Zgodnie z art. 12 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podtaku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn.zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody, niezależnie od podstawy ich wypłat, jeżeli w jakiś sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Z powołanego przepisu wynika jednoznacznie, że wartość otrzymanych od pracodawcy nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń w naturze w zakresie opieki medycznej – co do zasady stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym należy wskazać, że przychodu pracownika nie stanowią jedynie świadczenia medyczne związane z obowiązkowymi badaniami, do których ponoszenia pracodawca jest zobowiązany przepisami Kodeksu pracy lub innych ustaw.

Ponadto za świadczenia takie, a tym samym za przychód pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można uznać rownież świadczeń związanych z innymi nieobowiązkowymi świadczeniami medycznymi, o ile określenie przez pracodawcę ich wysokości na poszczególnego pracownika nie jest możliwe.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Bank posiada fakturę ogólną na zakupione szczepionki i wartość świadczenia medycznego przypadającego na jednego pracownika jest możliwa do ustalenia (odpowiada wartości pojedyńczej szczepionki).

W tym stanie faktycznym i prawnym wydatki związane z finansowaniem przez pracodawcę zakupu szczepionek na rzecz swoich pracowników stanowią przychody pracownika podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie przedmiotowe dotyczące świadczeń rzeczowych, określone w art. 21 ust.1 pkt 67 nie może mieć w tym przypadku zastosowania, bowiem dotyczy ono wyłącznie tych świadczeń rzeczowych, które w całości zostały sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.