliczenie Kontraktu Terminowego i otrzymanie przez pracowników lub członków zarządu Wnioskodawcy od Spółki Celowej płatności z realizacji tego Kontraktu skutkuje po stronie tych pracowników lub członków zarządu powstaniem przychodu podatkowego z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PDOF i w związku z tym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika PDOF. Zgodnie z art. 9 ust 1 ustawy o PDOF opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 10 ust 1 pkt 7 ustawy o PDOF źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit a) - c). W myśl art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PDOF za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających. Pochodnymi instrumentami finansowymi są zgodnie z art. 5a pkt 13 ustawy o PDOF instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r o obrocie instrumentami finansowymi. Z kolei, w świetle art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r o obrocie instrumentami finansowymi pochodnymi instrumentami finansowymi są
W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka Celowa będzie zawierała z Uczestnikami Kontrakty Terminowe, dla których instrumentem bazowym będą Obligacje. Obligacje te będą papierami wartościowymi na mocy art. 4 ust. 1 ustawy z 29 czerwca 1995 r o obligacjach oraz w rozumieniu art. 3 pkt 1a) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r o obrocie instrumentami finansowymi. W rezultacie instrumentem bazowym dla analizowanych Kontraktów Terminowych będą papiery wartościowe, a zatem Kontrakty te stanowić będą pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o PDOF w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r o obrocie instrumentami finansowymi. W świetle powyższego, przychody Uczestników z rozliczenia tych Kontraktów Terminowych (tj. równowartość różnicy pomiędzy wartością końcową Obligacji a ich wartością początkową) będą zatem kwalifikowane, jako przychody z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych a tym samym jako przychody z kapitałów pieniężnych, o których mowa których art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PDOF. Taka kwalifikacja przychodów uzyskiwanych przez Uczestników będzie miała następujące skutki:
W świetle powyższego w związku z faktem, iż Uczestnicy zobowiązani będą do samodzielnego rozliczenia podatku dochodowego od wypłat z realizacji Kontraktu Terminowego kwalifikowanego jako przychody z tytułu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PDOF na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika PDOF w odniesieniu do tych wypłat. Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych Tytułem przykładu w interpretacji z dnia 7 grudnia 2011 r Nr IPPB2/415-828/11-2/MK dotyczącej realizacji praw wynikających z instrumentu pochodnego w formie opcji na akcje Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: „(…) Zatem to na podatniku, który uzyskał dochód (poniósł stratę) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b ciąży obowiązek złożenia we właściwym urzędzie skarbowym zeznania według ustalonego wzoru (fomularz PIT - 38) w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. la pkt 1 w związku z art. 30b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W tym samym terminie jest obowiązany do wpłaty należnego podatku wynikającego z zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) Zatem na wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki płatnika (...)”. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie obowiązków płatnika lub innych obowiązków informacyjnych. Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:
- podatku, zaliczki lub raty. Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl przepisów art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a. Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o dochodach sporządzone według ustalonego wzoru. W myśl art. 41 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy). Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy). Jednocześnie podatnik osiągający przedmiotowe dochody obowiązany jest wykazać je w zeznaniu rocznym, wraz z innymi dochodami uzyskanymi w roku podatkowym. Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, iż warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz tych osób. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest domem maklerskim należącym do grupy kapitałowej I. W wykonaniu rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2011 r. w sprawie zasad ustalania przez dom maklerski polityki zmiennych składników wynagrodzeń osób zajmujących stanowiska kierownicze implementującego do polskiego porządku prawnego przepisy Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie zmiany dyrektyw 2006/48E oraz 2006/46/WE w zakresie wymogów kapitałowych dotyczących portfela handlowego i resekurytyzacji oraz przeglądu nadzorczego polityki wynagrodzeń Grupa zamierza uruchomić program finansowy dla wybranych osób zatrudnionych w określonych Spółkach z Grupy bądź pracujących na ich rzecz (w tym dla członków zarządów tych Spółek z Grupy - obowiązkowo objętych na mocy ww. Rozporządzenia tą formą wynagradzania). Wnioskodawca i osoby u niego zatrudnione lub z nim współpracujące (w tym, członkowie zarządu Wnioskodawcy) również będą objęte tym Programem. Program zostanie oparty o instrumenty finansowe ustrukturyzowane jako instrumenty pochodne. Program zakłada zawarcie umowy o finansowy instrument pochodny. Obsługa Programu będzie powierzona jednemu wyspecjalizowanemu podmiotowi, tj. spółce Celowej należącej do Grupy lub spoza Grupy. Spółka, ta będzie współpracować ze Spółkami z Grupy przy ustalaniu zasad i realizacji Programu. Pracownicy oraz członkowie zarządu Wnioskodawcy będą zawierali Kontrakty Terminowe ze Spółką Celową, dla których instrumentem bazowym będą Obligacje wyemitowane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej. Cena wykupu obligacji zależy od wystąpienia lub nie wystąpienia