1. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż podatnik dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i z tego tytułu wystawił fakturę wewnętrzną. Podatnik zwraca się z zapytaniem wg. kursu z jakiego dnia powinien przeliczyć kwoty wyrażone w walucie obcej: wg. kursu z dnia wystawienia faktury przez dostawcę czy wg. kursu z dnia wystawienia faktury wewnętrznej.

Na podstawie przepisu § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) wydanego na podstawie delegacji z art. 106 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony. W przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie natomiast § 37 ust. 4 w/w rozporządzenia przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, lub import usług.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz stan faktyczny tut. organ podatkowy stwierdza, iż ustawodawca nie posługuje się w powyższym przepisie terminem „faktura wewnętrzna”. Ponadto stosownie do § 37 ust. 4 w/w rozporządzenia zasadę, iż kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W związku z tym właściwym wydaje się stosowanie kursu z dnia wystawienia faktury przez dostawcę, jako faktury pierwotnej.

2. Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego wynika, iż dostawca wewnątrzunijny udzielił mu 4 % upustu. Upust ten jest wykazany na fakturze w jednej pozycji, od ogólnej wartości faktury a nie od poszczególnych cen. Podatnik zwraca się z pytaniem czy za podstawę opodatkowania powinien przyjąć kwotę brutto przed upustem czy pomniejszoną o udzielony upust.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz.U nr 54, poz. 535) „podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów; 2) wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje: 1) rabatów za zapłatę z góry; 2) opustów i zwrotów kwot z tytułu dokonanego nabycia udzielonych podmiotowi dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia. Biorąc pod uwagę powyższe oraz stan faktyczny tut. organ podatkowy stwierdza, iż za podstawę opodatkowania należy przyjąć w powyższej sytuacji kwotę jaką nabywca obowiązany jest zapłacić pomniejszoną o upust.

3. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż podatnik nabywa od dostawcy wewnątrzunijnego towary na zasadzie ex works. Towary te przywożone są do Polski przez polską firmę spedycyjną. Koszty transportu ponosi bezpośrednio podatnik. Podatnik zwraca się z zapytaniem czy koszty transportu zwiększają podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W omawianym przypadku nie występują okoliczności wymienione w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), który stanowi, że podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Stosownie do zapisu ust. 2 pkt 2 w/cyt. artykułu podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1 obejmuje: wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Zatem, poniesione przez Spółkę własne koszty w związku z organizacją transportu towarów do miejsca przeznaczenia, które nie są wpłacane dostawcy nie stanowią podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów.