ad. 1)
Zgodnie z art. 83 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) przez usługi transportu międzynarodowego należy rozumieć takie usługi transportowe, które odbywają się pomiędzy Polską a krajami spoza Wspólnoty. Jest to transport, który rozpoczyna się w Polsce i kończy w kraju spoza Unii Europejskiej, rozpoczyna w kraju spoza Unii Europejskiej i kończy w Polsce oraz, który rozpoczyna się i kończy w krajach spoza Wspólnoty, jeżeli transport w części przebiega przez Polskę lub zaczyna w kraju Unii Europejskiej (innym niż Polska) i kończy poza Unią Europejską, albo też zaczyna poza Unią Europejską i kończy w kraju Unii Europejskiej (innym niż Polska), gdy trasa na pewnym odcinku przebiega przez terytorium Polski.
Z powyższej definicji wynika, iż transportem międzynarodowym jest tylko tego rodzaju transport, który chociaż w części odbywa się poza Wspólnotą.
Miejscem świadczenia tych usług (i opodatkowania) zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535), jest miejsce gdzie transport się odbywa, z uwzględnieniem pokonanych odległości. W takiej sytuacji usługa transportu międzynarodowego towarów na odcinku polskim (od miejsca wyjazdu na terytorium Polski do granicy polskiej) podlega opodatkowaniu według polskich regulacji stawką podatku w wysokości 0% (art. 83 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy przy spełnieniu warunków zawartych w ust. 5 tego przepisu), a na odcinku poza Polską, według regulacji państw, przez które transport się odbywa.
Zatem stanowisko Spółki w tej kwestii należy uznać za prawidłowe.
Ad. 2)
W oparciu o ww. art. 83 ust. 3 ustawy, przez transport międzynarodowy należy uznać również sytuację, gdy transport odbywa się z terytorium Polski na terytorium kraju spoza Wspólnoty, przejeżdżając jednocześnie przez terytorium kraju należącego do Wspólnoty. W takiej sytuacji analogicznie jak powyżej, usługa opodatkowana jest w kraju, w którym transport się odbywa, z uwzględnieniem pokonanych odległości.
Tak więc usługa transportu międzynarodowego (przewóz towarów) dla kontrahenta nie należącego do Wspólnoty będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług jedynie w części odbywającej się na polskim terytorium (według stawki 0% z zastrzeżeniem art. 83 ust. 5 ww. ustawy). Pozostała część nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce, ale według regulacji państw na terenie których transport się odbywa. Wobec powyższego stanowisko Spółki w tej kwestii należy uznać za błędne.
Ad. 3)
Definicja transportu międzynarodowego obejmuje sytuacje, gdy transport towarów rozpoczyna się w kraju Wspólnoty (innym niż Polska), a kończy w kraju spoza Wspólnoty lub rozpoczyna poza Wspólnotą, a kończy w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska, jednak pod warunkiem, iż trasa transportu przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (Polski). Oznacza to, iż jeżeli trasa transportu chociaż w części nie przebiega przez terytorium Polski, nie można uznać go za transport międzynarodowy w rozumieniu art. 83 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
Należałoby zatem zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy uznać, iż miejscem (opodatkowania) świadczenia usług transportowych jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości. Jeżeli zatem transport nie odbywa się na terytorium Polski, nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.
Wobec powyższego stanowisko Spółki nie jest prawidłowe.
Ad. 4)
Kwestia okazjonalnego przewozu osób autobusami w polskich przepisach uregulowana została w § 35 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Świadczenie tego typu usług dotyczy jednak tylko przewozu osób autobusami zarejestrowanymi poza terytorium kraju, wykonywanych w Polsce przez podatników mających siedzibę, miejsce zamieszkania albo pobytu poza Polską. W przypadku polskich podatników – nie spełniających warunków wynikających z ww. rozporządzenia, należy stosować przepisy regulujące kwestię usług transportowych wykonywanych w Polsce i poza obszarem polskim. Oznacza to, iż w przypadku polskich podatników świadczących okazjonalne usługi transportu osób zastosowanie ma ogólna reguła przewidziana w art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535), czyli miejscem opodatkowania jest miejsce, gdzie transport się odbywa, z uwzględnieniem pokonanych odległości. A zatem usługa transportu świadczona z terytorium Polski na terytorium Wspólnoty i z powrotem będzie dla celów podatku VAT opodatkowana w części świadczonej na terytorium Polski - w Polsce, na podstawie polskich przepisów i tu traktowana będzie jak usługa krajowa opodatkowana według stawki 7% na podstawie załącznika nr 3 do ustawy - w grupowaniach 60.23 (stawka 0% dotyczy tylko morskiego, lotniczego i kolejowego transportu osób, polskie przepisy nie przewidują uznania przewozów drogowych za transport międzynarodowy w związku z czym część usługi świadczona w Polsce zawsze opodatkowana będzie według stawki 7%), natomiast pozostała część usługi opodatkowana będzie według regulacji obowiązujących w krajach, w których wykonywana będzie usługa transportu. Obowiązanym do rozliczenia podatku w tych krajach jest, co do zasady, podatnik świadczący te usługi, w związku z czym to na nim ciąży obowiązek rejestracji dla celów podatku w państwie, w którym usługa jest świadczona. Zatem stanowisko podatnika w tej kwestii nie jest prawidłowe.