Działając na podstawie art. 14a Ustawy z dn. 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa /Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm./ w odpowiedzi na pismo z dn. 16.08.2003 r., o udzielenie pisemnej informacji w zakresie stosowania prawa podatkowego, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego informuje:

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że pracownik złożył oświadczenie o wspólnym opodatkowaniu z małżonkiem, który nie osiąga żadnych dochodów.

Zasady obliczenia i poboru zaliczek od wypłaconych pracownikom wynagrodzeń ze stosunku pracy zawarte są w art. 32 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 Nr 14, poz. 176 ze zm./ zwanej dalej „updf”.

Zgodnie z tym przepisem jeśli przewidywane dochody podatnika nie przekroczą górnej granicy pierwszego przedziału skali zaliczki na podatek pobierane od miesiąca następującego po miesiącu w którym złożono oświadczenie wynoszą 19 % dochodu uzyskanego w danym miesiącu i są dodatkowo pomniejszane za każdy miesiąc o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej.

W przypadku gdy przewidywane dochody podatnika przekroczą górną granicę pierwszego lub drugiego przedziału skali zaliczki za miesiące od początku roku włącznie do miesiąca w którym dochód podatnika przekroczył górną granicę drugiego przedziału skali, wynoszą 19 %, a za miesiące następujące po tym miesiącu 30 % dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Organ podatkowy podziela stanowisko Spółki, że do obowiązku płatnika należy zastosowanie odpowiedniego przedziału skali podatkowej w stosunku do podatnika który złożył w/w oświadczenie.