Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź - Górna, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) w odpowiedzi na pismo z dnia 11.10.2004 r., uzupełnione w dniach 25.10.2004 r. i 26.10.2004 r. - udziela pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zapytanie dotyczy wykładni przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w zakresie powstania obowiązku podatkowego z chwilą zbycia nieruchomości wchodzącej w skład masy upadłości i otrzymania środków finansowych na pokrycie postępowania upadłościowego przedsiębiorstwa państwowego.

Przepisy art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie przewidują zwolnienia od podatku przedsiębiorstw państwowych postawionych w stan upadłości. Również z orzecznictwa w tym zakresie wynika, że ogłoszenie upadłości nie zwalnia upadłego podmiotu od obowiązków podatkowych; postawienie przedsiębiorstwa państwowego w stan upadłości nie pozbawia go osobowości prawnej, pozostaje więc ono w dalszym ciągu podmiotem praw i obowiązków, a jedynie zarząd i reprezentacja majątku wchodzącego w skład masy upadłości zostaje objęta przez syndyka (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10.05.1995 r. OSNAPiU Nr 22, poz 270, oraz wyroki NSA z 13.09.1996 r. SA. Lu 2149/95, z 25.11.1994 r. SA/P 1952/94 i z 20.01.1995 r. SA/Kr 198/95).

Z orzeczenia z dnia 17.03.1999 r. NSA SA/Sz 565/98 wynika, iż brak jest prawnego uzasadnienia potwierdzającego pogląd Syndyka, iż Prawo upadłościowe stanowi lex specjalis w stosunku do wszelkich innych ustaw i wyłącza ich stosowanie. Prawo upadłościowe przewiduje jedynie ograniczenie swobody działania podmiotów postawionych w stan upadłości w zakresie zarządu i rozporządzania majątkiem w celu zaspokojenia ich wierzycieli, nie przewiduje natomiast zwolnień z obowiązków podatkowych.

Zgodnie z art. 204 § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej z dnia 24 padziernika 1934 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 ze zmianami) w związku z art. 536 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 ze zmianami) w pierwszej kolejności zaspokojeniu z masy upadłości podlegają koszty postępowania upadłościowego oraz koszty postępowania układowego poprzedzającego ogłoszenie upadłości, wydatki połączone z zarządem i likwidacją masy upadłości, nie wyłączając podatków i innych danin.

Jeżeli więc syndyk dokonuje czynności prowadzących do likwidacji masy upadłości (np. sprzedaje część majątku), to podatki wynikające z dokonania tych czynności są zaliczane do należności podlegających zaspokojeniu w pierwszej kolejności. Zgodnie z art. 205 wyżej wymienionej ustawy należności pierwszej i drugiej kategorii będą zaspokajane przez syndyka w miarę wpływania potrzebnych sum do masy i dopiero o ile w ten sposób nie będą uiszczone, zaspokojone zostaną w drodze podziału (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 21.05.2002 r.).

Stosownie do przepisów art. 7 ust. 1 wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotem opodatkowania jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich ten dochód został osiągnięty.

W celu ustalenia dochodu ze sprzedaży majątku należy przychód ze sprzedaży odpowiadający warunkom określonym w art. 14 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pomniejszyć o wydatki poniesione na nabycie sprzedawanych środków (art. 16 ust. 1 pkt 1) skorygowane o dokonane odpisy amortyzacyjne, które stanowiły koszty uzyskania przychodów.

W myśl przepisu art. 25 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych także podatnicy postawieni w stan upadłości są obowiązani składać deklarację, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (poniesionej straty) osiągniętego od początku roku podatkowego i wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Ponadto tutejszy Organ podatkowy podtrzymuje swoje stanowisko zawarte w piśmie z dnia 29.09.2004 r., Nr II/423-8/04 dotyczące wpłat z zysku.

W związku z powyższym przedstawione w wymienionym piśmie stanowisko jest nieprawidłowe.