Usługi na ruchomym majątku rzeczowym polegają na wykonywaniu przez podatnika czynności na towarach mu przekazanych. Wytworzenie towarów z materiałów powierzonych podatnikowi kwalifikuje się jako świadczenie usług, a nie jako dostawę towarów i opodatkowuje w miejscu faktycznego ich wykonywania. Artykuł 28 ust. 7 ww. ustawy stanowi, iż w przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług (ich opodatkowania) jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług.
Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis ten stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub w przypadku terytorium państwa trzeciego podatnicy podatku o podobnym charakterze – ust. 2 ww. artykułu. Zatem jeżeli podatnik nie jest zidentyfikowany dla podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec wykazaną usługę winien udokumentować fakturą.
Zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposoby ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 37, poz. 371).
Jednakże w świetle opisanego przez podatnika stanu faktycznego zdaniem tut. organu nie można uznać działań Spółki polegających na łącznym zapakowaniu produkowanych przez siebie strzykawek i dostarczanych przez kontrahenta igieł (jako jeden zestaw) i traktować jako usługę. Usługowy charakter świadczenia mógłby być odnoszony do samej sterylizacji igieł, jeśli stanowiłoby to samoistny przedmiot czynności.
Zdaniem tutejszego organu podmiot dla powyższego zakresu prac winien posiadać klasyfikację statystyczną, która rozstrzygnie czy w opisanym stanie faktycznym czynność wykonywana przez Spółkę jest usługą czy też winna być klasyfikowana w sferze produkcji. Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 5.11.2002 r. Dz. Urz. GUS z 21.11.2002 r. podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność wg obowiązujących standardów klasyfikacyjnych przy czym w razie wątpliwości dotyczących klasyfikacji statystycznych właściwych dla wykonywanych działań winien się zwrócić do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź w celu dokonania prawidłowej klasyfikacji.
Dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wskazanej art. 42 ustawy VAT następuje poprzez wskazanie na fakturze stwierdzającej dostawę towarów właściwy i ważny numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, (nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy temu nabywcy) zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej oraz numer podatnika o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, a także poprzez wykazanie, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dowody te zostały wskazane w art. 42 winny potwierdzać dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. W wypadku wywozu towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy podatnik powinien posiadać również dokument zawierający dane wskazane w art. 42 ust. 4 ustawy VAT. Nie spełnienie warunków przedstawionych w powyższych regulacjach prawnych powoduje, iż dokonana dostawa nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy i opodatkowana winna być stawką właściwą dla danego towaru w kraju.