Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu, odpowiadając na pismo w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, na podstawie art. 14a § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) informuje, iż na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) dla ustalenia w jakim kraju i przez kogo winien zostać naliczony podatek od towarów i usług należny z tytułu świadczenia usług, podstawowe znaczenie ma określenie jak przepisy tej ustawy wskazują miejsce świadczenia danej usługi. Zauważyć bowiem należy, iż zgodnie z zapisem art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu powyższego wynika zasada, że opodatkowaniu podatkiem od podatku od towarów i usług podlegać będzie odpłatne świadczenie, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem zapytania jest stosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 22 % przy dodatkowych czynnościach wykonywanych w ramach realizacji usług na rzeczowym majątku ruchomym kontrahenta zidentyfikowanego na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec oraz przy refakturowaniu na rzecz tego podmiotu poniesionych kosztów rozmów telefonicznych. W ocenie tutejszego organu podatkowego w świetle przepisów obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług brak jest podstaw prawnych, które by uwzględniały wymieniane usługi pomocnicze w katalogu usług wymienionych w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług, dla których, po spełnieniu warunków określonych w art. 28 ust. 7 i 8 ustawy, miejscem jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy tej usługi numer identyfikacyjny na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Do kategorii usług wymienionych w art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. usług telekomunikacyjnych nie można zaliczyć czynności refakturowania kosztów rozmów telefonicznych. W przypadku takiej czynności mamy jedynie do czynienia z technicznym przeniesieniem poniesionego kosztu na inny podmiot związany z refakturującym więzią prawną. Faktycznym wykonawcą usługi telekomunikacyjnej jest podmiot trzeci.

W związku z powyższym, tutejszy organ podatkowy potwierdza stanowisko strony wyrażone w złożonym zapytaniu, iż miejscem świadczenia wymienionych usług jest terytorium kraju, w związku z czym podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawek określonych w art. 41 tejże ustawy.