W odpowiedzi na pismo z dnia 12 lipca 2004 r. nr DRP -2-216-1685/04/TL) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. nr 137, poz. 926 z późn. Zm. ) informuje, że:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt. 65 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

Zgodnie z art. 229 Kodeksu pracy obowiązkiem pracodawcy jest finansowanie trzech rodzajów obowiązkowych badań lekarskich, a mianowicie: wstępnych, okresowych i kontrolnych.

W § 6 ww. artykułu ustanowiona została zasada, iż pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Stosownie do treści art. 22 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2004r. nr 125, poz. 1317) pracodawcy:

1. ponoszą koszty przeprowadzonych badań wstępnych, okresowych i kontrolnych oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej ze względu na warunki pracy, na zasadach określonych w Kodeksie pracy oraz przepisach wydanych na jego podstawie;
2. finansują wybrane przez siebie świadczenia zdrowotne z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej, należące do zadań służby medycyny pracy określonych w art. 6 ust. 1.

Art. 4 powołanej ustawy definiuje profilaktyczną opiekę zdrowotną jako ogół działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z warunkami albo charakterem pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o służbie medycyny pracy badania oraz inne świadczenia zdrowotne są wykonywane na podstawie umowy zawartej przez podmiot obowiązany do ich zapewnienia (pracodawcę) z podstawową jednostką służby medycyny pracy, którą zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy jest również w szczególności powinna określać wysokość należności, sposób jej ustalenia, termin płatności oraz tryb rozliczeń finansowych.

Z przepisu tego wynika, iż strony mogą swobodnie kształtować treść łączącej ich umowy, co oznacza dopuszczalność pokrywania kosztów świadczeń zdrowotnych w formie miesięcznego ryczałtu.

Z przedstawionego przez stanu faktycznego wynika, że Bank oprócz obowiązkowych świadczeń zdrowotnych finansuje również świadczenia z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej do czego jest zobowiązany na podstawie Kodeksu Pracy oraz ustawy o służbie medycyny pracy.

Kwoty świadczeń na powyższe cele uiszczane w formie miesięcznego ryczałtu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będą stanowiły dla Banku koszt uzyskania przychodów.

Organ podatkowy potwierdza również stanowisko Banku, iż kwoty świadczeń zdrowotnych wyodrębnionych z miesięcznego ryczałtu, przeznaczonych na dodatkowe świadczenia, których zakres i rodzaj uzależniony jest od przynależności określonej osoby do poszczególnych grup pracowników uprawnionych do świadczeń, w tym obejmujące usługi stomatologiczne, interwencyjnego zespołu wyjazdowego, transportu medycznego i hospitalizacji, jako nie wymienione w Kodeksie Pracy i ustawie o służbie medycyny pracy nie stanowią dla Spółki kosztu uzyskania przychodów.

W związku z powyższym organ podatkowy podziela stanowisko Spółki w przedmiotowej sprawie i stwierdza, że ponoszone przez Spółkę kwoty obowiązkowych świadczeń zdrowotnych jak również świadczenia z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów.