W odpowiedzi na Pana wniosek z dnia 04.11.2004 roku uzupełniony dnia 22.11.2004 roku o brakującą opłatę skarbową, na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) informuję, że zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 (w przypadkach, gdy finansujący w dniu zawarcia umowy korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym), jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:
1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 % normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Sprawy kosztów uzyskania przychodów i ich zaliczania do roku podatkowego regulują przepisy art. 22 w/w ustawy. Zgodnie z art. 22 ust. 4 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Odstępstwo od tej zasady (polegające na potrącaniu kosztów tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą) ma zastosowanie do podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe (art. 22 ust. 5 ustawy) oraz do tych podatników, którzy prowadzą podatkowe księgi przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający stale w każdym roku podatkowym wyodrębnienie kosztów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego (art. 22 ust. 6 ustawy). Z tym, że w przypadku poniesienia wydatku którego nie można bezpośrednio powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika – wydatek taki podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu z chwilą faktycznego poniesienia.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym umowa leasingu operacyjnego, którą dnia 08.10.2004 roku Pan zawarł, spełnia oba warunki zawarte w art. 23 b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym jeżeli firma leasingowa nie korzysta ze zwolnień o których mowa w art. 23b ust. 2 w/w ustawy (art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 54 z 2000 roku, poz. 654 z późn. zm)., przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych i art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 roku o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. Nr 26 z 1997 roku, poz. 143 z późn. zm.), korzystający (leasingobiorca) ma prawo ujęcia w kosztach uzyskania przychodów pełnych kwot ponoszonych opłat ustalonych w przedmiotowej umowie, w tym również całej kwoty czynszu inicjalnego i opłaty manipulacyjnej w momencie ich poniesienia, jednorazowo, bez konieczności dzielenia łącznej kwoty opłaty wstępnej na raty i zaliczania go w poczet kosztów uzyskania przychodów stosownie do czasu trwania umowy.

W związku z powyższym uważam, że stanowisko Pana w analizowanej sprawie jest prawidłowe.