określonego zdarzenia kredytowego np.: wszczęcie postępowania upadłościowego bądź naprawczego w stosunku do emitenta Obligacji, opóźnienie emitenta Obligacji w spłacie zobowiązań wobec stron trzecich czy wystąpienie innych zdarzeń o podobnym charakterze, jednoznacznie wskazujących na istotne pogorszenie się sytuacji finansowej emitenta Obligacji. Wykup Obligacji będzie dokonywany przez emitenta Obligacji w dacie zapadalności: (a) po cenie nominalnej - gdy pomiędzy datą emisji a datą zapadalności nie wystąpi zdarzenie kredytowe (w takim przypadku Spółka Celowa osiągnie zysk w postaci różnicy pomiędzy ceną nominalną Obligacji a ceną zakupu Obligacji z dyskontem) Zatem w przypadku braku wystąpienia zdarzenia kredytowego Uczestnik otrzyma z każdego Kontraktu Terminowego wypłatę równą różnicy pomiędzy wartością nominalną a wartością emisyjną Obligacji. (b) poniżej ceny nominalnej - gdy zdarzenie kredytowe wystąpi (nie jest realizowany taki sam zysk, jak w przypadku pierwszym). Tym samym do dnia zapadalności Obligacji nie jest możliwe stwierdzenie, po jakiej cenie Obligacje będą wykupywane, a hipotetyczna wartość rynkowa Obligacji w czasie po ich emisji a przed dniem zapadalności będzie zmienna i uzależniona od długości czasu pozostałego do dnia zapadalności Obligacji oraz od prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzenia kredytowego w tym okresie. Jeżeli zdarzenie kredytowe wystąpi wartość końcowa Obligacji będzie (i) równa wartości początkowej Obligacji lub (ii) będzie kształtowała się pomiędzy wartością nominalną Obligacji a jej wartością emisyjną - w obu sytuacjach Uczestnik nie otrzyma wypłaty z tytułu Kontraktu Terminowego lub otrzyma z jego tytułu kwotę niższą niż w przypadku braku zdarzenia kredytowego. Kontrakt Terminowy będzie nieprzenaszalny na osoby trzecie w drodze czynności prawnej, dopuszczalne jest jedynie dziedziczenie Kontraktu Terminowego. Pomiędzy Spółką Celową a Uczestnikiem zawarte zostanie dodatkowe porozumienie uzależniające prawo Uczestnika do wypłaty z Kontraktu Terminowego od spełnienia przez tego Uczestnika ewentualnych dodatkowych warunków i kryteriów np. nie działania na szkodę danej Spółki z Grupy. Jak wskazał Wnioskodawca Kontrakty Terminowe będą stanowiły pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Jednocześnie niezależnie od emisji Obligacji na rzecz Spółki Celowej Wnioskodawca zawrze instrumenty Finansowe ze Spółką Celową, na podstawie których Wnioskodawca będzie dokonywał na rzecz Spółki Celowej określonych wypłat (uzależnionych od braku wystąpienia zdarzenia kredytowego po stronie Wnioskodawcy). Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane uregulowania prawne wskazać należy, że pracownicy oraz członkowie zarządu Wnioskodawcy, którzy będą brali udział w Programie będą zawierali Kontrakty Terminowe ze Spółką Celową, dla których instrumentem bazowym będą Obligacje wyemitowane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej, dające prawo do ewentualnego zaistnienia korzyści majątkowej w przyszłości pod warunkiem spełnienia określonych warunków i kryteriów. Jak wynika z wniosku Spółka Celowa będzie podmiotem należącym do Grupy lub z poza Grupy. Z powyższego wynika, że pracownicy oraz członkowie zarządu Wnioskodawcy zawrą kontrakty terminowe z podmiotem z którym nie wiąże ich stosunek pracy ani stosunek cywilnoprawny. Podmiotem udostępniającym instrumenty finansowe w postaci Kontraktu Terminowego będzie spółka Celowa (spółka z Grupy lub z poza Grupy) a nie Wnioskodawca, tj. spółka polska, która jest pracodawcą. Zatem na Wnioskodawcy, nie będą ciążyć obowiązki płatnika, czy też obowiązki informacyjne. Nie zmienia tego fakt, że Spółka Celowa będzie otrzymywała od Wnioskodawcy (oraz Spółek z Grupy) płatności oparte o różnicę pomiędzy wartością końcową a wartością początkową poszczególnych Obligacji (uzależnione od braku wystąpienia zdarzenia kredytowego po Wnioskodawcy i odpowiednio Spółek z Grupy) oraz, że kwoty otrzymywane przez Spółkę Celową będą zapewniać pokrycie Spółce Celowej kosztów Programu i osiągnięcie zysku. Jak już powyżej wskazano warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu lub osób z nim współpracujących (np. członkowie zarządu Wnioskodawcy) lub w przypadku obowiązków informacyjnych dokonywanie wypłat należności lub świadczeń przez ten podmiot. W tym miejscu należy zauważyć, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie wykonywać wobec swoich pracowników lub członków zarządu praw i obowiązków płatnika, zatem nieuprawnionym jest przez tutejszy organ rozpatrywanie w niniejszej interpretacji skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników, członków zarządu Wnioskodawcy z tytułu zawarcia Kontraktu Terminowego. W związku z tym w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy nie podlegało ocenie przez tutejszy organ. Ponadto organ podatkowy zauważa, że należy zgodzić się z argumentacją Wnioskodawcy, iż rozliczenie Kontraktu Terminowego (pochodnego instrumentu finansowego) i otrzymanie przez pracowników lub członków zarządu Wnioskodawcy od Spółki Celowej płatności z realizacji tego Kontraktu również nie rodzi żadnych obowiązków płatnika po stronie Wnioskodawcy. Rozliczenie Kontraktu Terminowego (pochodnego instrumentu finansowego) skutkuje po stronie tych pracowników lub członków zarządu powstaniem przychodu podatkowego z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PDOF. Stosownie do art. 30b ust. 6 ustawy rozliczenie ww. dochodów następuje na zasadzie samoopodatkowania, tj. po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, składanym do końca kwietnia roku następnego po roku podatkowym (PIT-38), wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym m. in. z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych i obliczyć należny podatek dochodowy. Reasumując:
Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych organów podatkowych - wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.