Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z 2000 r. Dz. U. Nr 14 poz. 176 ze zm.), amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt. 1, zwane środkami trwałymi.

Art. 22i ust. 1 wskazuje, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j – 22ł dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Według art. 22i ust. 2 pkt 2 stawki te podatnicy mogą podwyższać dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

Art. 22i ust. 3 stanowi, iż w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt. 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Z pisma wynika, że przedmiotem amortyzacji jest samochód wykorzystywany do działalności gospodarczej w zakresie utrzymywania czystości wiat przystankowych, co wiąże się z ciągłym wyłączaniem i uruchamianiem silnika oraz otwieraniem i zamykaniem drzwi jak też wsiadaniem do samochodu zależnie od warunków pogodowych, w mokrej czy zaśnieżonej odzieży i butach.

Z objaśnień do wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych wynika, iż przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej o których mowa w ww. przepisie, rozumie się te obiekty, które używane są na trzy zmiany, mimo, że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie. Natomiast objaśnienia te nie wyjaśniają pojęcia „używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych”.

W związku z powyższym, na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia zasadności podwyższenia stawki podstawowej o wybrany współczynnik, jeżeli uznaje on, że środek trwały używany jest bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych.