Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 z późn. zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie na pisemne zapytanie udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza, co następuje:

Wnosząca zapytanie przedstawiła stan faktyczny, z którego wynika, iż od 1982 r. jest wpisana na listę radców prawnych, a w 1997 r. uzyskała wpis do ewidencji działalności gospodarczej Urzędu Miejskiego w Szczecinie i na tej podstawie świadczy usługi w zakresie obsługi prawnej. Wobec powyższego Strona uznała, iż jest przedsiębiorcą, a zatem ma prawo do skorzystania z premii podatkowej, tj. do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów roku 2002 wierzytelności odpisanych jako nieściągalne lub rezerw utworzonych na pokrycie wierzytelności, zaliczonych uprzednio do przychodów. Argumentem przemawiającym za uznaniem radcy prawnego za przedsiębiorcę, zdaniem podatniczki, jest wpis do ewidencji działalności gospodarczej.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stwierdza, że stanowisko to nie jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego zastosowanie mają przepisy art. 5 ust. 1 i art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców w powiązaniu z art. 2 ust. 2 i 3 oraz art. 87 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej.

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

Regulacje zawarte w ustawie o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców dopuszczają możliwość obciążenia kosztów uzyskania przychodów kwotą nieściągalnych wierzytelności zaliczonych przez przedsiębiorcę zdefiniowanego w art. 2 ust. 2 i 3 ustawy – Prawo działalności gospodarczej, do przychodów.

Zgodnie z definicją premii podatkowej zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców „premia podatkowa” jest prawem przedsiębiorcy do zaliczenia, w roku podatkowym rozpoczynającym się w 2002 r., do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym, wierzytelności odpisanych jako nieściągalne lub rezerw utworzonych na pokrycie wierzytelności - zaliczonych uprzednio do przychodów należnych, jeżeli wierzytelności te:

• są należne od przedsiębiorców oraz
• nie zostały uregulowane przez dłużników przez okres co najmniej 90 dni od dnia powstania należności, oraz
• stanowiły przychód należny przedsiębiorcy przed dniem 1 lipca 2002 r., oraz
• zostały zgłoszone do właściwego urzędu skarbowego w terminie i w zakresie określonych w ustawie.

Definicja przedsiębiorcy, zawarta w słowniku w art. 2 pkt 1 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców odsyła do określenia przedsiębiorcy w art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej. Jednocześnie art. 87 cytowanej ustawy stanowi, że świadczący pomoc prawną nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy, a działalność polegającą na świadczeniu pomocy prawnej określają przepisy ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 ze zm.) oraz ustawy z dnia 06 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145 ze zm.).

Zatem wnosząca zapytanie jako radca prawny, prowadząca działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu pomocy prawnej, nie jest uprawniona do skorzystania z tzw. premii podatkowej, która jako jednorazowa, szczególna instytucja została przez ustawodawcę przewidziana tylko dla przedsiębiorców zdefiniowanych jak wyżej.

Bez znaczenia pozostaje fakt, iż do dnia złożenia niniejszego zapytania przedmiotowy wpis do ewidencji działalności gospodarczej, nie został wykreślony, gdyż niedopełnienie przez Urząd Miejski obowiązku wynikającego z przepisu art. 88 lit. i ustawy - Prawo działalności gospodarczej, tj. wykreślenia z urzędu jednostek organizacyjnych, które w dniu 01 stycznia 2001 r. nie są przedsiębiorcami, jest jedynie czynnością formalną i nie rodzi skutków na gruncie uprawnień i obowiązków wynikających z prawa podatkowego.