Pismem z dnia 26 października 2004r. Strona zwróciła się do tutejszego organu podatkowego w sprawie możliwości zastosowania stawki 0 % dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonanej na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w sytuacji posiadania następujących dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy
• 1/ kopia pierwotnego listu przewozowego
• 2/ kopia faktury
• 3/ specyfikacja towarów
• 4/ wydruk raportu zbiorczego za dany okres rozliczeniowy zawierający potwierdzenie dostarczenia towarów do odbiorcy .

Stan faktyczny
Spółka jest producentem mebli i dokonuje sprzedaży towarów do IKEA TRAIDING UND DESIGN w systemie transakcji trójstronnych . Dostawy towarów do krajów wspólnoty stanowią 98 % sprzedaży Spółki i dokonuje ona średnio 2 wysyłek tygodniowo transportem kolejowym . W przypadku małych ilości wyrobów firma IKEA wykorzystuje zbiorczy magazyn = punkt konsolidacyjny . Następuje tam konsolidacja towaru dla odbiorcy C od kilku dostawców A . W sytuacji zaistnienia transportu towarów przez punkt konsolidacyjny pierwotnie wystawiony dokument przewozowy CMR zostaje zakończony w punkcie konsolidacyjnym.
Dalsze dokumenty zostają wystawione dla potrzeb zbiorczego transportu drogowego lub kolejowego . Z uwagi na przedstawione rozwiązanie powstaje problem z otrzymaniem dokumentu przewozowego na którym mogłoby znajdować się potwierdzenie dostawy towaru dla jednostkowego dostawcy .

Stanowisko Podatnika
Zdaniem podatnika ustawa z dnia 11 marca 2004 r. umożliwia zastosowanie preferencyjnej stawki 0 % dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów pod warunkiem spełnienia wymogów art. 42 ust. 1 oraz przedstawieniu dowodów , iż towary zostały dostarczone do magazynu odbiorcy :
• 1/ dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika z których jednoznacznie wynika , że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia
• 2/ kopia faktury
• 3/ specyfikacja towarowa
• 4/ dokument potwierdzający przyjęcie towaru

Po przeanalizowaniu treści zapytania oraz przedstawionego stanu faktycznego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie działając w oparciu o art. 14a § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.926 ze zm.) wyjaśnia:

Definicja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów została uregulowana w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535). Zgodnie z ww. przepisem przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Jednym z warunków uznania wywozu towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę jest posiadanie przez nabywcę statusu podatnika od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa innym niż terytorium kraju (ust. 2 pkt 1 ww. artykułu).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:
• 1). podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
• 2)podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W art. 42 ust. 3 ustawodawca precyzuje, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
• 1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
• 2)kopia faktury dostawy;
• 3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku;
• 4)dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W sytuacji opisanej w piśmie warunkiem zastosowania 0% stawki VAT w deklaracji za dany okres rozliczeniowy, w którym dokonano wewnątrzwspólnotowej dostawy jest posiadanie w swojej dokumentacji oprócz dokumentów wymienionych w tych pismach dowodów, że towary będące przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W przypadku gdy dokumenty jednoznacznie nie potwierdzają wymaganych informacji tj. dostarczenia towaru do nabywcy w innym kraju członkowskim, za dowody takie mogą być uznane inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, w szczególności te wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w sytuacji, gdy usługę świadczy przewoźnik (spedytor) Spółka zobowiązana jest do posiadania dokumentów przewozowych wystawionych przez przewoźnika (spedytora). Ustawa przyjmuje zamknięty katalog dokumentów, które potwierdzają dokonanie wywozu towarów i jego dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. W przepisie art. 42 ust. 3 ustawy stanowi się bowiem, że „dowodami, o których mowa są”. Wyliczenie, które następuje później, ma charakter wyczerpujący. Nie zostało ono poprzedzone zwrotem „w szczególności”, stąd nie można przyjąć , że ma ono jedynie charakter przykładowy.

W zakresie udowodnienia, że miała miejsce transakcja wewnątrzwspólnotowa, ustawa przyjmuje zatem swego rodzaju legalną teorię dowodów. Dowodami dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy mogą być w zasadzie tylko dokumenty wyraźnie wskazane w przepisie. Posłużenie się dodatkowymi dokumentami następuje w sytuacji gdy zgromadzona dokumentacja w pełnym podstawowym zakresie nie potwierdza jednoznacznie faktu dostawy wewnątrzwspólnotowej. Innymi słowy, dokumentowanie WDT za pomocą dokumentów pomocniczych może mieć miejsce tylko w sytuacji posiadania łącznie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3-5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak restrykcyjne sformułowanie warunków dokumentacyjnych, uprawniających do stosowania stawki 0%, jest uzasadnione względami ochrony budżetu Państwa przed ewentualnymi nadużyciami polegającymi na wykazywaniu dostaw krajowych, czy też dostaw, które faktycznie nie zostały dokonane, jako transakcji wewnątrzwspólnotowych objętych stawką 0%.

W przypadku braku dokumentów przewozowych wystawionych przez przewoźnika (spedytora), przy jednoczesnym posiadaniu przez Spółkę pozostałych dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 i ust. 11 nie jest możliwe zastosowanie stawki 0%.
Powyższej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny zawarty w w/w piśmie podatnika i w oparciu o stan prawny na dzień złożenia 28 października 2004 r.