Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 z 1997 r., poz. 926 ze zm.) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Koszalinie na pisemne zapytanie z dnia 08.11.2004 r. udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza, co następuje:

Wnosząca zapytanie przedstawiła stan faktyczny, z którego wynika, że zakupiła na podstawie umowy kupna wierzytelności innego podmiotu za kwotę 4.800,00 zł, po czym nabyta wierzytelność została spłacona przez dłużnika kwotą 5.500,00 zł. Podatniczka nadmienia, że prowadzi działalność gospodarczą, a obrót wierzytelnościami wynika z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

Na tle takich okoliczności faktycznych podatniczka formułuje stanowisko, iż przepisy prawa podatkowego skutkują możliwością zaksięgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, za pomocą dowodu wewnętrznego, po stronie przychodów kwoty 700,00 zł, jako różnicy pomiędzy ceną nabycia wierzytelności a wartością otrzymaną od dłużnika.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Koszalinie stwierdza, że stanowisko to jest nieprawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 18, art. 10 ust. 1 pkt 7, art. 22 ust. 1, art. 9 ust. 2, art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika uzasadnionej w sposób następujący:

W sytuacji gdy osoba fizyczna zawiera umowę o przeniesienie (przelew, cesję) obcych wierzytelności, uzyskane z tego tytułu przychody u nabywcy wierzytelności (tj. cesjonariusza) należą do wyodrębnionej w artykule 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych grupy przychodów z praw majątkowych, ponieważ przedmiotem przelewu jest wierzytelność stanowiąca zbywalne prawo majątkowe. Uzyskany przychód z tytułu nabycia wierzytelności stanowi przychód z praw majątkowych bez względu na to, czy osoba nabywająca wierzytelność jest podmiotem gospodarczym oraz czy działalność w zakresie nabywania obcych wierzytelności została wpisana do ewidencji działalności gospodarczej.

Przychodem z praw majątkowych dla cesjonariusza jest uiszczona przez dłużnika kwota wierzytelności, zaś momentem powstania przychodu jest data faktycznego otrzymania wierzytelności od dłużnika.

Natomiast wszelkie wydatki ponoszone przez cesjonariusza na nabycie wierzytelności stanowią koszt uzyskania przychodów, jednakże nie w dacie ich poniesienia lecz dopiero w momencie otrzymania przychodu, ponieważ dopiero wówczas pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskanym przychodem.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje szczegółowej zasady ustalania dochodu z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, a zatem w tym zakresie należy stosować ogólną definicję określoną w art. 9 ust. 2 ustawy, zgodnie z treścią którego dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Dochód ten należy wykazać w zeznaniu rocznym składanym urzędowi skarbowemu w terminie do dnia 30 kwietnia następnego roku. W tym samym terminie podatnicy są obowiązani wpłacić należny z tego tytułu podatek dochodowy, wynikający ze skali podatkowej określonej w przepisie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.