Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) na pisemne zapytanie płatnika z 7 października 2004 r. organ podatkowy udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że:przedmiotem działalności spółki jest m.in. pośrednictwo pracy oraz naprawa statków, łodzi i pojazdów mechanicznych. Z osobami zatrudnionymi przez spółkę zawarto umowy zlecenia na wykonanie określonych czynności w czasie niezbędnym dla wykonania zadań w Holandii. Czas pracy przed wyjazdem jest niemożliwy do określenia ze względu na różnorodność robót wykonywanych na rzecz pozyskanych przez spółkę kontrahentów. Zatrudnione osoby mają miejsce zamieszkania w Polsce. Wypłata wynagrodzenia za wykonane w Holandii prace dokonywana jest przez płatnika z jej środków pieniążnych na rachunek bankowy zleceniobiorców w Polsce na podstawie sporzadzonych przez spółkę obliczeń opartych o stawkę godzinową i liczbę rzeczywiście przepracowanych godzin w Holandii. Należny podatek dochodowy od osób fizycznych jest odprowadzany na rachunek Urzędu Skarbowego. Spółka nie posiada w Holandii zakładu ani stałej placówki.

Na tle takich okoliczności faktycznych płatnik formułuje stanowisko, że podatek dochodowy od osób fizycznych powinien być płacony w Polsce.

Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stwierdza, że stanowisko to jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 3 ust. 1 i art. 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz art. 14 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. Między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120).

Zastosowanie powołanej normy skutkuje dokonaniem poniższej oceny prawnej stanowiska uzasadnionej w sposób następujący:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieorganiczony obowiązek podatkowy). Powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita (art. 4a ustawy). Należy zatem w tym miejscu przywołać Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Do przedstawionego stanu faktycznego sprawy zastosowanie będzie miał art. 14 ww. Konwencji, który stanowi, że dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w umawiającym się Państwie (tj. Polsce) i osiąga z racji wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, to podlega ona opodatkowaniu tylko w tym Państwie (tj. Polsce), chyba że osoba ta posiada stała placówkę w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli posiada ona taką stałą placówkę, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie (tj. Holandii), jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

W świetle przepisów art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło uzyskiwane od osoby fizycznej prowadzącej działalnośćć gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej. Umowa pomiędzy Polską a Holandią przyjęła zasadę, iż w zakresie dochodów z działalności o samodzielnym charakterze wykonywanej w drugim państwie mogą w tym państwie podlegać opodatkowaniu, jeżeli osiągająca je osoba dysponuje w tym państwie stałą placówką, służącą do wykonywania tej działalności. Ponieważ takiej stałej placówki spółka na terytorium Holandii nie posiada, prawidłowym działaniem Spółki jako płatnika dokonującego wypłaty należności z tytułu zawartych umów zlecenie jest oblicznie, pobieranie i wpłacanie kwoty pobranych zaliczek na podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby.

Zacytowana przez Państwo treść art. 15 ust. 2 Konwencji odnosi się do pracy najemnej, a nie do umów zlecenie. Przez pojęcie praca najemna należy rozumieć zatrudnienie pracownika na podstawie umowy o pracę.